At, avrat, silah

Gonca 12 yaþýndaydý.... Yaþýnda deðil de yaþýndaydý diye yazýnca anlamýþsýnýzdýr zaten Gonca bu ayýn baþýnda aramýzdan ayrýldý. Konya’nýn Gökhüyük köyünde yaþýyordu, adýný daha önce hiç duymamýþtýk, hayallerinin ne olduðu mesela büyünce ne olmak istediði ya da dizilerde gördüðü Ýstanbul’u görmek isteyip istemediðine dair hiçbirþey bilmiyoruz... Bir gün evden çýktý, çeþmeden su almaya gitti, evinin önüne döndü yere yýðýldý... Otopside kafasýndan kimin attýðý belli olmayan bir mermi çýkarýldý.

Ýnsan, mezarlýklarda en çok doðum tarihiyle ölüm tarihi arasý kýsa olanlar için üzülür ya, Gonca da þimdi görenlerin “Vah vah” dediði bir yerde. “Vah, vah” demek vicdaný rahatlatmaya ya da hepimiz adýna olan borcu ödemeye yetiyorsa, sorun yok demektir...

***

“Anne yandým, acýyor...” 6 yaþýndaki Umut’un aðzýndan çýkan son sözler oldu bunlar. Bir çocuk, ne bilsin kurþunu, vurulmayý, 6 yaþýnda daðarcýðýna daha hiç girmemiþti ki bunlar. Çocuklarýna Umut adý veren o anne ve baba, yaz sýcaðýnda, bir çocuk bahçesinde ne bilsinler en büyük umutlarýnýn bir kör kurþun tarafýndan hayatlarýndan koparýlacaðýný...

O anne ve baba kaç kere “keþke gitmeseydik” demiþlerdir, o anne ve baba “ne olur 5 dakika daha kalalým” diye ýsrar eden oðullarýný dinledikleri için kaç kere piþmanlýk ateþinde yanmýþlardýr.

Kör bir kurþun, Umut’u bu hayattan almakla kalmadý bu Aðustos’ta, anne ve babasýný da yaþayan ölüler kervavýna kattý bir anda...

***

Hayat acý tesadüflerle dolu. Eðer 1993’te ölen Umut Önal adýna kurulan Umut Vakfý’nýn uyarýlarýna herkes uysa küçük Umut yaþýyor olacaktý belki...

Ailesi sadece vakýf kurmakla kalmamýþ, bir de Uskumruköy sýrtlarýnda, Umut Önal hatýra ormaný var. Her bahar, her yaz,çevresinde piknik yapan aileler, koþup oynayan çocuklar görüyorum ve ne acýdýr ki o piknik yerlerinde, alkol kana karýþtýðýnda, yine havaya ateþ açanlar olur. Garip, anlamsýz, acýmasýz bir çeliþkidir bu...

***

Amerika’da 2010’da ateþli silahlarla öldürülen insan sayýsý 9 bin 960’tý... Amerika’dan çok daha fakir bir ülke olan Filipinler’de ayný sene daha az cinayet iþlendi.

Demek ki silaha ulaþým kolaylaþtýkça daha çok can yanýyor. Kim demiþ ruhsatlý silah suç iþletmez diye, ortalama 7 yýl sonra ruhsatlý silahlar da ateþleniyor mutlaka. Tarihten gelen ‘At, avrat, silah’, þimdilerde ‘Metalik boyalý, çelik jantlý araba, avrat, silah’ oldu ya, gidiþ gidiþ deðildir. Bana inanmayan Gonca’nýn, Umut’un mezarýnýn baþýna gitsin...