Masaka Kids Africana: Hayatýn zorluklarýný dans ile aþýyorlar
Masaka Kids Africana, 24 minik dansçýdan oluþan Ugandalý bir dans topluluðu. Bu çocuklarýn hepsi yetim. Kendilerine yuvalarýný açan Hassan’ýn yanýnda kalýyorlar. Zor þartlar altýnda hayatlarýný sürdüren çocuklar, herþeye raðmen gülüyor ve dans ediyor.
Masaka Kids Africana grubunu duyanlarýnýz vardýr. Sosyal medyada yayýnladýklarý dans videolarýyla herkesin beðenisi kazanan Ugandalý yetim çocuklar, yüzlerinden eksik olmayan gülücükleri ve eþsiz dans gösterileri ile gönülleri fethediyorlar. Zorlu yaþamlarýna raðmen hep mutlular. Sürekli dans ediyorlar. Geçtiðimiz günlerde Masaka Kids Africana’dan 6 minik dansçý, özel bir proje kapsamýnda Ýstanbul’a geldi. Gönüllülerin desteði ile Ýstanbul’a gelen çocuklar, özel þovlar ve etkinliklere katýlýp Ýstanbul’u gezdi.
Pazartesiye kadar Ýstanbul’da kalacak olan Masaka Kids Africana’nýn 6 minik dançsýnýn gösterilerini izledim geçen gün. Bir anda onlarýn o minik ama eðlenceli dünyasýnýn içinde buldum kendimi. O kadar etkileyiciler ki insana umut aþýlýyorlar. Ýstanbul’a 3 kýz 3 erkek gelmiþler ama ekipte toplamda 24 çocuk var. Ýstanbul’a Nabirah (10), Abbi (12), Jackie (9), Emma (9), Qraibah (12) ve Trevor (11) geldi. Öz kardeþ deðiller ama ayný evi paylaþýp ayný zorluklara göðüs gerip ayný kaptan yemek yiyorlar. Onlarý bir araya getiren kiþi ise Hassan Ssuna. Hassan 29 yaþýnda ve evli. Pýrlanta gibi kalbi var. On yýldýr yetim, evsiz çocuklara bakýyor. Evinin iki odasýný ranzalarla kaplamýþ. Erkekler ile kýzlara iki oda hazýrlamýþ. Evlerindeki bir odayý da depo gibi kullanýyorlarmýþ. Burasý yurt ya da yetimhane deðil. Uganda Masaka Bölgesi’nde bir köyde yaþýyorlar. Ve orada bir devlet yardýmý yok. Hassan bu yetimlere kendi evini açmýþ. Onlara yeni bir hayat vermiþ. Dans etmeyi öðretmiþ, okula göndermiþ. Hiçbir karþýlýk beklemeden bu çocuklara kucak açan Hassan onlardan bahsederken gözyaþlarýný tutamýyor. “10 yýl önce ilk çocuða evimi açtým. Zamanla diðer çocuklarý da eve aldým. Bulunduðumuz bölge fakir. Aileleri ya ölmüþ ya da bakamýyorlar. Ben de yardýma muhtaç birini gördüðümde alýyorum” diyen Hassan sözlerine þöyle devam ediyor: “Benim annem yoktu. Okula gidemedim. Çok zorluk yaþadým. Bu çocuklarýn da benim gibi olmasýný istemiyorum. Maddi durumum el verdiði sürece daha çok çocuða yardým edeceðim.” Hassan, dansçý. Çocuklara da 2-3 yaþýndan itibaren dans etmeyi öðretiyor. Tabi çocuklar da oldukça yetenekli. Sürekli beraber olduklarý için oldukça senkronizeler. Evde bazý takýlar, el emeði iþler yapýp satýp evin ihtiyaçlarýný kazanýyorlar. Þimdi dans videolarýný sosyal medya hesaplarýndan paylaþýp oradan da gelir elde ediyorlar. Gelirleri arttýkça çocuklarýn hepsi okula gitmeye baþlamýþ.
