Aslý Özge üçüncü uzun metrajlý çalýþmasýnda sinemamýzda artýk ender rastlanan ‘kentli’ bir filme imza atýyor. Taþra ya da varoþta geçen ve bireyselden çok toplumsalý mesele edinen filmlerin arasýnda, sadece entelektüel bir çiftin orta yaþ bunalýmýný ele alan konusuyla deðil rafine anlatýmýyla da öne çýkýyor Hayatboyu. Her planý ince ince tasarlanmýþ, titiz mizansen ve görüntü yönetiminin yaný sýra oyuncularýnýn mükemmel performanslarýyla da övgüyü hak ediyor.
Ela bir güncel sanatçý, Can bir mimar. Biricik kýzlarý çoktan yuvadan uçmuþ. Ancak onunla birlikte olduklarý sahnelerde bir aile olduklarýný hissettiriyor film. Yoksa karý koca ve ebeveyn gibi deðil, ev paylaþan bir çift gibiler... Her köþesine ellerinin deðdiði belli olan çok hoþ bir evde yaþýyorlar. Ela incecik, Can spor yapýyor. Seçkin bir çevrede sosyal yaþamlarý var. Giysilerinden iþ ortamlarýna dek sofistike bir hayat sürüyorlar...
Kýsa bir serimlemeden sonra film hemen sorusunu önümüze getiriyor: Peki bir hayat böyle sürer mi? Hayatboyu her þey olur da aþk yerinde durur mu? Bir yastýkta kocanýr mý eskilerin dilediði gibi?
Ela ile Can, baðýrýp çaðýrýp kavga etmek þöyle dursun, olaðan þüpheli erkeðin daha genç bir kadýnla macerasý nedeniyle sekteye uðrayan iliþkilerini enine boyuna tartýþmýyor bile! Ela, yeni bir eser tasarlýyor: Kocaman bir kaya parçasýný sergi alanýnýn giriþine asýyor! Taþ öyle çok okumaya açýk bir metafor ki! Hatta filmin bütününde de her an her þeyi ezebilecek olan taþlarýn aðýrlýðý hissediliyor.
Can, deprem ertesi Van’a gidince gerçek dünyayý, muhtemelen gençlik ideallerini hatýrlýyor... Uçaðýn havaalanýna iniþ planý bile baþlý baþýna bir tebdili mekanýn, kendinden uzaklaþmanýn etkisini hissettirir güçte.
Dünya prömiyerini Berlin Film Festivali Panorama Special bölümünde yapan Hayatboyu’nun neden Altýn Ayý adaylarý arasýnda yer almadýðý film endüstrisince sorgulanmýþtý... Gerçekten de Hayatboyu, Aslý Özge’yi her platformda temsili hak eden, olgun bir sinemacý düzeyine taþýyor.
Filmin Künyesi
Yönetmen ve senarist: Aslý Özge
Oyuncular: Defne Halman, Hakan Çimenser, Süreyya Güzel, Gizem Akman, Onur Dikmen, Haktan Pak.
