Amerikan projesinin çöküþ hikayesi

Cannes’dan Toronto’ya kadar birçok film festivalinden ödülle dönen The Florida Project söylenenin aksine Amerikan rüyasýnýn çöküþünün bir kanýtý adeta.

Toplumlar arasýndaki fark gittikçe açýlýyor. Böyle bir cümleden sonra ileriye giden Batý toplumu ile geri kalmýþ toplumlarýn farkýnýn güzellemesi gelir çoðunlukla. Ama inanýn söz konusu film The Florida Project’i seyrettiðinizde iyi ki bizim toplumumuz ABD’nin geldiði noktada deðilmiþ diyeceksiniz. Batý ülkelerinde yaþanan dejenerasyonun herkes farkýnda, söz konusu ABD olduðunda bu dejenerasyon iyice ortaya çýkýyor. Amerikan baðýmsýzlarýný seyrettiðinizde bu gerçeði çok net bir þekilde görüyorsunuz. Beni asýl rahatsýz eden ise bu baðýmsýz filmlerin son dönemde geçirdiði dönüþüm. Bu filmler eskiden toplumun eksikliklerini ve çarpýklýklarýný ortaya çýkaran ve eleþtiren yapýmlardý. Günümüzde ise garip bir þekilde bu çarpýklýklarý güzelleyen, yenilir yutulur bir hale getiren yapýdalar. Amerikan baðýmsýz sinemasýnýn þu an en dikkat çeken yönetmeni The Florida Project’i de yöneten Sean Baker. Bu hafta vizyona giren film neredeyse bütün katýldýðý festivallerden ödülle döndü. Ben de Antalya Film Festivali’nde seyrettim filmi. Orada da öyle bir tanýtým yapýlmýþtý ki bir sinema þaheseri seyredeceðiz diye gittim filme. Sinematografisi düzgün ama iþlediði konu ve veriliþ þekli beni hayli rahatsýz etti. Filmin konusu kýsaca þöyle, okullar tatil olunca 6 yaþýndaki Moonee ve arkadaþlarýnýn Florida’nýn sýcak yaz günlerindeki tek dertleri daha çok eðlence ve daha çok dondurmadýr. Bu sevimli ekip kendilerine yetiþkinlerden uzak bir dünya yaratmýþlardýr. Tüm masumluðuyla baþý sürekli derde giren Moonee’nin arkasýnda, onu seven annesi Halley vardýr. Bu küçük kýzýn renkli hayal dünyasý, annesinin yaþadýklarýyla þekillenmektedir. Ýþte olay da burada kendini belli ediyor. Filmin tanýtým bülteninde annenin çocuðuna duyduðu sevgi ve fedakarlýklardan dem vuruluyor. Her þeyden önce uyuþturucu müptelasý bir anneden bahsediyoruz. Çarpýk bir aile yapýsý, yalnýz býrakýlmýþ bir çocuk ve o çocuðun uyuþturucu parasý bulmak için kendini satmak dahil her þeyi yapan bir anneyle geçen hayatý. Ben þimdi bu anneye nasýl sempati besleyeyim. Efendim ne olursa olsun çocuðuyla beraber olmak istiyormuþ. Bu þekilde olacaksa çocuðuyla olmasýn o anne. Baðýmsýz bir yönetmenden beklenen toplumun geldiði, içinden çýkýlmaz dejenerasyonu göstermesi ve bu iþe bir dur demesi gereken entelektüel çevreyi rahatsýz etmesidir. Rahatsýz etsin ki o çevreler de yaþadýklarý toplumda bir reform yapma çabasý içine girsin. Eðer The Florida Project’teki gibi “Ah ne tatlý çocuk, anne uyuþturucu baðýmlýsý ama çocuðunu da çok seviyor” tarzý göndermelerle film yaparsanýz toplumdaki bozulmanýn artmasýna katkýda bulunmuþ olursunuz. Bu tavýr acaba sadece yönetmenin düþtüðü bir hata mý? Yoksa genel itibariyle Amerikan film endüstrisinin kendi toplum yapýsýný ithal etme alýþkanlýðýnýn bir uzantýsý mý? Bence en çok düþünülmesi gereken soru bu. Filme dönersek, çocuk oyuncularýn tatlýlýðý ve kabiliyetleri süper. Ama bütün bu þirinliðin arkasýna saklanan bozulma felaket. Ben çocuklarýn masumluðunu gördükçe, güya izleyiciyi gülümsetmesi gereken sahneleri seyrettikçe ne gülebildim ne eðlendim. Sadece onlara karþý hissettiðim acýma duygusu yüreðimi sýzlattý. Filmin erkek karakteri William Dafoe ise En Ýyi Yardýmcý Erkek Oyuncu dalýnda bu filmle aday. William Dafoe’nun çok daha iyi filmlerini seyrettim. Dafoe’yu aday göstermelerinin sebebi filmdeki en doðru karakteri onun canlandýrmýþ olmasý. Bu Oscar almaya yetiyorsa bir þey diyemeyeceðim.

Sean Baker’in The Florida Project’i, çarpýk aile yapýsýna, toplumsal dejenerasyona eleþtiri yerine güzelleme yapan bir film.

Yalnýz býrakýlmýþ bir çocuk ve o çocuðun uyuþturucu parasý bulmak için kendini satmak dahil her þeyi yapan bir anneyle geçen hayatýný anlatan The Florida Project ABD toplumundaki çürümenin bir özeti gibi...