Babalar ve oğulların bitmeyen savaşı

Yıl içinde birçok ödül toplayan Sarı Sıcak filmi vizyonda. Sanat filmi damgası yiyerek bir dezavantaj yaşamaması gereken ve her tür izleyicinin beğenerek seyredeceği bir yapım...

Türkiye’deki bazı filmler birkaç sene içinde festivallerde sıkça boy gösterir. Kimileri ödüllendirilir. Kimileri de her defasında seçkiye alınmasına rağmen eli boş döner festivalden. Sarı Sıcak, bahsettiğim ilk kategoriye giriyor. İstanbul, Malatya, Boğaziçi ile Moskova Film Festivali’nden önemli ödüllerle döndü. Bir filmin başarısı elbette ki sadece festivallerde kazandığı ödüllerle sınırlanamaz ancak bu film katıldığı her yarışmada bir şekilde seçilmeyi başarmış bir yapım. Filmin konusuna gelince… İbrahim ve ailesi fabrikaların arasında sıkışmış bir sebze tarlasını işletiyor. Babasının feodal hükümdarlığının altında yaşamını geçiren İbrahim her ne kadar kendisi için çok farklı bir gelecek hayali kursa da elinden fazla bir şey gelmiyor. Kendi kaderini eline almaya çalışan bir genç üzerinden Türkiye’nin genel aile yapısına, feodal sınırlardan çıkamamış toplumsal yapısına farklı bir bakış açısı getirmeye çalışan film uzun zamandır sinema perdesinde görmeye alışık olmadığımız bir janrı akla getirdi. Metin Erksan’ın Susuz Yaz, Ö. Lütfü Akad’ın Gelin-Diyet-Düğün üçlemesinde olduğu gibi toplumsal gerçekçi öğelerle bezeli bir film izleme şansını yakaladık. Bu yönüyle filmi oldukça güçlü buldum. Aslında çok basit bir isteği var İbrahim’in, ağır vasıta ehliyeti alıp kamyon şoförlüğü yaparak bu diyarlardan gitmek. Ama babasının ve toprakların baskısı onu bu hayalinden her fırsatta uzaklaştırıyor. Hıncını, hayvanlardan, bitkilerden, etrafından alıyor.  Yönetmen çok önemli bir konuyu, iyi bir çalışmayla kotarıyor. Ama bu başarı onun söyleyeceği şeylerin de tükenmesine sebep oluyor. Film bu hafta Başka Sinema ile vizyona giriyor. Başka Sinema’nın Türk sineması için önemi ortada. Ama iyi filmlerin sadece Başka Sinema ile izleyiciye ulaşması da tartışılması gereken bir konu.