Küresel salgýn öncesinde sosyal mesafelerin kapatýlmasýndan, sosyalliðin güç kazanmasýndan bahsediliyordu, þimdilerde sosyal mesafenin açýlmasýndan, sosyal temasa son verilmesinden bahsediliyor.
Eve kapanan dünyada sosyallik tam anlamýyla büyük bir çöküþ yaþýyor.
Küresel çapta entegrasyona koþan dünya, çok hýzlý bir þekilde izolasyona savruldu. Bütünleþme yerine ayrýþma, hep birliktelik yerine tek teklik öne çýkýyor.
Bazen düþünce dünyasý, insanlarýn hayat þekillerini belirler; bazen de yaþam tarzý ve davranýþlar insanýn düþünce dünyasýný þekillendirir. Halihazýr durumun nasýl bir tablo üreteceðini zaman içinde göreceðiz.
Belli bir dönem için uygulanýyor olsa da sosyal mesafe ve izolasyon, dini yaþamý ve gelenekleri de derinden etkiledi.
Cami ve mescitlerin cemaatlerden mahrum kalmasý, cemaat olma kavramýný, bunun ibadet ve sosyallik boyutlarýný fena halde etkiledi. Cemaate katýlmak erdemi artýk münferiden ibadet etmeye yerini býraktý. Tavaftan sohbetlere, cemaat-cemiyet hayatýndan hasta-fakir-yaþlý ziyaretlerine kadar dinin sosyal tezahürleri geri plana düþtü.
Elbette her kötü durumun iyi bir tarafý da vardýr. O da çekildiðimiz küçük alemde tek baþýmýza Allah’a yönelmek, dýþ alemin lüzumsuz meþgalelerinden iç alemin huzur ve sükunetine çekilmek. Ýnsanýn yolculuðu, kendisine þah damarýndan daha yakýn olan Yüce Yaratýcýsýna yaptýðý bir yolculuktur. Bu yolculuk dünyaya açýldýkça, zahire ve harice yöneldikçe hedefinden uzaklaþýyor; dahile, batýna, iç aleme yöneldikçe yoðunluk kazanýyor.
Ýnziva, uzlet, tahannüs, i’tikaf gibi kavramlar dini hayatýmýzda önemli bir yer tutar. Peygamber Efendimiz’in (sav) Hira’daki inzivasý dünyadan bir çekilme gibi algýlanýrken, yeni bir dünya kurma, tarihin akýþýný deðiþtirme sürecine dönüþtü.
Sosyal mesafedeki açýlma kötü oldu ama ailevi yakýnlaþma hayýrlý oldu. Modern hayatýn darmadaðýn ettiði aile fertleri yeniden toplandý, daha sahici, daha samimi bir iliþki zemini buldu.
Artýk birbirine telefonda seslenen aile fertleri birbirleriyle zaman geçiriyor, ortak paylaþýmlar yapýyor, birbirlerini daha yakýndan tanýyor. Çocuklarýnýn veli toplantýsýna belki de hiç katýlmayan babalar, sabahlarý birkaç saat çocuklarýnýn uzaktan eðitimine eþlik ediyorlar. Aile içi etkileþimin ve paylaþýmýn artmasý bu izolasyon döneminin en hayýrlý sonucudur.
Bu yakýnlaþma anne-baba figürünün deðiþmesine de sebep olmuyor deðil. Bazý çocuklar babalarýna ‘babiþ’ demeye baþladýlar. 30 yaþýndaki çocuklar da, 3 yaþýndaki çocuklar da babaya yakýnlaþmayý ‘babiþ’le ifade edebiliyorlar.
Baba kelimesi devlet baba, mafya babasý, baba adam gibi bir þekilde güce atfedilen anlamlarda kullanýlýyordu. Düþünsenize devlet baba yerine devlet babiþ dendiðini… Otorite ve güç algýsý da aile içinde çatýrdýyor:)
Küresel salgýn belasýndan bir gün kurtulacaðýz, eksik kalan, yara alan, zafiyete düþen konularý bir bir telafi edeceðiz. Camiler yeniden dolacak, dost-arkadaþ-akraba halkalarý yeniden oluþacak. Bozulan düzelecek, eksik kalan tamamlanacak. Ama bu kriz döneminde yeniden keþfettiðimiz ve çok da hayýrlý olan meseleleri artýk ihmal etmemeliyiz. Zayýf býraktýðýmýz iliþki aðlarýný tekrar kurarken, bu süreçte kurduðumuz iliþki ve yakýnlýklarý hep diri tutmalýyýz.
