Zaman”ýn dünki sayýsýnda sayfa 25’den verilen haberi ve fotoðrafý gördünüz mü bilmiyorum.
Ama genç muhâbir Burak Can arkadaþýmý da bu röportajý için gýyâben kucaklýyor ve alnýndan öpüyorum!
Büyükada’da, yaþlandýklarý yâhut en insafsýzca koþullarda çalýþtýrýldýklarý ve zâten ömürleri boyunca doðru dürüst yem yüzü görmedikleri için tâkatden düþen atlarýn nasýl alçakça açlýkdan ölüme terk edildiklerini ve bir kýsmýnýnsa bu dahî beklenmeksizin nasýl kesilerek cesedlerinin orada çürümeye býrakýldýklarýný anlatýyordu.
Leþlerini oracýkda kargalar yiyormuþ.
Görünce gözlerimden yaþlar boþandý, dakýykalarca aðlamýþým.
Eðer bunlarý yapanlar Müslümansa ben “gâvur” olmayý on kere tercîh ederim!
Resmî görevliler, yâni en baþda polisler, fayton sâhiblerinden korkduklarý için müdâhale etmiyorlarmýþ!
Onlara da en samîmî temennîlerimi iletiyorum.
Ayrýca bu göz yummada “siyâsî” etkenler de rol oynuyormuþ.
Burada nezâketimi bozmamak için kendimi tutuyor ve sâdece þu üstü kapalý îmâ ile yetinmek istiyorum:
Ben o siyâsetin anasýný avradýný...
Ancak Ada halkýna da iki çift sözüm var:
Eðer, hangi sebebden ötürü olursa olsun, bu vahþete katlanýyorsanýz Allah lütfen sizleri de ihmâl etmesin ve topunuzun belâsýný versin!
Ne yiðit milletmiþ þu “Ada Milleti” de haberimiz yokmuþ!
Helâl olsun boyunuza posunuza!
Fayton sâhibleri içinse tek bir duâm var:
Ýnþallah sizin sonunuz da o zavallý atlarýnki gibi olur!
Bakalým o zaman sizleri de haber yapacak bir yufka yürekli muhâbir çýkar mý?
Hazýr açýlmýþken:
Sâdece o tâlihsiz ve güzeller güzeli mâsum atlar deðil konum!
Sizler, sýrf kedilere ve köpeklere bunca eziyet edildiði için prensip olarak yýlda kaç bin turistin Türkiye’ye gelmediðini biliyor musunuz?
Türkiye ve Yunanistan için bu rakamlar 12.000 ve 9.000 olarak tahmîn ediliyor.
Ben iki satýr yazdým diye gönüllerinizin merhamet nûruyla tenevvür etmeyeceðinden emînim ama sizin Allahýnýz paradýr da belki bundan etkilenirsiniz diye düþündüm.
Öyle ya, her turist ortalama 1.800 avrodan...
***
Aslýnda bambaþka bir konu tasarlamýþdým bugün için; notlarým da hazýrdý.
Fakat o resmi görüp o haberi okudukdan sonra, isterseniz bana beyni muþmulaya dönmüþ bir bunak deyiniz, umurumda deðil, hem belki haklýsýnýzdýr da, ama o haberi okuyup o resmi gördükden sonra caným ne istiyor, biliyor musunuz?
O atlar gibi yere uzanýp ölmek...
Nasýl olsa bir gün o da olacak ama þu ikindi tam da uyardý gibi bir his var içimde...
Sinsi bir his...
Bir þiþe cognac olacakdý barda...
Ýkindi üzeri sarhoþ olmanýn en emîn yollarýndan biridir.
