Anne baba olmak çocuklar arasýndaki iliþkinin halinden haberdar olmayý gerektirir. Çocuklar arasý iliþki destekleyici olduðunda çocuklarýn ruhsal geliþimine katký saðlarken; çocuklar arasý iliþki zorlayýcý ve yýkýcý olduðunda ise ruh hallerine travmatik etkide bulunabilir. Bugün size hem kardeþler arasýndaki olumlu iliþkilerin hem de travmatik iliþkilerin öyküsünü anlatacaðým.
“Ablalarýmýn çalýþtýklarý yerde ara sýra iþçilere moral olsun diye tatlý daðýtýlýrmýþ. Ablalarým ise paylarýný saklar akþam ben ve kardeþlerime verirlerdi. Ýyi ki kocaman bir aileyiz.”
“Ben daha beþ yaþýndayken, eski mahallemizde, arkadaþlarýmýn kardeþleri vardý. Ben de bir kardeþ istiyordum. Anneme kardeþ istediðimi söylemiþtim. Bir gün annem yanýma gelip, sana kardeþ getireceðim, “benim için dua et” dedi. Ben de elime tespihimi aldým, camdan anneme bakarken dua ettim. Sonra annem elinde bir bebekle geldi. Kardeþimim doðumu benim için en mutlu andý.”
“Yenenin þampiyon olacaðý, o gün için ölüm kalým maçý denen Siirt Bitlis maçý vardý. Ama 18 yaþ altýnda olanlar maça alýnmýyordu. Ben 13 yaþýndayým. Stadyumun önünde abimi bekliyordum. Abim uzun boyluydu. Kalabalýk içinde onu gördüm. Abim bir þekilde beni maça soktu. O gün yendik ve þampiyon olduk. Þimdi 45 yaþýndayým hala o günü hatýrlarým.”
“Çocukken eðlenceli vakit geçirebilecek, oyun oynayabilecek, abim ve ablam vardý. Yaþlarýmýzda birbirimize yakýndý ve çok eðleniyorduk. Mutsuz olduðumda, sýkýldýðýmda, en basitinden oyunlar oynadýðýmýzda mutlu olurdum. Çorapla basket atma, saklambaç oynama, dýþarda aðaca çýkýp meyve toplama gibi.”
“Çocukken okul için yurtta kalýyordum. Abimle aramýzda 12 yaþ vardý. Bir hafta sonu abim beni aramýþtý ve tatil planý yapmýþtýk. Abimin hafta sonunu benimle geçirmek istemesi beni çok deðerli hissettirdi. Ýki gün beraber vakit geçirmiþtik. Her þey çok kendiliðinden geliþmiþti. Abim benim isteklerimi yapýyordu. Benim isteklerimin ona göre çok çocukça olmasýna raðmen, benim isteklerimi kabul edip yapmasý kendimi çok önemli hissettirmiþti.”
“Abim çocukluðum boyunca bana eziyet etti. Sinirlendiðinde boðazýmý sýktý. Bir keresinde neredeyse boðuluyordum. Evdeki her eþyayla dayak yemiþimdir. Yýllarca dehþet içinde kaldým. Anne babama defalarca söyledim. Kendi aralarýnda kavgalýlardý. Dertleri baþlarýndan aþkýndý. Ýkisi de mutsuzdu. Meseleyi abi kardeþ arasýndaki didiþme gibi ele aldýlar. Hiçbir zaman olup biteni anlayamadýlar.”
“Abim beni tehdit ederek yatak odasýna götürdü. Yüzüme yastýk kapatarak çamaþýrýmý çýkarýp, sürtündü. Annemin haberi olmadý. “Annem bilse beni korur, abimi öldürürdü”. Fakat söyleyemedim onlar da olup biteni göremediler.”
“Ablamla aramýzda hep bir gerilim vardý. Adeta beni sevmez üstelik de eziyet ederdi. Annemin olmadýðý zamanlarda saçlarýmý biçimsiz keserdi. Annem beni yýkama görevini ablama vermiþti. Beni soðuk suyla yýkardý. Anneme derdimi anlatamazdým. Zaten korkudan sinmiþtim.”
Anne baba olmak evde ne olup bittiðinden haberdar olmayý gerektirir. Genel olarak kardeþler arasý iliþkiyi güçlendirmek için çaba gösterin. Ama çocuklar arasýnda þiddet olup olmadýðýndan, birinin diðerini istismar edip etmediðinden emin olun. Bir gözünüz çocuklarýnýzýn arasýnda neler olup bittiði üzerine olsun.
