BENÝM çocukluðumda salçalý ekmek vardý. Sokakta akþama kadar oynar, acýkýnca da eve koþardýk. Eðer annemiz evde deðilse komþu teyzenin evine. Birinden biri mutlaka evde olurdu nasýl olsa. Hemen ekmeðin üzerine salçalar sürülür tüm mahalle çocuklarýna daðýtýlýrdý. Yemeklerde komþu hakký vardý. Evde piþen yemekten mutlaka bir kap komþu hakký ayrýlýr, yemek komþuya verildikten sonra oturulurdu sofraya. Evde tuz, þeker, ekmek bittiyse markete gidilmez komþu teyzeden istenirdi.
Ýþten yorgun argýn geldiðinizde evinizde yemek yoksa “komþu ne yemeðin” var demeye kalmadan zaten komþu sofrayý hazýrlamýþ sizi yemeðe çaðýrýyor olurdu. Mübarek günlerde mutlaka tüm mahalleye ekmek, helva, lokma, artýk evde ne varsa paylaþacak, yapýlýr daðýtýlýrdý.
Ben çocukken “Göz Hakký” vardý. Kapýya yardým istemeye gelen asla geri çevrilmez elde avuçta ne var, ne kadar yardým edilebiliyorsa mutlaka yardým edilirdi. Ben çocukken kredi kartý yoktu. Komþu azýcýk paraya sýkýþtým vardý” zaten siz lafýn sonunu getirmeden “ ne kadar lazým” diye duyardýnýz cevabý. Ben çocukken benim evim deðil bizim evimiz vardý. Gerçek zamanlý dünya istatistiklerini yayýnlayan web sayfasýndan aldýðým rakamlarý aktarmak istiyorum sizlere. 782.421.67 Dünyada aç insan sayýsý, 1.618.541.412 Dünyada aþýrý kilolu insan sayýsý. Tüm dünyada; kilolu insanlarýn sayýsý, aç insanlarýn sayýlarýnýn neredeyse iki katý. Sadece Amerika Birleþik Devletlerinde bir gün içerisinde kilo kaybetmek için harcanan para miktarý 172 milyon dolar. Yine Amerika’da obezitenin saðlýða maliyeti yýllýk 457 milyon dolar. Sizce bir günde kaç kiþi açlýktan ölüyordur? Tahmin etiðiniz rakamlarý duyar gibiyim.
Belki inanmayacaksýnýz ama bir gün içerisinde, biz yemeðimizi yiyip keyif kahvemizi yudumlarken açlýktan ortalama 27 bin kiþi ölüyor. 27 bin insan sadece aç olduklarý için ölüyorlar. Katliam gibi deðil mi?
Gerçekler bazen, gerçekten çok acýtýyor. Ýnanmak istemesek de yüzleþmek zorunda kalýyoruz. Rakamlar acý, ölen insanlar gerçek. Þu sorunun cevabýný ararken buldum kendimi. “Sen ne yaptýn aç insanlar için?” Cevabý bulamadým. Duyarlý bir ülkenin evlatlarý olduðumuzu biliyorum. Nerede bir felaket olsa ilk yardým elini uzatan ülkelerden biridir Türkiye. Sýnýr, din, dil, ýrk kavramý ayýrmadan hangi ülke felaketi yaþamýþsa yardým edilir. Tüm ülke kenetlenir yardým etmek için. Ancak bu insanlarý görmedik ya da rakamlarýn bu kadar vahim olduðunu fark etmedik diye düþünüyorum. Düþünsenize Google’a bile açlýk yazdýðýnýzda karþýnýza “Açlýk Oyunlarý” filmi çýkýyor. Milyon dolarlar harcayýp zayýflamaya çalýþmak yerine çok daha az rakamlarla yardým edebiliriz. “Ben ne yapabilirim” diye düþünmeyelim. Baþarmanýn yolu inanmaktan geçer. Bir dilim salçalý ekmek bile bize yardým edebilir. Yeter ki yardým etmek isteyelim.
Verecek hiç bir þeyiniz yoksa gülümseyin. Ekmeðimizi paylaþarak karýnlarý, gülümsememizi paylaþarak ruhlarý doyurabiliriz.
