Bir bebek doðunca babalar ne ister? Önce saðlýklý olmasýný ister çocuðunun. Aile hekimleri aþý takvimini takip ediyorlar zaten, özel beslenme ihtiyacý duyan bebeklere mamalarýný devlet veriyor, özel saðlýk sigortasý da en çok çocuklar için yapýlýyor. Sonra ne ister bir baba?
Çocuðuna iyi bir eðitim verebilmek, geleceðe iyi hazýrlamak. Gideceði okulu, yapacaðý sporu, çalacaðý müzik aletini, konuþacaðý dil ya da dilleri düþünürüz. Sonra kendisine döner insan. Sorumluluk artmýþtýr, iþine dört elle sarýlýr, saðlýðýna daha çok özen gösterir.
“Bu söylediklerini biliyoruz, sadede gel” diyeceksiniz, geliyorum.
Türkiye’de baba olan biri için son derece normal de, Gazze’de baba olan biri bu söylediklerimin hiç önemi yok. Babalarýn sadece hayatta kalmaya çalýþtýðý ve çocuklarýný sadece yaþatmaya çalýþtýklarý yerler var hala.
Sadece Gazze için geçerli deðil bu durum. Suriye’de, Afganistan’da, Somali’de, Sudan’da ve daha bir sürü yer için geçerli.
***
Yarýn sabah bayram... Türkiye’de babalar, bayramlýk kýyafetler aldýlar çocuklarýna. Bayramlýklarý geçtim peki Gazze’de gerçekten bayram olacak mý çocuklar ve babalarý için? Sokakta çata-pat, maytap patlatacak bizim çocuklarýmýz.
Gazze’de tank mermileri, uçaklardan atýlan füzelerden korunmaya çalýþacak. Çocuklar için çikolatasýz, þekersiz, Ramazan Bayramý geçmez bizde.
Eðer yiyecek bir þey bulabilirse sadece karnýný doyuracak Gazze’li bir çocuk Suriye’de, Afganistan’da, Somali’de, Sudan’da ve daha bir sürü yer için geçerli bu söylediðim...
***
Elimizde çiçeklerle, mezarlýklara bayram ziyaretine gidip, yitirdiklerimiz için dua edeceðiz deðil mi? Gazze’de taptaze mezarlar var, çiçek yok ve dualar hayatta kalabilmek için ediliyor.
Adaleti tartýþmalý, acýsý bol, bir dünyada yaþýyoruz. Söz bitiyor bazen, geriye insanýn içinde burkulmuþ duygular kalýyor.
Herkese iyi bayramlar o zaman, olabildiðince...
