Batıl inançların pençesinde bir Batı

Aslında bu ‘şeytan çıkarma uzmanlığı’ yeni bir şey değil. Yine de bu duyuru ile gündeme gelmişken hem şeytan çıkarmayı hem de akılcı geçinen Batı’nın batıl inançlarını şöyle bir hatırlayalım istedik.

Vatikan’ın şeytan çıkarma işi için uzman arayışına girdiğini öğrenince bu iş nedir, neden böyle bir uzmana ihtiyaç duyuyorlar ve hala bu tarz şeylere inanıyorlar diye Politopsikoloji, Sekülerleşme, Sekülerizasyon, Katolik Teolojisi üzerine çalışmaları bulunan Türk Alman Üniversitesi Araştırma Görevlisi Muhammet Tacettin Kutay’a sorduk. Konunun tarihinden bahseden Kutay, “Bu yeni bir durum değil. Vatikan, tarih boyunca exorsizm ayinleri düzenlemiş ve şeytanlar tarafından ele geçirildiğine inanılan insanları bu beladan kurtarmayı kendisine görev olarak kabul etmiştir. Günümüzde psikiyatrik bozukluk olarak kabul edilen ve tedavisi mümkün görülen nice hastalığa müptela sayısız sayıda insan, kötü ruhlar tarafından ele geçirildikleri düşünülerek, zindanlara atılmış, işkence görmüş, exorzism ayinlerinde can vermiştir. Kilise bilim ile barıştığı ve bilimi en üst gerçeklik bildiricisi kabul ettiği 2. Vatikan Konsilin’de dahi bu tutumunu terk etmemiş ve şeytanlarca ele geçirilen insanlara yardım etmek vazifesine sahip olduğunu yinelemiştir. Bunun sebebi Kilise’nin kendisini Hz. İsa’nın yerine getirdiği tüm görevleri vekaleten yerine getirmekle sorumlu görmesidir. Tevrat’ta açıkça yasaklanan cin çıkarma faaliyeti, İncil’de Hz. İsa tarafından bizzat yapılmış bir şey olarak karşımıza çıkıyor. Hz. İsa bu sebeple büyücülükle suçlanmıştır. Tevrat’ın emri ise açıktır: Büyücüyü öldürün! Bu emre rağmen şeytan çıkarma ayini düzenlemiş olan Hz.İsa, Kilise’ye günümüzde de bir örnek teşkil etmekte ve bu vazife bu örnekten kaynaklanmaktadır. Dolayısıyla Kilise’nin doğasına aykırı bir durum ile karşı karşıya değiliz.” şeklinde konuşuyor. 

POZİTİVİZM’İ FARKLI YORUMLUYORLAR

Türkiye’de ara sıra gündeme gelen ‘Cinci Hoca’ vakalarına benzer bir olay bu aslında. Ancak bir fark var; burada böyle haberler yayıldığında toplum tarafından bunu yapan hoca da, ona inanıp giden kişi de toplum tarafından yargılanır, gericilikten başlanıp hurafe ve dolandırıcılığa kadar pek çok konuda eleştirilir, ayıplanır ve kınanır. Oysa Batı’da özellikle bazı kesimler için bu gibi bir durum son derece normal. Modernizm ve bilim konusunda dünyaya ahkam kesen bir toplumun bu tarz olaylara inanması son derece ironik değil mi? 

Bu soruya “Elbette ironik” diye cevap veren Kutay sözlerine şunları da ekliyor: Gelgelelim aradaki temel fark bizde bu gibi işleri yapanların herhangi bir kuruma, dolayısıyla hiyerarşiye ve kontrole tabi olmamaları; Kilise’de ise bir hiyerarşik düzen içinde bu faaliyetin yürütülmesi. Öte yandan Batı’da bu gibi haberlerin normal karşılandığını sanmamız bizi yanlış bir çıkarıma götürür. Batıda da Kilise’nin bu gibi faaliyetlerini şarlatanlık olarak görenler Kilise’yi yüksek sesle eleştiriyor. Bu noktada Batı’nın geldiği son durumu konuşmalıyız. 19. yüzyıl ile başlayan radikal pozitivizm batı açısından da iyi sonuçlar ortaya koymadı. II. Dünya savaşı sonrası maneviyatçı bir geri dönüş dalgası yaşanmaya başladı. 

Bu ilgiyi doğuran en önemli amil elbette Doğu Bloğu’nun radikal pozitivizmine karşı ortaya konan reaksiyondur. Budizm’e, Hinduizm’e ve bir dönem İslam’a gösterilen ilgi bunun bir neticesidir. Şunu açıkça söyleyebiliriz: Pozitivizm Batı’nın bilim mahfillerinde ülkemizdeki kadar kutsanmıyor. Bundan ötürü Batı’da cinlere, şeytanlara inanmak Türkiye’de olduğu oranda bilimsel bir aşağılayıcılıkla karşılanmıyor. Bu ortam her geçen gün devayı Kilise kapısında arayan insanların sayısını artırıyor. Dolayısıyla Kilise yeni ruh çıkarıcıları istihdam etmekte bir beis görmüyor.

Pozitivizm Batı’nın bilim mahfillerinde bizdeki gibi kutsanmadığı için cinlere, şeytanlara inanmak bilimsel bir aşağılayıcılıkla karşılanmıyor.