Hayat bizimle alay ederken konulara takýlmayýp devam edince baþarý da ardýndan geliyor belli ki... Çocuklarým Elvan ve Kerem’in geçen hafta yaþadýðý iki ayrý olay bana bunu bir kere daha hatýrlattý.
Elvan koca bir okul yýlýný, jimnastik derslerinin olduðu günler ‘Anne biliyor musun, bugün yine benimle dalga geçtiler, alay ettiler!’ yorumuyla tamamladý. Pazartesileri mutad gündem konumuz haline gelen bu alay konusunda neyse ki yýl sonuna doðru bir ‘görmezden gelebilme’ davranýþý geliþtirebildi Elvan. Efendim, konu kýsaca þöyleydi; sýnýfta jimnastiðe daha yatkýn kimi çocuklar vardý. Elvan da çok istemesine karþýn esnekliði o düzeyde olmadýðýndan kimi hareketleri yaparken zorlanýyordu. Bu hareketler de benim çoðunu lise döneminde kazýk kadar bir kýzken yapmaya çalýþtýðým ters takla, mum duruþu ve amuda kalkma olunca konu benim için de hassas bir hal aldý. Elvan’a ‘Alay etmelerinden rahatsýz oluyorsan, bunu onlara söylemelisin! Belki farkýnda deðiller senin kýrýldýðýnýn. Öðretmenine de durumu anlatabilirsin!’ türünden sözler sarf ede ede belli bir aþamaya geldik... Artýk ‘Zaten hep ayný çocuklar alay ediyor, gülüyor. Sanki herkes her þeyi çok iyi yapmak zorunda. Ben de onlardan hýzlý koþuyorum!’ kývamýna geldiðinde pek bir mutlu oldum.
Bu sefer konu döndü dolaþtý Kerem’e geldi. Çok sevdiði arkadaþlarýnýn birinin doðumgününde takýmý yenilirken alay etmiþler bizimkiyle. O da suratýndan düþen bin parça dolaþýp durdu ortalýkta. Bir ara ‘Ýstiyorsan gidelim!’ dedim, ‘Hayýr!’ dedi, beþ dakika sonra da yanýma gelip ‘Benimle niye dalga geçtiklerini anlamýyorum. Herkes kaybedebilir. Hem oyun oynuyoruz sadece’ deyince Elvan’a yönelik repliklerimin bir üst seviyesini tekrarladým bu kez. Evet, arkadaþýna yaptýðýnýn ne kadar üzücü olduðunu söylemiþ. Bunun üzerine beni can evimden vuran bir cümle söyledi Kerem: ‘Belki ben çok duygusalým, o yüzden kýrýlýyorum.’ Tabii ki þafak attý bende! O kadar özenle kaçýnýyorum bu tür etiketlendirmelerden ama iþte bir yerden kulaklarýna geliyor bu tür yorumlar demek ki. ‘Bunun senin duygusallýðýnla bir ilgisi yok. Aslýnda zaman zaman hepimiz duygusal oluyoruz, arkadaþlarýmýzýn tavýrlarýndan etkileniyoruz. Ama bunu onlara söylediðimizde yeniden oyuna, iþimize dönmek önemli. Bak sen burada üzgün üzgün otururken onlar eðleniyor. Ne dersin, tamam mý, oyuna devam mý?’ diye sordum. Biraz düþünüp ‘Oynamak istiyorum’ dedi. Az sonra da mendil kapmacada en hýzlý koþanlardan biri olarak oyunu galibiyetle bitirmenin keyfini yaþadý. Hayat bizimle alay ederken bu konuya takýlmayýp devam edince baþarý da ardýndan geliyor belli ki. Bu da bana not oldu. ‘Alay ettiler benle hep!’ romantik bir þarkýnýn sözleri sadece...
