NASA Jet Ýtki Laboratuvarý tarafýndan yapýlan yazýlý açýklamaya göre, bilim insanlarý, IC 2163 ve NGC 2207 sarmal galaksilerine ait, JWST'nin Orta Kýzýlötesi Aygýtý (MIRI) ile Hubble'ýn morötesi ve görünür ýþýk kameralarýndan gelen görüntüleri birleþtirdi.
Ortaya çýkan "korkunç" görsel, milyonlarca yýl önce birbirine çok yakýn, neredeyse "sürtünerek" geçen iki büyük sarmal galaksinin görüntüsünü yansýtýyor.
ÝKÝ GALAKSÝ BÝRBÝRÝNÝN YAKININDAN GEÇMÝÞ OLABÝLÝR
Bilim insanlarý, galaksilerdeki maddelerin birbirine çarpmýþ olabileceði þok cephelerinde yaþanan "hafif sýyrýklarýn" kanýtlarýný buldu.
"Göz kapaklarýnda" da görülebilen parlak kýrmýzý çizgiler, galaksilerin þiþkin, damarlý kollarý gibi görünüyor.
Galaksilerin ilk yakýn geçiþinde, kütle çekiminin kavisli kollarý büktüðü ve birkaç yerde de gelgit benzeri uzantýlarýn oluþtuðu tespit edildi.
Kütle çekimiyle, biraz daha büyük olan NGC 2207 galaksisinin tepesinden "sürükleniyor" gibi görünen ve görselin dýþýna doðru uzanan ince, yarý saydam bir kol oluþtu.
GALAKSÝLER SÜPERNOVALARA EV SAHÝPLÝÐÝ YAPIYOR
Bilim insanlarý, her iki galaksiden uzanan "kollarýn" her yerinde sayýsýz "kalp gibi atan" yüksek yýldýz oluþum bölgeleri tespit etti.
Söz konusu galaksilerin, her yýl Güneþ büyüklüðünde iki düzine yeni yýldýz oluþumuna yol açtýðý bulundu. Samanyolu Galaksisi yýlda yalnýzca iki veya üç Güneþ benzeri yýldýz üretebiliyor.
Ayrýca, her iki galaksinin son yýllarda 7 süpernovaya ev sahipliði yaptýðý keþfedildi. Bu sayý Samanyolu Galaksisi'nde her 50 yýlda 1 süpernova þeklinde gerçekleþiyor.
Söz konusu süpernovalarýn, galaksilerin uzanan kollarýnda yer açtýðý, daha sonra soðuyup birleþerek yýldýz oluþumuna neden olduðu düþünülüyor.
Bilim insanlarý, milyonlarca yýl içinde galaksilerin tekrar tekrar birbirlerinin yanýndan geçebileceðini, çekirdek ve kollarýn birleþerek daha parlak "tepegöz" benzeri tek bir "göze" dönüþebileceðini, kollarýnýn da yeniden þekillenebileceðini deðerlendiriyor.