Sevilla’nýn maça baþlamasý; hýzlý, etkili ve erken sonuç almaya yatkýndý. Volkan’ýn çok tehlikeli bir ataðý önlemesi, rakibin direkten dönmesi; bu dönemin büyük endiþe yaratan anlarýydý.
Fakat iþin tuhafý, Baþakþehir yediði baskýnýn altýnda eziliyormuþ gibi bir görüntüde deðildi. Aksine, Ýstanbul’da oynadýðýndan daha özgüvenli bir hali vardý.
Zaman geçtikçe; duruma, rakibe, sahaya ve tribün baskýsýna yalnýz alýþmakla kalmýyor, doðrudan kendisi baský kurmaya baþlýyordu. O kadar ki; daha fazla topa sahip olma yüzdesini yakaladý, rakibinden daha fazla kilometre koþtu... Her göstergede üstün duruma geçti. Bu yüzden de golün gelmesi; þok/sürpriz/þaþýrtýcý olmadý. Olacaðý belliydi.
Sevilla, hiç beklemediði kafa tutuþla karþýlaþtýðýnda; maçýn ilk anlarýndaki etkisini ve temposunu kaybetti. Þaþkýnlýk, oyun düzenlerini bozdu... Baþakþehir; rakip ataklarýnýn ani alan/açý/kanat deðiþimlerinde, kademe zaafýna da düþmedi.
Elia’nýn golü, þans faktöründen gelmedi; topyekün kombine bir ataðýn olaðan ve güzel sonucuydu. Uzun lâfýn kýsasý... Baþakþehir; bu süreçte rakibini ezdi demeyelim ama, epey silkeledi.
***
Ancak Sevilla; ikinci yarýya yediði golün þaþkýnlýðýný üstünden atmýþ, panik duygusundan arýnmýþ, olaðan bilincine kavuþmuþ ve ekstra hýrs yüklenmiþ olarak çýktý. Bu yüzden de, beraberliði çok erken yakaladýlar.
Baþakþehir, rakibinin ilk yarý baþlarýndaki benzer baskýsýný soðukkanlýlýkla karþýlamýþtý ama, bu kez travmaya uðradý. Endiþe yüklendi. Özgüveni örselendi... Ýspanyol takýmý, bundan yararlanýp maçýn mutlak otoritesini ele geçirdi. Durum vahimdi...
***
Üstelik ikinci golü de yedik ve umudumuz tükenme noktasýna geldik. Ama Visca’nýn Sevilla’nýn üstüne düþen yýldýrým gibi golü geldi. Bizim için can suyu oldu ama; çabamýza raðmen, ne yazýk ki arkasýný getiremedik. Direðe takýldýk ve elendik. Fakat yiðitlik baki kaldý. Gene de, olabilecekken olmamasý, insaný kahrediyor.
