Çocuklarým, kendimi onlarýn yaþýndayken hatýrlayabildiðim çaðlara eriþti. Kerem 10 yaþýnda, Elvan ise 7. Bu aralar sýk sýk, ben o yaþlardayken neleri yapabiliyordum, benden neler bekleniyordu ve ne istiyordum diye düþünüyorum. Onlardan bir þeyi getirmelerini istediðimde hemen yapmadýklarýnda ya da Kerem market alýþveriþinde yumurta yerine sucuk alýnca (evet birbiriyle pek ilgili) içimde bir þeyler yükseliyor. Niye bu kadar unutkan olduðunu düþünüyorum, eðer zaten birazcýk da sinirliysem o an söylenip duruyorum. Geçenlerde yine böyle bir þey olunca, zihnim bana þahane bir hatýrlatma yaptý. Sanýrým Kerem yaþlarýndaydým, annem beni bakkala ekmek almaya göndermiþti ve öðle yemeði için sofra hazýrdý. Ben ekmekleri aldým, dönerken baktým ki arkadaþlarým ip atlýyor. Poþeti býrakýp ben de katýldým oyunlarýna. Babamýn (evde olduðuna göre demek ki bir hafta sonuymuþ) sokaðýn köþesinden dönüþü hala gözümün önünde. Önce geç kaldýðým için endiþeden, sonra da beni oynarken görünce öfkeden kýzaran yüzünü hatýrlýyorum. Sakinleþti, elimden tutup eve götürdü. Þimdi Kerem ya da Elvan bir þeyi unutunca, kendi çocukluðum hatýrlatýyor bana durmam gereken yeri.
KENDÝ BAÞIMAYDIM
Sonra, ben o yaþlardayken iþlerimi kendim yapýyordum. Kýrtasiyeden bir þey mi almam gerekiyor? Kendim gidiyordum. Sanýrým hareket alaným daha fazlaydý. Sokakta oyun oynama konusuna hiç girmiyorum bile. Ha bir de, ufaktan yemek yapmaya baþlamýþtým. Annem eliþi öðretiyordu.
Kerem ile Elvan sabah odalarýný, yataklarýný topluyor. Daðýnýklýk anlayýþýmýz arasýnda daðlar kadar fark olsa da en azýndan bu konuda üstlerine düþeni yapýyorlar. Ama mesela ateþi kullanmýyorlar, ocak ya da çakmak yakmýyorlar. Bende bir nasýl desem, güvensizlik deðil de endiþe durumuna yol açýyor, ateþ konusu... Oysa kendi güvenliklerini saðlamak için öðrenmek zorunda olduklarý temel konulardan biri bu... Anladým ki beklentimle orantýlý olarak özerklik tanýmýyorum onlara. Benim de çalýþmam gereken ders bu demek ki son günlerde... Baþlýða gelince çocuklara söylememek için özellikle çaba sarf ettiðim cümlelerin baþýnda geliyor “Ben sizin yaþýnýzdayken!”. Zira ne onlar ben, ne de yaþlarý benimki gibi!
ANNENÝN AJANDASI
Mülteci çocuklar için atölye
Atölyeye Çamur, çocuklarýn kerpiçten büyük boyutlu heykeller yaptýklarý bir atölye çalýþmasý. Bugün Maslak Uniq Istanbul’da yer alan Xtrem Aventures’de düzenlenen atölyede mülteci çocuklar dünyanýn en eski yapý malzemesi kerpici ve yapým tekniklerini öðreniyor, kerpiçten heykeller inþa ediyor. Etkinlik ücreti 35 lira.
Alýþveriþ yapana çanta 10 lira
Soo be maðazalarýndan eylül ayýnda yapýlacak 100 TL’lik alýþveriþte, birbirinden renkli okul çantalarý, 10 TL’ye çocuklarýn oluyor. Maðazada tekstilden aksesuar ve oyuncaklara kadar farklý temalara sahip koleksiyonlar var.
