Beþiktaþ þampiyonluðu elbette haketti ama, sanki taraftarý biraz daha fazla haketti... Bütün kulüplerin boþ tribünlere oynadýðý bir dönemde; inadýna stadlarý dolduran bu coþkulu insanlar, þayet ödülsüz kalsaydý; gerçekten yazýk olurdu.
“Takým þampiyonluða gittiði için stadlara koþtular” diyenleriniz olacaktýr ama; bu taraftar daha hiçbir þeyin belli olmadýðý dönemden bu yana, hep dolu dolu geldi. Zaten takýmý desteklemek konusundaki becerisi, neredeyse dünya tarihine girdi. Onlarý da kutlamak, teþekkür etmek gerekiyor. Dün gene muhteþemdiler.
***
Maçýn, ligin kaderi açýsýndan bir deðeri yoktu ama; teknik açýdan da sözü edilecek konumda deðildi. Osmanlýspor’un sahaya çýkýþta rakibini alkýþlayarak karþýlamasý... Seyircinin rakibe yönelik de tezahüratý... Stadýn tümünde oluþan mutluluk tablolarý... Hepsi birden, maçýn pek ciddi havada olamayacaðý izlenimini vermiþti. Fakat mücadele baþladýðýnda, durumun öyle olmadýðý görüldü. Maç temiz, sorunsuz ve belli kývamda oynanýr haldeydi. Beþiktaþ ligin finalini, taraftarýný mutlu edecek biçimde tamamlamak niyetindeydi. Osmanlýspor da, (Yediði gollere bakmayýn) pek öyle boþvermiþ gibi de deðildi.
***
Anlayacaðýnýz maç öncesi, maç sýrasý ve maç sonrasýnda; güzel, duygulu, coþ- kulu ve hatta eðlenceli sahnelere tanýk olduk. Her þey çok güzeldi.
