Uzmanlara göre çocuðun geliþiminde bakýcýnýn rolü gözardý edilemez. En önemlisi ise çocuðun iyi bir birey olabilmesi için anne ve babasý gibi çaba göstermesi gerekiyor.
Bu aralar bakýcý konusunda o kadar çok istek, dilek, þikayet duydum ki bu konuyu ele almamýz gerektiðini düþündüm. Þanslý olanlar daha bakýcýya ihtiyaç duyduklarý ilk andan itibaren doðru kiþiyle karþýlaþýyor. Öyle bakýcýlar gördüm ki çocuðun anneannesi, babaannesi yerine geçmiþti. Aile büyüklerinin yeri elbette ayrý ama eðer uzakta yaþýyorlarsa bir bakýcýnýn ayný özeni göstermesi hiç de fena olmuyor, gördüðüm kadarýyla. Geçenlerde böyle bir aileyle tanýþtým. Bakýcý olan kadýn, çocuðun sadece beslenmesiyle deðil okulu, baþarýsý, ilgi alanlarý konusunda da son derece ilgili ve bilgiliydi. Anne ile aralarýndaki uyum da kadýnýn tam bir aile üyesi olduðunu gösteriyordu. Çocuk da çok mutluydu.
Ne yazýk ki her bakýcý kadýn-çocuk-anne baba üçgeninde yaþananlar ve iliþkiler böyle olmuyor. Uzmanlar da doðru olmayan bakýcý seçiminin çocuðun geliþiminde riskleri de beraberinde getireceðine vurgu yapýyor. Temel güven duygusunun ailede kazanýldýðýný belirten Üsküdar Üniversitesi NPÝSTANBUL Etiler Polikliniði Uzman Klinik Psikolog Aynur Sayým “Ancak çocuðun geliþimi ve eðitiminde bakýcýnýn rolünün gözardý edilmemesi gerekiyor” diyor. Sayým, bakýcý seçimi konusunda bakýn hangi uyarýlarda bulunuyor:
“Günümüzde çalýþan annelerimiz çoðunlukta, dolayýsýyla bakým için ya bir bakýcý ya da aile büyüklerinden yardým alýnýyor. Burada önemli olan, bakým veren kiþiyle anne-babanýn ortak tutum sergilemesi. Çocuk eðitimi için bulunduðumuz önerilerin aynýsýný bakým veren kiþinin de uygulamasý gerekiyor. Bakýcýnýn yaklaþýmlarý doðru ve net olmalý. Anne ve babadan beklediðimiz; saðlýklý bir iletiþim, sevgi ve disiplin dengesi, çocuðun bireyselleþmesi için çaba beklentilerinin aynýsýný bakým veren kiþiden de bekliyoruz. Bundan dolayýdýr ki anne ve babanýn bakýcýyý bu doðrultuda yönlendirmeleri, ortak yaklaþým oluþturmalarý gerekiyor.”
KÝMÝ BÝLGÝLER KÝTAPTA YOK
Kerem ve Elvan büyürken annemin desteði büyüktü. Hala da öyle. Ben þanslý olan annelerdendim. Hem annem yanýmdaydý hem de çocuk yetiþtirirken önemli bulduðum noktalara, hassasiyetlerime özen gösterdi. Ben de onun deneyime dayanan bilgilerinden faydalandým sýklýkla. Bu bilgiler kimi zaman o sýrada okuduðum kitaba aykýrý olsa da... Sonradan konusunda daha uzman bir ismin týpký annemin sözlerine benzeyen yorumlarýný da onunla paylaþtým. “Bak iyi ki senin sözünü dinlemiþim” diye. Yüzündeki mutluluk benim için ayrý bir keyif kaynaðý.
ANNENÝN AJANDASI