Birbirinden yetenekli, güler yüzlü bu altý çocukla tanýþtýðým için kendimi þanslý görüyorum. Yaþadýklarý zor hayata raðmen hayata müzikle ve dansla tutunan bu çocuklar asla pes etmemek gerektiðini herkese gösteriyorlar. Hepsinin bir hayali var. Öðretmen, doktor, avukat olmak istiyorlar. Zor þartlardaki çocuklarýn sesini duyuracak elçiler olmak istiyorlar. Kendilerinin çektikleri açlýðý baþka çocuklar çekmesin diye çiftçi olup bahçe yapmak, ürünler yetiþtirmek istiyorlar. Kalpleri o kadar büyük ki elde ettikleri gelir ile ihtiyaç sahibi çocuklara da bakýyorlar. Dans videolarý sayesinde dünyanýn birçok noktasýndan baðýþ alýyorlar. Paralarý fazla geldiðinde kendi köylerini dolaþýp ellerindeki paralarý muhtaç çocuklara daðýtýyorlar. Ya da onlarýn ihtiyaçlarýný karþýlýyorlar. Herkese örnek olacak bu çocuklarýn eðitimlerini sürdürmeleri ve hayallerine kavuþmalarý için baðýþlara ihtiyacý var.
Hayallerine kavuþmalarý için destek þart
Dünyanýn farklý yerlerini gezmeyi seven Osman Muzaffer Afyon’un yolu haziran ayýnda Uganda’ya düþmüþ. Oraya gitmeden önce dansçý çocuklarýn videosunu izleyen ve Uganda’da da yaþadýklarýný öðrenen Afyon, onlarla bir araya gelmek istemiþ. Ýki, üç kere sosyal medya hesaplarýndan bu çocuklara ulaþmaya çalýþtýðýný anlatan Afyon, “En sonunda mesajýmý gördüler. Beni kabul ettiler. Hayatým en güzel üç günü idi. Onlarýn yanýndan ayrýlmak o kadar zor oldu ki. Hassan’a ayrýlýrken ‘Sizi de bekleriz’ dedim. Bizim adetimizde olan bir söz bu. Hassan bana ‘Biz nasýl geleceðiz ki’ dedi. Çok üzüldüm o anda. Oradaki þartlar kötü. Ben de onlarca yetim ve öksüz Afrikalý çocuk için bir þeyler yapmak istedim. Sonra birçok gönüllü kuruma baþvurdum. Herkes bu çocuklara kapýlarýný açtý. Ýstanbul’a geldiler. Bir haftadýr buradalar. Birçok etkinliðe katýldýlar. Ýnanýlmaz eðlendiler. Ýstanbul’u çok beðendiler.” þeklinde konuþtu. Yokluk içinde yaþam sürmelerine raðmen çok mutlu olduklarýný anlatan Afyon sözlerine þöyle devam etti: “Ýnsanlar bu çocuklarýn sosyal medya hesabýný görünce çok kazanýyorlar diye düþünüyor. Ama öyle deðil. 24 çocuða bakmak hiç kolay deðil. Biz üç çocuða bakarken tereddüt ediyoruz. Ama çocuklar mutlu. 7/24 dans ediyorlar. Mutluluklarýnýn kaynaðý dans. Sýkýntýlarý unutuyorlar. Birbirlerine çok baðlýlar. Ýlk dans eðitimlerini Hassan vermiþ. Son beþ yýldýr Kuveytli bir dansçý da onlara yardým ediyormuþ. Hem maddi hem manevi. Kendilerini dünyaya tanýtýp köydeki diðer ihtiyaç sahiplerine de yardým etmek istiyorlar. Mesela Emma’nýn bir hayali var. Çiftçi olmak istiyor. ‘Ben çok açlýk çektim. Ýnsanlara faydalý olmak istiyorum, üretmek istiyorum. Ýnsanlar aç kalmasýn.’ dedi. O an o kadar duygulandým ki. Bu çocuklarýn hayallerine ulaþmak için elimden geleni yapmak istiyorum. Bu çocuklarýn desteðe ihtiyacý var. Eðitim ücretleri onlarý biraz zorluyor. ”
