Kolay deðil... Sezona startý resmen vereli az bir zaman oldu. Futbol takýmlarýnýn forma girmesi birkaç ayý bulur. Buna bir de takýma yeni katýlan oyuncularýn kadroya adaptasyonunu ve Prandelli’nin sisteminin tüm oyuncular tarafýndan anlaþýlmasýný ekleyin, Galatasaray’ýn önünde daha epey bir zaman var demektir.
Öncelikle þunu belirtelim. Roberto Mancini ile Cesare Prandelli arasýndaki en büyük fark, yenisinin eskisinden daha ofansif bir takýmý tercih etmesi. Mancini, çok garantici bir antrenördü. Skor ne olursa olsun, oyunu sürekli kontrol etmeyi düþünen bir mentaliteye sahipti. Prandelli de Ýtalyan ama, sanki Mancini ile farklý ekollerden gelmiþ gibi... Hücumu daha çok seviyor ve takýmýný mümkün olduðu kadar ileride tutmaya çalýþýyor. Zaman zaman risk de alýyor. Mancini’yi risk alýrken hiç görmemiþtik.
Prandelli’nin elinde Türkiye standartlarýnýn üzerinde bir kadro var belki ama, sýnýrlama olduðu için belli sayýda yabancý kadroya girebildiðinden, Galatasaray’ýn gerçek yüzünü Türkiye Ligi’nde deðil ancak Þampiyonlar Ligi’nde görebileceðiz.
Dün yenilerden Tarýk Çamdal sol bekte, Dzemaili orta sahada, onbirde sahaya çýktý. Tarýk, milli takýmda da oynayan yetenekli bir futbolcu ama, ofansif yetenekleri sýnýrlý. Eskiþehirspor’da oynarken bu özellikleri sýrýtmýyor ama Galatasaray’da pas, orta gibi yeteneklerini geliþtirmesi þart. Dzemaili iyi futbolcu. Takýma adaptasyonu için daha zamana ihtiyacý var. Önündeki en büyük engel, ligde Felipe Melo’ya takýlacak olmasý. Avrupa’da Melo ile yan yana önemli iþler yapar.
Prandelli, maçýn golsüz gittiðini görünce, sýra dýþý bir deðiþiklik yaparak, hücum silahlarýný tamamen deðiþtirdi. Burak, Bruma ve Sneijder’ý kenara alýp; Umut, Olcan ve Pandev’i sahaya sürdü. Umut’un direkten dönen kafasý, maçýn kýrýlma anýydý. Gol olsa, farklý bir maç ve skor, bizi bekliyor olacaktý.
Bruma ve Burak’ýn, bu halleriyle, bu verimsizlikleriyle bu takýma girmeleri çok zor. Hele hele Þampiyonlar Ligi’nde, nefes bile alamazlar!
Galatasaray’ýn gerçek yüzünü Anderlecht maçýnda göreceðiz.
