Ramazan’da bütün güneydoðu gibi Batman caddeleri de gündüz sakin, gece alabildiðince canlý. Hemen bütün ünlü markalarý bulabileceðiniz Gülistan Caddesi’nde maðazalar açýk. Çocuklar her yerde. Kimi bisikletli, kimi yalýn ayak... Kimi elinde futbol topuyla takým kuruyor.
Birkaç dakika mesafede, tek katlý, toprak damlý bir ev... Diðerlerinden farklý görünmüyor. Top oynayan çocuklarýn kaldýrdýðý tozun içinden dýþ kapýya ulaþýnca beklenmedik bir ferahlýk karþýlýyor önce. Ardýndan üç gülümseyen yüz “Hoþgeldiniz” diyor. Adý Emel, abla olanýn. Diðer iki kýz kardeþini hemen orada tanýþtýrdý; iki erkek kardeþi ise içeride bekliyordu.
“Aðabeyim yok” dedi, “Týp Fakültesi’nde okuyor. Bu sene bitirecek. Bayramda bekliyoruz.”
Ev aslýnda boþ sayýlýrdý. Ama öyle derli topluydu, perdeler, el iþleri ve aksesuarlarla öyle düzenlenmiþti ki, içeri girdikten neden sonra fark ediliyordu.
Babasýný 10 yýl önce kaybetmiþti Emel; annesini de 5 yýl önce... Hem anne, hem babasýydý 4 kardeþinin. Ýþ bölümü yaptýlar; aðabeyi doktor olacaktý, Emel de hem ona destek verecek, hem de kardeþlerini okutacaktý. Kendisinden birkaç yaþ küçük kýz kardeþine de okulu býrakýp markette çalýþmak düþtü.
Bugün aðabey doktor oldu, iki erkek kardeþi liseyi bitirdi, en küçük kýz ise 6. sýnýfa geçti. Emel, 10 yýlda Batman’ýn küçük bir mahallesinde, küçük bir evde kendisi ve kardeþleri için büyük bir öykünün kahramaný oldu. Daha 23 yaþýnda. Müthiþ öyküye baþladýðýnda ise sadece 13 yaþýndaydý.
Bu ‘küçük dev yürek’le Aile ve Sosyal Politikalar Bakaný Fatma Þahin’in ziyareti sýrasýnda tanýþtým. Kendileri istemeden, devlet arayýp bulmuþ onlarý. En büyük desteði sosyal yardýmlar olmuþ; bu arada niþanlanmýþ sevdiðiyle de.
Vali Ahmet Turhan, “Niþanlýsýný da tanýyoruz, Emel’e yaraþýr bir genç” diye söze girdi. Geçen haftaki valiler kararnamesiyle Balýkesir’e atanmýþtý ama ‘düðün hediyesi’ olarak niþanlýsýna iþ bulduðunu açýkladý, ardýndan da “Gitmeden düðününü de yapalým” dedi. Ancak Emel’in, düðüne valinin gelmesinden daha çok önemsediði bir þey vardý; “Aðabeyim okulu bitirip gelmeden evlenmem” karþýlýðýný verdi.
Vali Turhan, gülümseyerek “Sen kardeþlerini býrakmamak için evlenmekten de vazgeçersin þimdi” esprisini yaptý ve Bakan Þahin’e dönüp, “Emel evlenince ailenin yükü markette çalýþan kýzýmýza kalacak. Onun için uygun bir iþ var, uygun görürseniz baþlatabiliriz” dedi.
Genç kýzýn dürüstçe “Ama ben lise mezunu deðilim” demesi müjdeyi engellemedi; Bakan Þahin “Baþlatýn” talimatýný verdi. On yýl önce 13 yaþýnda bir genç kýzýn aldýðý aðýr yük, ‘sosyal devlet’in omuz vermesiyle hafifledi.
Tanýk olduðum bu sahne, “Hele öp elimi bakayým; devlet size ne de güzel bakýyor deðil mi” diye kasýlan yönetici neslinin bittiðini gösteriyordu; halký devletten dilenmeye mahkum eden sistemin de...
Buna sadece terör örgütü yeltenmiþ. “Aslýnda AB bize para gönderiyor. Ama devlet yarýsýný kesip veriyor” propagandasý baþlatmýþ. Ama halk sessizce buna inanmak yerine devlete hesabýný sormuþ, sosyal hizmet uzmanlarý da ‘sosyal devlet’i anlatmýþ.
Batman aslýnda bölge ortalamasýna göre zengin bir kent. Her yerde lüks siteler yükseliyor; ünlü markalarýn tabelalarý caddeleri aydýnlatýyor. Petrolden gelen zenginliðe son teþvik paketiyle tekstil de eklenmiþ. Vali Turhan, “Organize Sanayi Sitesi doldu, 60 þirket yatýrým için sýra bekliyor. Tekstilde üretim maliyeti Çin’in altýna düþtü. Böyle giderse Batman on yýlda Küçük Gaziantep olur” diye özetledi durumu. Bir iþadamý da BDP’li belediyeden þikayet etti: “Belediye engel olmasa Batman uçardý.”
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlýðý, hýzla büyüyen, geliþen kentte ‘görünmeyen hayatlar’ýn peþinden koþuyor, buluyor, ellerinden tutuyor. Bu sayede sosyal yardým giden ev sayýsý 987 bine ulaþtý. Bakan Þahin’in sloganý da hem görev alanýnýn sýnýrlarýný çiziyor, hem de devletin yeni yaklaþýmýný özetliyor: “Yetimin annesi, yaþlýnýn evladýyým.”
