Sinema'nın saklı tarihi: Anarşizm

Sakallı bombacılar, kendine düşkün nihilistler, tehlikeli yıkıcılar –halkın imgelemindeki bu anarşist klişeleri sinemada da sık sık yeniden üretilmektedir. Richard Porton ise bu kitapta, Griffith ile René Clair’in erken dönem sinemalarından Godard, Lina Wertmüller, Lizzie Borden ve Ken Loach’ın filmlerine kadar sinemada çizilen anarşizm portrelerini irdeliyor; Hal ve Gidiş Sıfır, Her Şey Yolunda, Aşk ve Anarşi ve Ülke Özgürlük gibi klasik filmlere dair yorumları ve eleştirileri ele alıyor. Ayrıca Bakunin ve Kropotkin’den Emma Goldman ve Murray Bookchin’e, Paris Komünü’nü saran zengin tarihsel mirastan İspanya İç Savaşı’nın anarko-sendikalistlerine ve 1968’in öfkelileriyle sitüasyonistler gibi daha çağdaş temsilcilerine kadar, karmaşık anarşist düşünce geleneklerine dair mükemmel bir panorama çiziyor.

Arka kapak

“Greil Marcus’un bir terimine başvurursak, anarşizm hâlâ ‘saklı bir tarih’tir. Bu saklı tarihin gizleriyle şifrelerini çözmek ve onu daha geniş kesimlere ulaştırmak eleştirmenler ile tarihçilerin görevidir. Yakın zamanlarda ilan edilen bir ‘anarşist sanat’ manifestosunda şu görüş ileri sürülüyordu: ‘Eğer bir sanat eserinin hakikaten anarşist olması isteniyorsa, araçları amaçlarına uygun olmalı ve olay örgüsüyle anarşist, görüntüleriyle anarşist ya da formuyla anarşist olmalıdır.’ Elinizdeki kitap bir şey ortaya koymayı başardıysa şayet, benim umudum çalışmamın, anarşist olay örgüleri, görüntüler ve formların ne olması gerektiğini yetkin bir şekilde belirtmenin aşırı derecede zor olduğunu kanıtladığı yönündedir; çünkü bu öğeler sürekli akış halindedir ve gözden geçirmeye tabi tutulmaktadır.”