Daha önce, Yoksulların ve Şairlerin Kitabı, Yeni Başlayanlar İçin Metafizik, Cazın Irmakları gibi eserlere imza atan Cahit Koytak, ‘Alçak Sesle ve Divanece’ adlı yeni şiir kitabıyla okurları selamladı. Modern şiirin sınırlarını genişleten önemli şairlerden biri olan Koytak’ın son eserinde, kainatı anlamak için çabalayan bir şairin dizeleri yer alıyor. Kimi zaman cami avlusundaki bir “meczup”, kimi zaman ney üfleyen bir “şair” ve kimi zamansa dağlarda yolunu kaybetmiş bir “derviş” diliyle yazılan şiirler, Koytak’ın şiir dünyasına aşina olanlar için derinlikli ‘duyuşlar’ vaad ediyor.
Şu dizeler kitabın ilk sayfalarında karşılıyor okuru: Biz göremiyoruz, göremiyoruz ama / bağda bahçede kırda otlar çiçekler / görebildikleri için mi / Senin güzel yüzünü / rengarenk gülücüklerle /katılıyorlar bahara böyle?
TEVAZU VE KAYBOLUŞUN ŞİİRİ
Koytak’ın şiirlerini değerlendiren yazar Şahin Torun ‘Cahit Koytak’ı okurken kendilik bilgisiyle gelen ve her bakımdan emniyet içinde yazılmış şiiri aynı emniyet içinde, lakin bu sefer daha bir alçak sesle ve divanece durarak okuyoruz’ diyor.
Torun, Koytak’ın yeni kitabındaki şiirlerle ilgili şu tespitlerde bulunuyor: Bu şiirlerde arayışın ötesinde, ‘anlam’ın yanına en sahih haliyle bir ‘tevazu’ ve ‘kayboluşun’ eklenmesi gerekiyor. Öyle ki okuduğumuz şiirlerde dünyanın, otun, börtü böceğin, ağacın, suyun, gökyüzünün, güneşin ve ayın bütün açıklığıyla resmedilişine rağmen hem şairin hem de ses ile sözün adeta kaybolmaya yüz tutuşunu başka türlü izah edemiyoruz.
Şahin Torun, Koytak’ın şiirlerini ‘Hepimiz adına edilmiş dualar’ olarak tanımladıktan sonra şu dizeleri örnek gösteriyor: ah, aleviyle sana öyküler anlatan / içinin duvarlarına resimler çizen / kandilin yağıyım ben / ben tükenince, ey okuyucu / kandil, senin kendi yağınla / yanmayı sürdürecek / eğer istersen…
Vadi Yayınları’ndan çıkan ‘Alçak Sesle ve Divanece’ adlı kitap, ‘Yüce isminle senin’, ‘Ateşe su taşımak’, ‘İçe yolculuk’, ‘Şair sözü’, ‘Divanece’ ve ‘Alçak sesle’ adlı altı bölümden oluşuyor.
