Bu hafta güzel bir þey oldu... Dört büyükleri yenemeseler de; Kardemir Karabükspor’un Galatasaray’a, Kayseri Erciyesspor’un Fenerbahçe’ye, Sivasspor’un Trabzonspor’a ve nihayet Çaykur Rizespor’un Beþiktaþ’a karþý oynadýðý futbol, umut verdi. Sergiledikleri direnç, takým oyunu ve cesaret; geçtiðimiz sezonlarýn çok üstünde bir performansý sahalara getirdi. Ýnsaný resmen uyutan geçen yýldan sonra, artýk seyir zevki giderek yükselen bir döneme girdik.
Anadolu takýmlarýndaki mantýk yükseliþi, hepimize iyi gelecek... Çaykur Rize’nin de dün geceki derli-toplu hali, Beþiktaþ’la kora-kor mücadelesi, hatta çoðu kez etkili olan baskýsý, içinde bulunduðumuz sezonun farkýný ortaya koyuyor. Böyle olmalý!
***
Beþiktaþ gecenin dominant takýmý olma yolunda zorlanmasýnýn nedeni de, iþte Türk futbolundaki bu geliþmenin sonucuydu. Rize de, diðer bir çok Andalou takýmý gibi, artýk Ýstanul’da sahaya boynu bükük çýkmayanlardan... Aksine kafa tutuyorlar!
Gerçi ilk yarýda ancak tek kafa þutuyla etkili olabildiler ama; buna raðmen her an herþeyi yapabilecek kývamda olduklarý gözdaðýný çok rahat verdiler. Özellikle ikinci yarýda mutlak pozisyona girdiler. Boþ býrakmaya gelmezdi.
Beþiktaþ; Oðuzhan ve Atiba’nýn yokluðunda teknik boþluk yaþadý. Baskýlý oynasa da, rakip üstünde panik duygusu yaratacak tehdit unsurlarýndan yoksundu. Bir þeylerin eksik olduðu anlaþýlýyordu. Gece alemlerinin yorgun adamý Fernandes, çalkantýlý ve sorumsuz özel hayatýna raðmen; gene de o kadar kötü deðildi. Demek ki enerjisini gecelere kurban etmese, çok daha etkili olacaðý þüphesiz... Beþiktaþ onu niye denetim altýnda tutamýyor?
***
Siyah-beyazlýlar kötü ve sorumsuz oynamadýlar ama, kendi sahalarýnda olmasý gerektiði kadar evsahibi güveninde deðildi. Hep bir tedirginlik yaþadý. Hatta bu zaman zaman korkuya bile dönüþtü.
Özgüvensiz baský, pozisyon oluþtursa da; son vuruþlarýn isabet oranýný düþürdü. Rize her koþulda rakibinden daha soðukkanlýydý. Performanslarý övgüye deðer... Bu yüzden, maçýn hakký beraberlikti.
