YF-23, YF-22'den daha gizli ve hýzlýydý ama seçilmedi! Ýþte Kara Dul YF-23'ün hikayesi
1980'lerin sonunda Birleþik Devletler Hava Kuvvetleri için geliþtirilen Black Widow (Kara Dul) YF-23, YF-22'den daha gizli ve daha hýzlý olan mükemmel bir uçaktý. Bununla birlikte, YF-22 çok daha üretilebilir ve çevikti. Ýþte YF-23'ün 'seçilmeme' hikayesi...
Northrop/ McDonnell Douglas YF-23, Amerikan Geliþmiþ Taktik Avcý Uçaðýnýn (ATF) programýnýn bir parçasý olarak 1980'lerin sonunda Birleþik Devletler Hava Kuvvetleri için tasarlanmýþ beþinci nesil, tek koltuklu, çift motorlu bir gizli avcý uçaktý.
ATF programý, Sovyetler Birliði'nin Suhoy Su-27 ve Mig-29 tehdide karþýlýk vermek için baþlatýldý. Birçok þirket baþlangýçta tasarým önerilerini sundu. ABD Hava Kuvvetleri (USAF), gelen tasarýmlardan Northrop Grumman ve Lockheed Martin'inkini seçti. Uçak üretim ortaklýðýna, Boeing ve General Dynamics ile YF-22 "Lightning II" üzerinde daha sonra F-22 Raptor üzerinden devam edildi.
YF-23'ün benzersiz tasarýmý YF-22'den oldukça farklýydý. Neredeyse benzersiz kanat tasarýmýna sahip uçak, elmas þeklindeki kanatlarý, transonik hýzlarda aerodinamik sürtünmeyi azaltmayý amaçlýyordu.
YF-23'ün her biri farklý motor setine sahip iki prototipi üretildi. Çünkü programýn geliþtirme aþamasýnýn bir unsuru iki deneysel turbofan motorunu deðerlendirmekti. Ýkinci Dünya Savaþý sýrasýnda uçulan Northrop P-61 Black Widow onuruna, kömür grisine boyanmýþ ve resmi olmayasa da, "Spider" veya "Black Widow II" olarak adlandýrýlmýþtý. Prototip Hava Aracý 1'de, (PAV-1) Pratt & Whitney YF199 motorlarý kullanýldý.
Ýkincisi gri tonla boyanmýþ ve "Gri Hayalet" lakaplý Prototip Hava Aracý 2 (PAV-2), bir çift General Electric YF120 motoruyla çalýþýyordu.
Prototip uçaklar hem hýzlý hem de gizliydi. Uçaðýn düþük profilli ve uçak gövdesindeki meteryal sayesinde, dönemin neredeyse tüm radar sistemleri tarafýndan neredeyse % 100 tespit edilemez olduðu söyleniyordu. "Süper seyir" özelliði, savaþ uçaðýnýn art yakýcý kullanmadan sürekli süpersonik uçuþ gerçekleþtirmesine izin veriyordu.
Tasarýmlarda, YF-23'ün sabit bir 20 mm M61 Vulcan ile silahlandýrýlmasý ön görülmüþtü. Ýç bölmelerde de, dört adet AIM-7 Sparrow veya AIM-120 AMRAAM orta menzilli havadan havaya füze ve bir çift AIM le 9 kýsa menzilli füze barýndýrabilecekti.
YF-23, F-22 ile çok eþit þekilde kýyaslandý. Northrop tasarýmý daha uzun menzile ve daha yüksek bir tavana sahipti (2,796 mil maksimum menzil ve 65.000 fit uçuþ tavaný). Buna karþýlýk, YF-22 2.000 mil menzile ve 50.000 fit tavana sahipti.
YF-22'nin üstün olduðu nokta ise, bir savaþ uçaðý için son derece önemli olan bir þey. YF-22 "Lightning II" bir it dalaþýnda çok daha çevik ve iyiydi. Bu, Hava Kuvvetlerini ikisinden daha iyi olacaðýna ikna etmek için yeterliydi.
Sonuçta, YF-23 kötü bir tasarým deðildi, gerçekten de kaybedilen bir tasarým deðildi. Gerçekten rekabetin çok daha iyi olduðu klasik bir örnekti.
F-22'YE GEÇÝÞ
YF-22 ile ATF yarýþýný kazanan Lockheed Martin, operasyonel uçak üretimine geçmesini saðlayacak olan mühendislik, üretim ve geliþtirme sözleþmesine layýk görüldü.
Sözleþme, yedi adet tek kiþilik F-22A ve iki adet çift kiþilik F-22B üretimini kapsýyordu.
Bunlardan ilki olan Spirit of America, 9 Nisan 1997'de üretim hattýndan çýktý. Tören sýrasýnda F-22 resmi olarak "Raptor" olarak adlandýrýldý.
F-22'ler þu anda ABD Hava Kuvvetleri'nin 'avcý uçak gücünün bel kemiðini' oluþturuyor.
