Öksürdüðümü ablamýn duymamasý gerekiyordu. Hasta olduðunuz haberi ablama ulaþýrsa sizi ilaçlara boðar. Aslýnda dünya tatlýsý bir kýzdýr. Eniþtem de öylesine þeker gibi adamdýr ki muhabbetine doyum olmaz. Ablam genç kýzken böyle deðildi. Gerçi televizyona düþkündü. Daha doðrusu yemek programlarýna düþkündü. Defterler dolusu yemek tarifi vardý. Ama laf aramýzda kalsýn pek iyi bir aþçý sayýlmazdý. Gönlü kalmasýn diye yerdik yaptýðý yemekleri. Evlenince artýk kocasý düþünsün, ablamýn yemek yapma sevdasýnýn ceremesini kocasý çeksin diye düþündük. Ferahlamýþtýk birazcýk. Ama ablam evlenince de rahat durmadý. Bitkisel ilaçlara merak saldý. Hangi otu kaynatýrsan ne olur hep biliyordu. Ve garibim eniþtemin üzerinde deniyordu her türlü otu, çöpü. Bir keresinde eniþtem hastalanmýþ. Kazan kurup ilaç kaynatmýþ. Eniþte gözlerini kapatýp bir yudum almýþ ki yutabilsin. Almasýyla tükürmesi bir olmuþ. Her yer berbat olmuþ tabi. Kavga gürültü derken eniþte anlamýþ ki ablamýn yanýndayken hasta olduðundan bahsedersen büyük yanlýþ yapmýþ olursun.
Ýþte ben de öksürük olduðumu ablama söylemedim. Eczacý arkadaþým var ona söyledim. “Elimde bir þurup var. Ýçmene gerek yok öksürüðün bu þurubun adýný duysa kaçacak delik arar öyle tesirli.” dedi. “Tamam o zaman ver bir þiþe de öksürüðümüz dinsin” dedim. “Hayýr veremem uzman doktor yazmazsa bu þurubu veremiyoz” dedi. “Madem veremiyorsun ne diye reklam yapýyorsun?”dedim kýzdým. Doktora gitmeyi gözüm kesse gideceðim ama ben doktordan, hastaneden yýlarým. Hem de serçenin yýlandan yýldýðý kadar aðýr bir doktor gerginliðim vardýr.
Öksürüðüm ile yaþamaya devam ettim. Bir hafta öylece geçti. Ama annem rahat edemedi. “Öksürüðün seni iyice sarmadan ya doktora git ya da ablaný ararým” diye tehdit etti beni. Ablam duymasýn diyerek güç bela razý oldum doktora gitmeye. Ama doktor bir hafta izne çýkmýþ. Hem öksürdüm hem sevindim. Tekrar eczacý arkadaþa uðradým. “Doktor yazmadan bir ilaç versen mucize ilaç olmasý þart deðil.” dedim. Arkadaþ tezgaha uzandý ilacý bana veriyorken bilin bakalým ne oldu? Eczaneye ablam girdi. Beni içeride otururken görmüþ. Hoþ beþ ettik. Arkadaþa kaþ göz ile iþaret ettim kaldýr þurubu diye. Allahtan arkadaþ anlayýþlýdýr hemen tezgahýn altýna salladý þurubu. Þurup kayboldu ama öksürük kaybolmuyordu ki bastýrdýkça bastýrýyordu. Ablam da gitmek bilmedi laf lafý açtý eczacý arkadaþ ablama ýhlamur ikram etmek istedi ablam oturdu. Ben de kýzara bozara öksürüðümü tutuyorum. Yahu ne zor imiþ öksürmemek. Ablam daðdan taþtan hayýrdan þerden ha bire konuþtu. Ben öksürüðümü tutmanýn derdiyle kendimi sýkmýþým terledim. Ablam; “Fazla terliyorsan kaynatayým bir þeyler. Enfeksiyonun vardýr sýyýrýr alýr kaynatacaðým ot.” dedi. “Yok abla gerek yok...” diye aðzýmý açmamla öksürüðün hücum etmesi bir oldu. Kayalardan kopup gelen seller gibi haþin bir öksürük ile ablama gün doðdu. “Hiiç itiraz kabul etmiyorum doðru bana gidiyoruz kaynatýyorum ilacýný içip keyfine bakýyorsun bu öksürük akþam bilemedin ertesi sabaha uçup gidecek haydi bakalým” dedi. Çaresizdim. Ablama itiraz edemezsin küçükken de böyleydi ben annemden yemediðim dayaðý ablamdan yemiþimdir. Abla terliðinin tadýný iyi bilirim.
