Adý lazým deðil.
Adam tam bir kibir abidesi.
Ama kibri mütevazýlýk postunda.
En tehlikeli kibir türüdür bu: Tevazu kisvesine bürünmüþ kibir!
Kendi fikirlerini çok önemser.
Siyasette duayen olduðuna inanýr.
Müthiþ hýrslýdýr. Bir o kadar da kindar, kýskanç ve kaprisli.
Ýlerleyen yaþýna raðmen benlik davasý güder. Kendi aklýný herkesinkinden üstün görür. Dolayýsýyla fikirlerini...
Hangi kesimin üzerinde artýk etkisi vardýr bilinmez ama kendisi gücüne ziyadesiyle inanýr.
Oturduðu her yerde aðýrlýðýndan bahseder. Bir insan niye aðýrlýðýndan bahsetme gereði duyar ki bilmem! Benim bildiðim aðýrlýðý olan bundan bahsetmez. Siyasi gücü ve karþýlýðý olan bunu dile getirmez.
Bir insan kendi büyüklüðüne ve aðýrlýðýna kendisi vurgu yapýyorsa bunun baþkaca bir anlamý vardýr.
Bu bir marazdýr.
Patolojik bir arýza halidir...
Adamýn enteresan bir kiþiliði var.
Liderine sadakati göstermeliktir.
Kendini güçlü gördüðünde liderinin dibini ve gözünü oyar.
Güçsüz düþtüðünde liderinin eteðine tutunur, ondan güç devþirmeye kalkýþýr.
Eteðine tutunduðunda liderine övgü yarýþýna girer.
Güç devþirdiðine inandýðýnda tekrar eski arazlarý nükseder.
Liderini boþa çýkartacak hamleler yapmaya baþlar.
Aslýnda liderini övme mecburiyetinde kaldýðýnda bile alttan alta kendini en baþa oturtmayý ihmal etmez.
Liderinin onsuz yapamayacaðý algýsýný oluþturur.
Biraz palazlandýðýnda, yani liderinin himmetine tekrar mazhar olduðunu gösterdiðinde kendisini geçmiþteki ihanetlerinden dolayý eleþtirenlere parmak sallar.
Bunu da liderin arkasýna sýðýnarak yapar.
Liderine göstermelik sadakati yalnýzca kendi siyasi gücüne kavuþmak içindir.
Baþlar ulu orta konuþmaya.
Bir tek onun fikirleri deðerlidir.
Yalnýzca onun fikirleriyle siyaset yapýlýrsa sonuç elde edilebilir.
Bu pozlarda akýl vermeyi çok sever.
Kendi celladýna aþýktýr.
Liderine ne kadar düþman kiþi ve çevre varsa onlara zeytin dalý uzatmayý pek sever.
Yeniden siyasi güç kazanmak için göz kýrpar o malum odaklara.
Lideri ne demiþse tersini der.
Hâlâ ait olduðunu iddia ettiði partisinin siyasalarýný takmaz.
Varsa yoksa kendi fikirleri.
Liderinin azgýn düþmanlarýný överken kendi mahallesindekilere öfke kusar.
Liderine hayasýzca hakaret savuranlarý bilmem ne özgürlüðü adýna savunmaktan geri durmaz.
Lakin kendisine yönelik eleþtiri getiren kendi mahallesindeki insanlara bir ömür boyu düþmanlýk yapar.
Liderinin nefsinin bir önemi yoktur onun için. Liderinin hukukunu korumanýn zerrece önemi yoktur onun için. Partisiyle tersleþmemek gibi bir kaygýsý da...
Bir tek kendi nefsi azizdir. Sadece kendi hukuku kutsaldýr.
Hep kendi partisinin yanlýþ konuþtuðu ve davrandýðý algýsý oluþturur ki o malum odaklar “Helal olsun adama, bir tek onda liderini ve partisini eleþtirecek yürek var, yalnýzca o doðruyu söyleyebiliyor!” desinler...
Bunu dedirtir de...
Sonra kalkýp “Ben liderimin iyiliði ve partimin yararý için fikirlerimi söylüyorum!” böbürlenmesinde bulunur...
Öyle ya, bir tek onun fikri mühimdir ve pek bir yararlýdýr!
Gerisi boþ.
Büyük bilge Feridüddin Attar ne güzel tanýmlar bu adam gibilerini: “Ey kibrinin kölesi olan! Al gölgeni, çek git!”
Liderinin ihanetçi diye tanýmladýklarýný o pek bir sever. Onlarý baðrýna basar.
Liderinin dediklerinin tersini der, yaptýklarýnýn karþýsýna dikilir, sevmediklerini sever, sevdiklerini de gözden düþürmek için elinden geleni ardýna koymaz...
Bana sorarsanýz þöyle derim: Liderin ihanetçi dediklerinin verdiði zararýn daha fazlasýný bu adam veriyor.
Hâlâ içerden konuþtuðu için.
Benden söylemesi.
