Adam gibi uyku da bırakmadılar

Kaderin cilvesi işte, mesleğiniz sinema eleştirmeni olacak ama siz korku filmi seyredemeyeceksiniz. Çocukluğumdan beri korku filmine gitmekten hoşlanmam. Bu hafta vizyona giren o kadar iyi film arasından Karabasan-Slumber’ı seçmemin sebebi ise başyapıt olması değil tabii. Tam tersine seyrettiğim korku filmleri içerisinde neredeyse ilk 10’a bile girmez. Ama beni yine de korkuttu. Bunun en büyük sebebi ise filmin başlangıcında yazan, hikayenin bir takım gerçeklere dayandığı ibaresiydi. Zaten onun için bu filmi yazmaya karar verdim. Korku sinemasının en büyük pazarlama stratejisi bu tür iddialardır. Böyle olduğunu bilsek de bunların içinde hiç gerçeklik payı yok mu? İçten içe bu soru bile o ifadenin amacına ulaştığının kanıtı. Hele benim gibi gizliden olsa bile bu tür şeylere hafiften inanan bir insansanız...

Sonuçta bu vatanın bir evladıyım. Bizim kültürümüzdeki cin hikayeleriyle büyümüş bir nesiliz. Bırakın hikayeleri, Abdurrahman Dilipak gibi bir yazarla bunu ciddi ciddi tartıştığımız vardır. Onun cin hikayelerini kendim dinledim. Her ne kadar ona itiraz ettimse de etkisi ortada. Bu filmde de uyku sırasında bir aileye musallat olan kötü bir ruh var. Başrolde Nikita filmi ve Tv dizilerinden hatırlayacağınız Meggie Q oynuyor. Aksiyon filmlerinin bu güzel ve egzantrik yıldızı bu sefer bir uyku doktorunu canlandırıyor. 

Filmin hikayesini kısaca anlatalım, bir gece vakti gizemli bir şekilde ölen küçük erkek kardeşinin ölümünü atlatamamış Alice Arnolds uyku problemi olan travmalı bir ailenin rutin muayenesini yapar. Alice bütün aileyi hastanede tutarak uykularını gözlemler ama uykudaki baba tarafından saldırıya uğrar. Baba tutuklanır ve ailenin uyku problemlerine sebep olmaktan dolayı suçlanır. Ancak baba hapse atılınca, ailenin problemleri giderek daha kötü bir hal alır. Alice, bilimsel gerçeklerden vazgeçerek ailenin, zayıf kişilerden uykudayken beslenen ve the Night Hag olarak bilinen parazit bir şeytan tarafından terörize edildiğine inanmak zorunda kalır. Bu karanlık ruhu defetmek için Alice, önce kendi kabuslarına girmeli ve çocukluğundaki şeytanlarla yüzleşmelidir. 

GERÇEKLİK HİSSİ VERDİ

Filmin başlarında uyku merkezinde geçen sahnelere dikkat. Bütün o bilim gerçekliğinin, uykuları kameralarla gözlenen ailenin ve tabii bu kontrolden dolayı içi rahat olan izleyicinin işler çığırından çıktıktan sonraki paniği başka bir durum. Korku filmi seyrederken filmde yapılan abartı sahneler aslında izleyiciyi o korkudan korur. Psikolojik olarak iyi bir korku sineması sizin içinizdeki endişeleri yakalar ve size karşı kullanır. İşte bu uyku merkezindeki sahneler aynen bunu başarıyor. Yönetmen Jonathan Hopkins’in ilk uzun metraj filmi bu. Zaten bu ilk filmin tecrübesizliğini yapımda hissediyorsunuz. Onun için ilk film tecrübesizliğini geçersek bazı sahnelerdeki gerçeklik hissi adına yeni filmlerini bekleyeceğim Jonathan Hopkins’in. Ayrıca korku filmlerinde çocuk kullanımına hep karşıydım. Biliyorum çocuklar için set ortamı zaten daha steril filmden. Ama yine de bu endişeyi duyuyorum. Size iyi korkmalar...

Korku filmindeki abartı sahneler aslında izleyiciyi korur. Ama Karabasan-Slumber’de yer alan uyku merkezindeki sahneler, içinizdeki endişeleri yakalayarak size karşı kullanıyor.