Yýllarýn, günlerin tasnifi farklý da olabilirdi, Nitekim Hicri yýlbaþý daha farklý. Fakat farazi de olsa 2019’u bitirdik ve 2020’yi tüketmeye baþladýk. Elbette evvela yeni senenin ümmetimize, milletimize ve tüm insanlýða hayýr getirmesini dileyelim. Mazlum coðrafyalar için gayretimiz ve duamýz artsýn, Allah hayýrlý sonuçlara vasýl etsin bizleri.
Biz bilmeyiz O bilir! Muratlarýmýzý hayreylesin.
***
Dün bir vesileyle gündeme geldi, Cumhurbaþkaný Erdoðan’ýn Sudan’a yaptýðý ziyareti konuþtuk. Birleþmiþ Milletler’deki Kudüs oylamasýndan sonraya denk gelmiþti. Kelimelerim yetmez, Sudan halkýnýn onu nasýl karþýladýðýný anlatmaya... Üniversite öðrencileri gözyaþlarýyla ve tekbir sesleriyle selamlamýþtý Erdoðan’ý.
Ümmetin ne çok ihtiyacý var, dirayetli liderlere, saðlam iradelere. Cumhurbaþkanýmýza gösterdikleri tazim tam da bu yüzdendi. Ümmetin ihtiyacý olan özgüveni, dirayeti, iradeyi temsil ettiði için gittiði Müslüman coðrafyalarda sevgiyle karþýlanýyor hem. Kendisine yönelik nefret söyleminin sebebi de ayný aslýnda. Selahattin Eyyubi’yi durdurmak için etmediklerini býrakmadýlar. Çünkü o tüm Ýslam dünyasý için diriliþin sembolü. Kendisinden de baðýmsýz artýk onun temsil ettiði þey...
***
Ýslam dünyasý neden hep kan ve göz yaþý içinde diye sorup duruyoruz ya, sebep baþkasý deðil. Düþman düþmanlýðýný yapar zaten, bu onun iþi. Lakin Ýslam dünyasýnýn liderlerinin içine düþtüðü zelil ve sefil durumdur asýl sebep. Halkýna ihanet eden sözde liderlerdir akan kanýn, dökülen göz yaþýnýn mesulü.
Mekke’nin emiri denilenlerin Ýsrail’i Filistin’e tercih etmesi, daha dün Cumhurbaþkanýmýzý baðrýna basan Sudan’ýn yeni yöneticilerinin bugün bir CIA ajaný olan Hafter’e yardým etmesi.
Mýsýr’ý mý konuþalým, Suriye’yi mi? Yoksa Doðu Türkistan’ý mý, Rohingya Müslümanlarýný mý?
***
Türkiye’yi bu ümmet coðrafyasýna sýrtýný dönmüþ bir ülke olarak düþünebiliyor musunuz? Ama bu olsun isteniyor. Sinirleri alýnmýþ bir Türkiye, iddiasýz, söz dinleyen, ne uzayan ne kýsalan, otur deyince oturan kalk deyince kalkan...
2013’ten bu yana ne yaþadýysak, iþte bunun içindi. Ekonomik, siyasi, askeri her türlü taarruza uðradýk. Direneceðimizi öngörüyorlardý tabii ki ama bu kadarýný asla düþünemediler. Ýçerideki siyasi destekçileri yanýlttý onlarý.
Milleti de muhataplarý gibi sandýlar. Zannettiler ki bu millet, “Libya’da ne iþimiz var, Suriye’ye girmeyelim, PYD bize saldýrmaz ki, 15 Temmuz tiyatro vs. diyenler gibi...
Zannettiler ki “Erdoðan’ý yedirmeyiz” diyenler bir avuç.
Oysa Erdoðan’ý müdafaa etmek Türkiye’yi müdafaa etmekti, Ýslam’ý müdafaa etmekti. Zaten bu yüzden iþte ölesiye nefret ettiler ondan.
2019 son 7 seneyi de alýp gider inþallah. 2020, kaybettirdiklerimizi yeniden kazanmaya baþlamanýn miladý olur.
