Rusya Ukrayna’yý parçalýyor, Kýrým’ý yutuyor. ABD ve Avrupa Birliði çaresiz. Ýyi bir þey mi bu? Hiç deðil. “Rusya kazanýyor, ABD kaybediyor, emperyalizm geriliyor” diye sevinenler yanlýþ yolda.
ABD, bölgemizde istediði kadar askerî üssü olsun, Atlantik’in ötesinde bir güçtür. Gelir, gider. Rusya ise 500 senedir burnumuzun dibinde. Ýkisi de emperyalist; fakat Rus emperyalizmini aþmak, Amerikan emperyalizmini aþmaktan daha zor.
Tatarlarýn neredeyse kökünü kuruttu Ruslar. Kuzey Kafkasya’yý tamamen yuttular ve bu topraklarda yaþayan halklarý büyük ölçüde özlerinden kopardýlar. Orta Asya 100 sene Rus ve Sovyet bayraðý altýnda kaldý ve bugün hâlâ Ruslarýn nüfuz alaný. Öte yandan; Polonya, Rus emperyalizmi yüzünden 200 seneliðine tarih sahnesinden silindi. Ukrayna, Gürcistan kötürüm kaldý. Ermenistan, Rusya’nýn þahsiyetsiz bir piyonu olmayý marifet sayacak kadar sefil. Rusya’dan güya kopup Avrupa Birliði’ne katýlan Baltýk ülkeleri de, Örovizyon þarký yarýþmalarýnda verdikleri oylarla, kendilerini onca zaman esir eden Rusya’ya muhabbetlerini bildirip duruyorlar!
Türkî veya Çerkez topluluklarýndaki Ruslaþmayla kýyaslanabilecek bir Amerikalýlaþma ABD’nin nüfuz alanýndaki ülkelerin hiçbirinde gerçekleþmemiþtir. Mini minnacýk Panama ve Porto Riko’yu saymazsanýz, ABD’nin yutup da hazmettiði bir memleket de yoktur. Bir zamanlar tepeden týrnaða Amerikan kontrolünde olan Küba ve Ýran, yine Küba ve Ýran. Ýkinci Cihan Harbi sonrasýnda uðradýðý Amerikan iþgaline raðmen Almanya yine Almanya. Türkiye’miz de ABD’nin dillere destan nüfuzunu aþarak kendini Türkiye olarak gerçekleþtirebildi. Dünün “CIA Kürtleri” bile ABD’den baðýmsýz bir siyaset izleme iradesini ortaya koyabiliyorlar. Suudi Arabistan ve Körfez’deki diðer zengin Arap ülkeleri mi? Sýnýrlarýnýn güvenliðinden emin olduklarý anda onlar dahî ABD’nin yörüngesinden çýkarlar.
Ülkemizin Rusya ile iyi iliþkiler geliþtirmesinden memnuniyet duymakla beraber, Rusya’nýn geniþlemesini ve gücüne güç katmasýný asla memnuniyetle karþýlamamalýyýz. Abhazya’nýn baðýmsýzlýðýný tanýyor diye de Rusya’ya prim vermemeliyiz. Rusya içinde özerk bir Kýrým olacaðýna Ukrayna içinde statüsüz bir Kýrým olsun, daha iyi. Abhazya, bütün nefes borularýna Rusya’nýn hakim olduðu bir baðýmsýzlýk iddiasýnda bulunacaðýna “de facto” baðýmsýzlýk anlamýna gelebilecek olan bir özerklik statüsüyle Gürcistan sýnýrlarý içinde yer alsýn, daha iyi. Ayný þey Güney Osetya için de geçerli. Ukraynalýlar Tatarlara veya Gürcüler Abhazlara yahut Osetlere bir fenalýk yapmaya kalktýklarýnda, bunun önüne geçmek, hiç þüphesiz, Ruslarýn fenalýklarýný engellemeye kýyasla çok daha kolay olacaktýr. Baþta Çeçenler olmak üzere diðer Kuzey Kafkasya halklarýnýn Rus bayraðý altýnda maruz kaldýklarý açýk ve gizli zulümler, öte yandan Orta Asya’daki Türk devletleri üzerindeki muazzam Rus nüfuzu ortada iken, kardeþlerimizin özgürlük içinde yeniden doðuþu için Rusya’nýn güç ve mevzi kaybetmesini dileyeceðimiz yerde “Yaþasýn! Rusya yeni mevziler kazanýyor, gücüne güç katýyor!” diye sevinmemiz olacak þey deðil. Bu iþin asýl kaybedeni ne ABD ne de Avrupa Birliði; biziz!
Ukrayna’yý Rusya’nýn insafýna terk etmeyi içimize sindirmek þöyle dursun, Ermenistan’ý Rusya’nýn esaretinden kurtarma yollarýna bile kafa yormamýz lazým.
Tekrar ediyorum: Türkiye’nin Rusya ile iyi iliþkiler geliþtirmesinden memnunum. Hem milli menfaatler hem de Orta Asya’daki Rus nüfuzunu (kýsmen de Çin nüfuzunu) bir miktar kýrmak adýna, Türkiye’nin Þanghay ittifakýna dahil olmasýný da arzu ediyorum. Gerçekçi siyasetin gerekleridir bunlar. Çok yönlü, çok kutuplu, çok alternatifli dýþ siyaset ve iktisadi -hatta askerî- angajmanlar, muayyen bir güç odaðýnýn altýnda ezilmemek için elzemdir elbette. Onun için, ABD ile ‘kader birliði’ etmeye nasýl karþýysak, Rusya ile ‘kader birliði’ etmeye de öyle karþý olmamýz gerekir. Hatta Rusya konusundaki hassasiyetimiz, baþta coðrafi sebeplerle, daha fazla olmalý.
Rusya (ve Çin), baþka ülkelerle ve halklarla beraber yol yürüme geleneðine sahip deðil maalesef. Sizi binbir vaatle kandýrarak kendisiyle beraber yürümeye ikna eder ve sonra yolun bir yerinde dehþetle fark edersiniz ki Rusya’nýn bir parçasý olmuþsunuz. Avrasyacýlýk denilen tezgâh da bunun için kuruldu iþte.
Kýrým/Ukrayna meselesinde þövalye gibi öne çýkarak Rusya’nýn karþýsýna dikilebilecek durumda deðiliz. Avrupa Birliði’nin eli de zayýf görünüyor. Bakalým ABD ne yapabilecek. Bir þeyler yapabilirse iyi olur.
