15 Temmuz gecesi sabah erken saatlerine kadar tüm ailemle Atatürk Havaalanýndaydým. Bahçelievler’de gelinimin kýna gecesi vardý. Darbeyi haber aldýðýmýzda yaþlýlarý bir arkadaþýmýn evine koyup kalaný ile havaalanýna kadar yürüdük. Yaþadýðýmýz ve gördüðüm þey gerçekten özeldi. Ýnsanlarýn bir ihanete karþý bir sel gibi akýþý hala gözlerimin önünde. Hale havaalanýnda üzerimizden uçan, kulaklarý saðýr edecek gibi ses çýkaran, her an üzerinize bomba býrakacak gibi alçalan savaþ uçaklarý anýlarýmda taptaze. Kalabalýðýn direnci, uçaklarýn alçalýþýna karþý tekbirleri, Erdoðan’ýn bulunduðunu düþündükleri alana göre hareketleri de hafýzamda capcanlý.
Darbe giriþiminden iki gün sonra olacak oðlumun düðününü ertelemek zorunda kaldýk. Çünkü dayýmýn oðlu Cuma Dað Ankara’da Külliyeye yürürken þehit oldu. Kamuoyu onu “baþýnýn yarýsý olmayan þehit” olarak bildi. Hem ülkenin hali bir düðüne izin vermedi hem de aile ocaðýmýza da acý düþtü. Taziyedeki annemin, dayýmýn, yengemin yaþlý gözleri unutulur gibi deðil.
15 Temmuz’da gece sokaklara çýkanlar, tanklarýn önüne yatanlar, mermilerin üzerine yürüyenlerin, uçaklarýn alçalýþýna tekbir çekenlerin çok azý dýþýnda tanýnmýþlýðý yoktu. Gündelik hayat açýsýndan, insanlar arasýnda bilinmek açýsýndan sýradan insanlardý. Darbeye dur demede saflarda esas rolü oynayanlar makam, mevki, protokol sýralamasý ile saflarda bulunmamýþlardý. O gün deðerler yeniden kurulmuþtu. Baþka bir hiyerarþi iþledi.
O gece silahlý bir darbeci topluluðu gündelik düzen açýsýndan sýradan ama gün kurulan deðerler hiyerarþisi açýsýndan özel insanlar durdurmuþtu. Ýnsanlarýn üzerine bomba atan, tankla atýþ yapan, tankla ezip geçen, kurþun yaðdýran gözü dönmüþ katil sürüsünü bu sýradan insanlar durdurmuþtu. Hem de insanlýk tarihinde benzerine az rastlanýlýr bir tarzda durdurmuþlardý. Tankýn altýna yatarak, kurþunlarýn üzerine yürüyerek, tanklarý teslim alarak, sokaklarda kalarak durdurmuþlardý. Bazen 15 Temmuz gecesi videolarýný izlerken buluyorum kendimi. Her seferinde özel bir þey seyrettiðimi düþünüyorum. Özet deðerlendirmem þöyle: Gündelik hayatta rütbesi olmayan kiþilerin büyük kahramanlýðý.
O günlerde sokaklarda yürürken tanýmadýðým insanlara daha kibar ve özenli davranmaya baþladýðýmý fark ettim. “Ya bu kiþi 15 Temmuz gecesi ön saflarda yürüyen cesur bir insansa?” diye düþünüyordum. Çünkü o günün itibarýný saðlatan þey insanlarýn dýþ görünüþlerinden anlaþýlmýyordu.
15 Temmuz sonuçlarý açýsýndan da oldukça önemli bir tarih oldu. Bu topraklarýn Batýlý güçlerin kontrolüne girmesi engellenmiþ oldu. Türkiye’yi sapkýn bir adamýn gözü dönmüþ grubunun kontrol etmesine dur denildi. Darbe yapmanýn kolay bir þey olmadýðý gösterilmiþ oldu. Darbe yapmaya yeltenecek her güç on binlerce insaný öldürmek ve yönetemeyeceði iç savaþý göze almak durumunda. Artýk bu topraklarýn ana damarýný oluþturanlarýn da gerektiðinde sokaklarda olabileceðini biliyoruz.
