Göçmen olmak her zaman kötü müdür?
Göçmen olmanýn her zaman kötü olmadýðýný, göçmenliðin de aslýnda hayatýmýzýn bir parçasý olduðunu ve bazen önemli fýrsatlar doðurabileceðinin üç canlý örneði; Ýtalyan Þef Danilo Zanna, Türk sanatçý Günseli Kato ve ilk Suriyeli astronot Muhammed Faris. Onlar bile isteye göçmen olanlardan. Biri Ýtalya’dan diðeri ise Suriye’den ülkemize gelmek istemiþ. Aralarýnda Türkiye’den Japonya’ya giden de var…
Göç etmek her zaman mecburiyetten midir? Peki, göçmen olmak her zaman kötü bir þey midir? Göç deyince aklýmýza neden hep savaþlar katliam ve çatýþmalar gelir? Günümüzdeki yaygýn karþýlýðý bu olsa da aslýnda göçmenlik her zaman kötü bir þey deðil. Ýtalyan þef Danilo Zanna, ilk Suriyeli astronot Muhammed Faris ve ressam Günseli Kato bunun en önemli örneklerinden sadece üçü. 1982 yýlýnda Ýtalya’da aþçý bir ailenin çocuðu olarak dünyaya gelen Zanna, ailesinin izinden giderek mesleki kariyerini sürdürürken bir Türk ile evlendikten sonra Ýstanbul’a göç etmiþ. Ressam Günseli Kato ise henüz 22 yaþýndayken Sato Vakfý’nýn burs teklifiyle resim üzerine çalýþmak üzere Japonya’ya gitmiþ ve ardýndan Tokyo Güzel Sanatlar Akademisi’ne kabul alarak büyük baþarýya imza atmýþ bir sanatçý. 2012 yýlýnda Beþþar Esed Rejimi’ne karþý çýkan ve Türkiye’ye göç eden Muhammed Faris ise 1987 yýlýnda 4 Rus kozmonotla uzaya giden ilk Suriyeli astronot. Suriye’nin Neil Armstrong’u olarak bilinen Faris, 2018 yýlýnda Türkiye Cumhuriyeti vatandaþlýðý elde etti. Kendileriyle Uluslararasý Göç ve Mülteciler Derneði (IMRA) ile Ýstanbul Ticaret Üniversitesi tarafýndan 18 Aralýk Uluslararasý Göçmenler Günü kapsamýnda düzenlenen Dünya Vatandaþlarý: Sýnýrlarý Aþan Yaþamlar adlý etkinlikte bir araya geldik. Onlar göçmenliðin her zaman kötü bir þey olmadýðýnýn en önemli örneklerinden.
GÜNSELÝ KATO: KENDÝNÝZÝ BULMAK ÝÇÝN BATI’YA DEÐÝL, DOÐU’YA GÝDÝN
Japonya’ya gittiðim dönemde teknoloji bu kadar geliþmiþ deðildi. Japonya o zaman bana baþka bir gezegen gibi gelmiþti. Ama birçok þey öðrendim orada. Her ülkede, oranýn kültürel kodlarý ve adab-ý muaþereti ile yaþarsanýz el üstünde tutulur ve uzun süre yaþarsýnýz. Orada çok uzun yýllar severek yaþadým. Ama bu karþýlýklý idi. Onlarýn da benden alacaðý þeyler vardý. Ýnsanlar bilgi ve kültür alýþveriþi yapmak istiyor. Bunu benden istedikleri için çok uzun süre kaldým. Ayrýca Japon kültürü kendimi tanýmama da vesile oldu. Çünkü Japonya demek Asya demek. Kendi ülkemde unutulmuþ bazý þeyleri orada öðrendim. Kültürlerin de birbirine ihtiyacý var. Dünyaya bu gözle bakmalýyýz. Kültürler ýrkçý veya bireysel deðildir. Geniþtir ve birbirlerinden nefes alýrlar. Örneðin eserlerimde Asya kültüründen detaylar görebilirsiniz. Bütün dünya hareket halinde. Kimse yerinde durmuyor. Türkiye’deki göçmenlere ve vatansýz kiþilere kucak açmamýz gerekiyor. Þu an Türkiye’nin görevi kucak açmak. Japonya bunu bana çok güzel yapmýþtý. Üstelik Japon yetkililer yabancýlara yönelik nefret söylemine para cezasý veriyor. Bence bu çok önemli bir þey. Öte yandan kendiniz dýþýnda hikâyeler okuyun. Ve lütfen Batý’ya deðil, Doðu’ya gidin. Çünkü önce kendinizi tanýmanýz gerekiyor.
MUHAMMED FARÝS: BEN MÜLTECÝ BÝR ASTRONOTUM
Suriyeliler olarak tek derdimiz tek bir millet olabilmek. Tam da bu yüzden bizi öldürüyorlar. Suriye’de normal bir hayat sürmek mümkün deðil. Ya Esad yanlýsý olacaksýnýz ya da dünyayý yakýp yýkan tarafta. Ortada durmanýza kimse müsaade etmiyor. Suriye’de düþmanýmýz kim belli deðil. Orasý birçok ülke için bir meydan haline geldi. Bu ve benzeri nedenlerden dolayý ülkemden ayrýlma kararý aldým. Çünkü onlarla silahlarla deðil, kelimelerle savaþ edeceðim. Türkiye’de olmaktan dolayý çok mutluyum. Yabancý birçok ülkeden davet aldým fakat kabul etmedim. Ben mülteci bir astronotum ve Türkiye’deyim.
DANÝLO ZANNA: SÝZÝN KAPINIZ TÜM ÝNSANLIÐA AÇIK
Tüm ailem þefti ve ben de onlarla birlikte çalýþýyordum. Ýþ konusunda kendimi farklýlaþtýrmak istedim ve birçok ülke dolaþtým, o ülkelerde yaþadým. Dünyayý merak için geziyordum çünkü insanlarý seviyorum. Tatil için Türkiye’ye geldiðimde ise bir kýz gördüm ve çok etkilendim. Onunla tanýþtýk ve sevgili olduk. Üç sene sonunda evlenme teklif ettim, o da kabul etti. Evlendikten sonra Çin’e gidecektik. Fakat eþim hamile kaldý. Ailelerimizin Çin’e gelip gitmesi zor olacaðýndan Ýstanbul’da kaldýk. Yedi yýldýr burada yaþýyorum. Hem yerel ürünleri listelemek hem de öðrenmek için Türkiye’yi köy köy gezdim. Türkiye’nin her þehri baþka bir ülke. Mesela Ýtalya Toskana’da Ordu Müzesi var. Ordu, Avrupa için çok önemli bir þehir. Çanakkale’yi dünyanýn tanýmasý lâzým, inanýlmaz bir yer. Truva burada mesela. Tarih konusunda Gaziantep açýkhava müzesi gibi. Ýtalya ile Türkiye kültürel olarak birbirine benziyor. Bu ülkeye hep borçlu olacaðým. Benim hayatým burasý. Sizin kapýnýz tüm insanlýða açýk, ülkeler veya kimlikler önemli deðil. Keþke herkes benimki gibi aþk hikâyesi anlatsa. Bu konuda daima empati kurmalýyýz. ‘Ben olsam ne yapardým?’ diye düþünmeliyiz.
