Adalet ve ölüm aşılması zor paradoks

Çırak filmi idam, ölüm ve adalet arasındaki kurulması zor dengeyi anlamaya çalışıyor. Cannes’da izleyiciler tarafından beğenilen filme bir de siz bakmak ister misiniz?

Cannes’daki gösteriminde sekiz dakika boyunca ayakta alkışlandığı söylenen Çırak, genele hitap etmese de, kalbur üstü seyircinin sinema keyfini cilalayacak. Filmin kısaca konusu şöyle... 28 yaşındaki Singapurlu gardiyan Aiman, yaşadığı bölgenin en büyük hapishanesine tayin olmuştur. Aiman kariyerinde yükselmek istemektedir. Hapishanede idamları gerçekleştiren 65 yaşındaki amir Rahim Soon ile yakınlaşmaya başlar. Aiman, Rahim’in güvenini kazandıkça amacına daha çok yaklaşmaktadır, zira Rahim, Aiman’ın babasını idam eden celladın ta kendisidir. Boo Junfeng’in yazıp yönettiği yapım farklı filmlerin peşinde koşan seyirciler için biçilmiş kaftan. Özellikle başrollerdeki Firdaus Rahman  ve  Wan Hanafi Su’nun performansları göz dolduruyor. Tabii, bu başarıda yönetmenin katkısı çok büyük. Çoğuna sıradan gelebilecek bir hikayeyi muazzama yakın bir hazla beyazperdeye taşınmış. Hem yazarken, hem çekerken yaptığı işin ciddiyetini özümsemiş. Boo Junfeng, köklü bir sinema geçmişi olmamasına rağmen, sinemadan anlayan, bilinçli seyirciyi yeterince tatmin edecek yetkinliğe sahip. Hem minimalist hem de konvansiyonel sinemanın öğelerini iç içe geçiren yapım ağırlıklı olarak karanlık hapishane ortamında geçiyor. Loş ışıklandırma, koyu kıyafetler, ağır hareketler kasvetli ortamın içine çekiveriyor sizi. Film boyunca adalet ve ölüm kavramını sürekli düşünmeniz isteniyor. İdam edilmek için sırasını bekleyen bir mahkumdan farkınız kalmıyor. Ancak filmin en büyük çabası, yavaş yavaş bir cellada dönüşen sessiz sakin, ağırbaşlı Aiman’ın ruh halini anlamanızı sağlamak. Aiman, idam mahkumlarına son anda iyilikler yapmaya çabalıyor.  Ailelerinin yanına gidip mahkumlara yeni ve güzel elbiseler getiriyor. Onları hiç giyemeyeceklerini bile bile. Aiman, suçlu babasını zamanında Rahim’in idam ettiğini öğrendikten sonra bile, kendi iç dünyasında bunun ikilemini yaşıyor. Rahim’in karizmatik kişiliği ve adaletli bakış açısı sayesinde, Rahim’le olan kutsal ilişkisine zarar vermiyor. Çünkü Aiman, kayıp kimliğini, belki de baba yerine koymaya çalıştığı için Rahim ve mesleği üzerine kurmaya çalışıyor.Bunu yaparken her ne kadar babasını suçlu olarak görse de ölümüne verdiği anlamsal haklılığın suçluluğu içinde yitip gidiyor. İnsan zaten böyle birşey değil mi? Mantığınız size bir yeri gösterirken kalbiniz tam tersini işaret etmez mi? İşte o yüzden de idam cezası onaylanan ülkelerde bile bu tartışma konusu değil midir? İdam edilen açısından ve idama sebep olan katliama uğrayan insanın ailesi açısından baktığınızda bu paradokstan çıkamazsınız. Aiman bu iki ruh halini de kendinde birleştirmeye çalışıyor. Bu olanaksız algı durumu da filmin odağını oluşturuyor. Film iki anlamda da zor bir film. Hem yönetmenin sinemasal olarak tercih ettiği dil hem de anlatmaya çalıştığı konunun kendi içinde çıkmazlar taşıması. Ülkesindeki idam cezasına eleştirel bakış getirirken gurme seyirciye de mükemmel bir yapım sunan Junfeng’in takip ettiğiniz yönetmenler listenize girmesi dileklerimle, Çırak’ı mutlaka izleyin...

Karanlık hapishane ortamında geçen  yapımda loş ışıklar ve kasvetli ortam izleyeni içine çekiyor. Film boyunca adalet ve ölüm kavramını sürekli düşünüyorsunuz.

“İdam edilen açısından ve idama sebep olan katliama uğrayan insanın ailesi açısından baktığınızda paradokstan çıkamazsınız. Film bu iki ruh halini bir karakterde  birleştirmeye çalışıyor.”

FİLMİN KÜNYESİ

Filmin orijinal adı: 

Apprentice

Yönetmen: Boo Junfeng

Senarist: Boo Junfeng

Oynayanlar:Firdaus Rahman, Wan Hanafi Su, Mastura Ahmad, 

Boon Pin Koh

Yapım: 2016, 

Singapur, 115 Dk.

VİZYONDAKİLER