Bugün bayram. Müslümanlar, bütün dünyada ramazan bayramýný kutluyor. Bu açýdan sýnýr tanýmayan bir eylem içindeler. Irk, ulus, mezhep, renk, cinsiyet ve sýnýf sýnýrlarýný aþan bir kutlama. Dünyanýn her yerinde Müslüman insanlar ramazan namazý kýlacak, ziyaretleþmelerde bulunacak. Küresel ölçekte bir sevinç yaþanacak.
Ramazan ayýnýn tamamlanmasýyla Allah'ýn mümin kullarýna ve mümin toplumlara verdiði bir hediye. Bunu insanlar ziyaretleþmeyle, kutlamalarla, ziyafetler sunarak yaþar. Ýnsan kolektif bir sevinç ve kutlama dalgasýndan geçer. Muhabbetle yýkanýr. Ruhuyla topluma katýlýr yeniden.
Dostluklar yeniden kurulur. Küslere son verilir. Hastalar ziyaret edilir. Fakirlerin evine uðranýr. Tatlý, yemek ve içecekler sunulur. Kolonya ve þeker verilir. Sanki bayramla beraber toplum birkaç günlüðüne bütün kasvet hallerinden çýkar. Muhabbetin içinde yenilenir.
Ölülerimizi hatýrlarýz. Onlarý da ziyaret ederiz. Onlar da bayrama katýlýr. Bundan dolayý bayram diriler kadar ölüler içindir de. Belki de ölümle uzlaþmanýn ve onunla barýþmanýn bir yoludur bu da. Mezarlara giderek ölen baba ve annelerimizi, kardeþ ve dostlarýmýzý selamlarýz. Onlarý hatýrlayarak kendi ölümümüzü de hatýrýmýza getiririz. Dünyayla kurduðumuz ebedilik iliþkisinin ve bunun getirdiði yýkýcýlýðýn anlamsýzlýðýný hatýrlarýz belki de. Bu bizi iyileþtirir. Tutkularýmýz, hýrslarýmýz ve rüyalarýmýz peþinde koþmanýn ruhumuzda açtýðý yaralarý sararýz.
Çocuklar bayramýn çiçekleri. Renk katarlar bayrama, bayram da onlara. Ellerinde poþetlerle ev ev dolaþarak þeker toplamanýn tadý, bilinç altýmýzda býraktýðý "þeker" hep yerinde durur. Þimdi böyle çocuklarý görünce neþeleniriz yeniden. Çocukluðun tatlý dünyasýna gider geliriz. Bayramla bayram oluruz.
Yetiþkinleriz artýk. Çocuklarýmýz evlenmiþtir. Baba ve annelerimiz ya ölmüþ ya da iyice ihtiyarlamýþtýr. Ýki kuþak arasýnda gelgitler yaþarýz bayramda. Çocuklarýmýz ve büyüklerimizle bayramlaþma için aramýza þehirler, kilometreler, belki de kýtalar girmiþtir. Ama büyükler hep gözler. Evlatlarýný bayramda görmek ister. Onlarýn sevinci ve saðlýðýyla mutlu olmak ister. Bayram, ailenin þifasýdýr. Onun yaralarýný saran muhabbettir. Hep de böyle olacak. Az ya da çok. Kýyamete kadar bayram, ailenin þifasý olmaya devam edecek.
Hastalar, en çok bayramda dost bekler. Dostlar, en çok bayramda insaný arar. Bayram, dostlarýn buluþmasýdýr. Ruhlarýn ilahi muhabbet içinde devrana durmasýdýr. Fakirler, en çok bayramda yalnýz hissederler kendilerini. Yetimler de öyle. Onlarý bayramlarda sevindirmek, Müslümanlýðýn ruhani derinliði. Onlara el uzatmak, onlarýn gölünü almak Müslümanlýðýn olgunluk halleri.
Gelin bu bayramda affedelim! Birbirimize selam verelim. Gönülle verelim bu selamý. Dünya kavgamýzý ve çekiþmelerimizi unutalým. Müslümanlýk ruhumuz, en derinde güzellikle yeþersin yeniden. Bayramda, bayram olalým.
Gazze'de bayram yok, olmayacak. Bunu biliyorum. Çocuklar þeker toplamayacak. Anneler ve babalar çocuklarýna yeni elbiseler alamayacak. Her gün yakýnýný mezara gömen için mezar ziyareti mi olur? Her gün baþýna bomba düþen için sevinç mi olur, ziyafet mi olur? Bir hiçtir bayram Gazze'de. Bayram kayýptýr. Oraya uðramaz. Siyonizm, bayramý yaþatmýyor. Bayram yalnýz, çaresiz, yokluk hallerinde. Gazze'de yaþayamamanýn derin hüznü içinde. Ne yetimleri sevindiriyor, ne hastalarý. Yaþayanlara bile dokunamýyor. Gazze'de ramazan bayramý, yok bayramdýr.
Rumuzla yaþadýðýmýz bayramý, Gazze için de arayacaðýz! Öfkemizle, yardýmlarýmýzla, dualarýmýzla.
Bütün memleketin, dünyanýn ve Müslümanlarýn bayramý mübarek olsun!
