Ýmzalý ilk haberimin Mart 1989’da yayýnlanmýþtý.Demek ki bu meslekte 26. yýlým.
Kanal D’den Sabah Gazetesi’ne, Haberturk Gazetesi’nden Kanal 1’e bir sürü haber merkezinin baþýnda görev yaptým.
BBC gibi, DW gibi, uluslararasý medya kuruluþlarýyla ortak yayýnlar yapan kurumlarý yönettim.
Terör haberleri izledim, terör olaylarýnda nasýl habercilik yapýlacaðýna dair kurslar gördüm, olaylarda tecrübe kazandým, bazen bu konudaki panellerde konuþmacý oldum, terör bölgelerine bazen haber bazen okullara yardým malzemeleri götürdüm.
Sonra dün sabah oldu....
***
Kýzým neredeyse 4 yaþýnda, sabah gözünü þarký söyleyerek açtý.
Dýþarýda yazdan kalma bir gün vardý.
Her cumartesi-pazar yaptýðýmýz gibi önce fýrýna gittik, gözümüzle ekmek seçtik.
Sonra esnafa günaydýn,hayýrlý iþler dedik, alýþveriþ yaptýk eve döndük.
Neþe içinde kahvaltýya oturduk, sonra telefon çaldý.
Dedesi torunuyla konuþtu önce sonra ben aldým telefonu, babam “oðlum Ankara’da patlama 1 ölü diye haber veriyor” televizyonlar dedi.
Bir bakayým diye ekran baþýna geçtim.
Bunca yýlýn ardýndan,ilk bilgilerle bile iþin büyüyeceðini tahmin etmek zor olmuyor.
***
O andan 3 saat sonra yazýyorum tüm bunlarý.
O 3 saat içerisinde Radyo Viva ve Show Radyo yayýnlarýný aðýrlaþtýrdýk.
Neþeli, yazdan kalma bir güne yakýþan þarkýlar yerine aðýr þarkýlar seçtik.
Sonra neþeli jingle ve anonslar gitti yerine aðýrlaþtýrýlmýþ yayýn anonsu geldi.
Sonra sosyal medya hesaplarýný özellikle kan ihtiyacýný duyuracak þekilde organize ettik.
Evden çýktýðýmda ölü sayýsý 20 civarýndaydý, radyoya vardýðýmda sayý 30 olmuþtu.
Yazýnýn baþýnda oturdum, karþýmda televizyon kanallarý açýk, teröre karþý öðrendiðim ne varsa aklýmda duruyor.
Boþ ekranda þekillenen ilk paragraf klasik cümlelerden oluþuyordu, sonra durdum, içimden geçenleri yazmaya karar verdim.
Yýlgýnlýk deðil hissettiðim sadece ölen gencecik insanlar için duyduðum hüzün.
Bomba patlama aný diye sosyal medyada dolaþan videoda bu meydan kanlý meydan diyerek halay çekiyordu insanlar.
Þimdi baþka insanlarýn da kanýný akýttý terör....
***
Yazdan kalma bir güne baþlamýþtýk...
Kýzým þarkýlar söyleyerek açmýþtý gözlerini...
Güzel bir gün baþlamýþtý herkes için.
Fikirlerini söylemek ya da protestolarýný dile getirecek 30 insan için günün geri kalaný olmadý.
Terör canýmýzý yaktý, birlikte üzüldük...
Ve en önemlisi hala birlikte üzüldüðümüzü görmek gibi bir teselli yaratýyor beynim kendi kendine...
