ABD'nin iş dünyası dergisi Forbes'ın internet sitesinde yer alan bir makaleye göre, ABD Devlet Hesap Verebilirlik Ofisi'nden (GAO) gelen yeni bir rapordan elde edilen verilere göre ABD donanması, gemilerini hızlı bir şekilde tamir edip savaşa geri gönderme kabiliyetinden yoksun.
GAO raporuna göre, tabiri caizse, Donanmanın, tek amacı savaşta hasar görmüş gemileri onarmak olan yeni bir komuta kademesi kurması gerekiyor. Diğer taraftan Donanma yöneticileri de, GAO'nun raporuna 'kısmen katıldıklarını' söyledi.
"Donanmanın, II. Dünya Savaşı'ndan bu yana savaşta hasar görmüş birden fazla gemiyi hızlı bir şekilde art arda triyaja alması ve onarması gerekmedi. Soğuk Savaş'ın bitmesinden sonra, Donanma savaş zamanı gemi onarım yeteneklerinin çoğunu kaybetti. Gemi bakım yetenekleri, büyük ölçüde barış zamanı bakım ihtiyaçlarını desteklemeye odaklanma noktasında gelişti. Ancak, savaşta üst düzey tehditler 'üretebilen ve 'büyük güç rakipler olarak anılan' 21. yüzyıl hasımlarının yükselişi, Deniz Kuvvetlerinin potansiyel çatışmalara hazır olduğundan emin olmak için savaş hasar onarma kapasitesini yeniden gözden geçirme ihtiyacını yeniden gündeme getiriyor...'
GAO'ya göre bugün, Amerikan ve Çin donanmaları bir savaşta karşılaşırsa ve ABD gemileri birkaç Çin füzesi tarafından hedef alınırsa, donanmanın bu gemileri savaşa yeniden hazırlamada oldukça zorluk yaşayacak.
Aralarında 'savaş hasarı onarımı için bir doktrin eksikliği' ve 'açık roller, sorumlulukların eksikliği' gibi bir dizi sorunu masaya yatıran GAO denetçilerinin raporunda, 'Donanmanın düzenli bakım işlevlerinde, kurtarma birimlerinde ve filolarda bulunan birden fazla kuruluştan yetkililer, savaş hasarı onarım sürecinde sorumlulukları olduğunu; savaş hasarı onarımını değerlendirme, geliştirme ve yürütmeye ilişkin rol ve sorumlulukların her zaman net olmadığını söylediler.' ifadeleri yer aldı.
Ayrıca, şu anda Donanma, hasarlı gemileri onarmak için çoğunlukla özel şirketelere güveniliyor. Sonuç olarak, denizcilerin kritik onarım becerilerini öğrenmeleri için çok az teşvik olduğu belirtiliyor. Örneğin, Deniz Kuvvetleri yetkilileri, denizciler için eğitimin genellikle bu parçaları onarmaktan ziyade hasarlı parçaların değiştirilmesine odaklandığı ifade ediliyor.
Parçaların hazır olduğu bir ortamda 'değiştirme' bir çözüm olsa da, donanma yetkilileri hassas tedarik hatlarının olduğu tartışmalı bir ortamda, sorunlu olabileceğine dair endişelerini dile getiriyor.
Donanma büyük ölçüde, hasarlı gemileri çekmek için özel şirketlere güveniyor. Barış zamanında bu bir sorun değil. Ancak savaş zamanında, sivil römorkör ekipleri aktif bir savaş bölgesine yelken açmak konusunda endişeli davranabilir.
Tersane kapasitesi ise en büyük sorundur. Soğuk Savaş sonrası, ABD deniz gemi inşa endüstrisi sadece beşi büyük düğerleri küçük birkaç tersaneye güveniyor. Donanmaya ait, dört gemi inşa tesisi var.
Bu, ABD Donanması'nın her yıl satın aldığı on ila bir düzine yeni gemiyi inşa etmek ve bakımını yapmak için anca yeterli bir tersane kapasitesi.
GAO'ya göre, mevcut zorluklar göz önüne alındığında donanma, olası bir büyük güç çatışması sırasında devam eden savaş hasarından kaynaklanacak talep artışını karşılamakta zorluk çekecek.
Forbes makalasinde gösterilen 'USS Bonhomme Richard saldırı gemisi' örneği, GAO'nun raporunu destekler biçimdedir.
12 Temmuz'da San Diego'daki Donanma üssünde iskele tarafındayken 844 fitlik gemide bir yangın çıktı. Donanma, gemiyi hızlı veya ucuza tamir edemeyeceği sonucuna vardı. Gemi Nisan ayında hizmet dışı bırakıldı ve şu anda Körfez Kıyısında bir hurdalıkta.