Elvan’ýn babasýna kapýda “Artýk þu aypedi iþten getirsen diyorum. Çünkü abimin piespisinde engri bördsü rahat oynayamýyorum” diye fýrça attýðý gün, anlamalýydým iþlerin bu hale geleceðini. Bilgisayar, teknoloji, internet, çaðýmýzýn gereksinimi, olmazsa olmazý. O kesin. Lakin bir virgül, hatta nokta gerekiyor çocuklarla arasýna. ki bizim evde bilgisayar dediðin ancak iþ yapmaya yarar. Anne, yaptýðý röportajlarý yazar, baba bir þeyler tasarlar. Eðlence aracý olarak görülmez. Buna raðmen, büyüdükçe çocuklar iþlerin hiç de böyle olmayabileceðini keþfetti. Geçen yýl okula baþlayýnca Kerem, bilgisayar oyunlarý dünyasýna hýzlý bir dalýþ yaptý. Diðer çocuklarýn oynadýðý oyun isimleri havada uçuþmaya baþladý. O görür, bilir de Elvan geri kalýr mý? Hayýr, en azýndan kalmak istemez. Kerem’in yaptýðý, onun yapamadýðý ya da yapmasýna abisi kadar izin verilmeyen þeyler olduðunda en büyük isyaný “Ama abim yapýyor, ben yapamýyorum. Sen bana nasýl yapýlacaðýný göster!” diye oluyor. Ýzin vermediðim bir þey ise ben de nasibimi alýyorum tabii. “Ben niye yapamýyorum? Büyüdüm iþte!” diye. O zaman ben çocuklarýn yaþlarýna göre yapabilecekleri ve yapamayacaklarý þeyler olduðunu, okula baþladýðýnda onun da bilgisayarda birazcýk oyun oynayabileceðini anlatýyorum. “Bu hiç adil deðil! Ben hep küçük oluyorum” diye devam ediyor isyan.
ÜZERÝNDE PARMAK ÝZLERÝ VAR, KANITLAYABÝLÝRÝM
Küçüklerin yapmakta daha iyi olduðu bir þeyler aranýrken, o kozu yine Elvan verdi bana. Abisini okuldan almaya giderken o kadar hýzlý koþtu ki epey gerisinde kaldým. “Anne!” dedi, “Galiba küçükler büyüklerden daha hýzlý!” Ben nasýl sarýldým bu önermeye bilemezsiniz, “Evet bak þimdi ben senin hýzýna yetiþemedim” diye. Yüzünde bir gülümsemeyle girdi okula.
Ýþte o günün akþamý, piespide oyun oynamak için izin aldý. (Göz tembelliðine karþý kapama uyguluyoruz ya iþte özellikle saðlýklý gözünü bantla kapattýðýmýzda diðerini daha çok çalýþtýrsýn diye izin veriyorum bir süre oynamasýna) Fakat, cihazý ara ki bulasýn. “En son babam oynamýþtý. Ona sormalýyým. Üzerinde parmak izleri vardýr. Kanýtlayabilirim. Zaten her canlýnýn parmak izi var. Hatta dinozorlarýn bile. Ama onlar fosilleþmiþ. Fosiller, taþlaþmýþ kalýntýlar!” diye birbirine baðladýkça konularý, ben onu serbest çaðrýþým daðýnýn zirvesinde býrakýp yavaþça ayrýldým yanýndan. Bir süre konuþtu durdu kendi kendine. Neden sonra, oyun oynamak geldi aklýna. Legolardan at yaptý. Onlarý yarýþtýrdý...