Eve gittik. Çok sürmedi eniþtem de geldi. Hoþ beþ muhabbet ettik. Laf benim öksürüðüme gelince eniþtem ablama duyurmadan fýsýldadý. “Allah yardým etsin kayýnço öksürük için kaynattýðý sývýyý þu çiçeðin dibine döksen çiçek o saat kurur da bir daha o saksýda nebatat yetiþmez geçmiþ olsun kardeþim” dedi. Çaresizdim. Annemi aramak geldi aklýma. “Anne ne olur kýzýna bir þey söyle öksürüðüm için kaynattýðý ilaç kimyasal silah gibiymiþ eniþtem öyle diyor” dedim. Keþke demeseydim. “Oðlum eniþtene bakma sen o abartýr biraz. Gözünü kapat iç gitsin ne var bunda...” dedi. Annemden de hayýr yoktu. Telefonu kapatmadan kendime acýndýrmayý denedim. “Babam da sen de hakkýný helal edin o zaman” dedim. Ama annem çoktan kapatmýþtý telefonu.
Ablamýn kaynattýðý sývýnýn rengini ne siz sorun ne ben söyleyeyim. Yeþil gibi ama içinde bakýr renkli otlar yüzen sývýyý içtim. Tadý o kadar keskindi ki jilet yutmuþ gibiydim. Aðzým, boðazým yanýyordu. Ablam karþýma geçmiþ bir cevap bekliyordu. Sanki öksürük hemen kesilirmiþ gibi. Ama gerçekten öyle oldu. Öksürmedim hiç. Týk yok. Hatta ilacý içtikten bir saat sonra göðsüm pamuk gibi oldu. Nefesim açýldý. Ablamý görmeliydiniz deli oldu sevinçten. Ve eniþteye hava attý. “Bu eller boþ yere kazan kurup ilaç kaynatmadý. Haydi alkýþlayýn beni”. Çaresiz alkýþladýk. Ve ablam beni o gece býrakmadý onlarda kaldým. Gece hiç öksürmedim. Ama gecenin en koyu yerinde zannýmca üçü geçerek bir sancý baþladý bende. Ama nasýl bir sancý. Beni kývýrcýk makarna gibi periþan etti. Çaresiz ablamý uyandýrdým. Ablam telaþlandý. “Ben þimdi bir þeyler kaynatýrým.” deyince eniþte itiraz etti. “Sen kaynatacaðýný kaynattýn böyle oldu yürüyün acile gidiyoruz.” dedi. Acile taþýndýk. Doktora durumu anlattýk. Doktor ablama hangi otlarý kattýðýný sordu. Meðer doktorun annesi de ot çöp ilacýna meraklýymýþ ve ablamýn bana verdiði otlarýn yan etkisi þiddetli karýn aðrýsý imiþ. Ýçmeye devam etseydim saçlarým da dökülürmüþ. Eniþtem dalgasýný geçti. “Desene haným evde ilaç deðil týbbi atýk kaynatmýþsýn.” Ablam çok bozuldu. Annesi de otçu olan doktor ablama dedi ki “Hanýmefendi otlarla ilgili kitaplarýn yazýldýðý devirde bitkiler doðal yetiþiyordu þimdi yaðmurla üzerlerine kimyasal yaðýyor. Ayrýca o dönemin insanýn beslendikleriyle , bünyesiyle þimdiki insan arasýnda daðlar kadar fark var. Dikkatli olmak lazým. Otlarý anlatan kitaplara da biraz bu açýdan bakýp tedbirli olmakta fayda var.” “Doktor kitap gibi konuþtunuz.” dedim. Ablam o gece ne kadar korktuysa bir daha otlarý kaynatýp ilaç yapma sevdasýna düþmedi. Ama otlarý resimlemeye baþladý. Meðer çiçek ressamlýðý diye bir þey varmýþ ablam sayesinde öðrendik. Artýk ablamýn otlarý resimlerde yaþýyor ve kimseye karýn aðrýsý sebebi olmuyor, mutluyuz ailecek...
Ablamýn kaynattýðý sývýnýn rengini ne siz sorun ne ben söyleyeyim. Yeþil gibi ama içinde bakýr renkli otlar yüzen sývýyý içtim. Tadý o kadar keskindi ki jilet yutmuþ gibiydim. Aðzým, boðazým yanýyordu. Ablam karþýma geçmiþ bir cevap bekliyordu.
