Hepimiz üretken, hayal gücü fezanýn ötesinde çocuklardýk; önce ailemiz sonra da eðitim sistemi bizleri bozmadan önce.
“Biraz ortama ayak uydur, biraz normal ol” lafýný duya duya büyüdük.
Farklý olmak heyecan vericiyken, farklý oldukça kendimiz olurken, TOKÝ’de bir daire için yaþayan, ayýn biriyle beþine endeksli insanlara dönüþtük.
“Hadi bir çýlgýnlýk yapalým” cümlesi bizim için geç yatmaya, bir gün iþe gitmemeye filan endekslendi.
***
Kültürü, sanatý, edebiyatý, sokaðý, sosyolojiyi her zaman bilen tek bir taraftý, dergiler onlarýndý, en iyi onlar yazar, en çok tiyatro oyununu onlar izler, operayý bir tek onlar bilirdi.
Bu söylediðim þey, yani bu “onlar ve biz” elbette çok hoþ deðil, en az diðer “onlar ve bizler” kadar vahþi doðaya ait. Tek baþýna siyasi de olmayan bu ayrým bir anlamda bir seçkinlercilik oyunu.
Son 13 yýl, yani siyasal iktidar da bu hegemonyayý yýkmamýþ, yýkamamýþ, bazý bazý da yeltenmemiþti. Belki içten de bir kabulleniþti bu “biz biliriz” dayatmasýný.
Zaten bütün kavgalar da bir tarafýn bir deðere sýký sýkýya sarýlýp kimseye koklatmamasý ile, o tarafa kýzdýðý için o deðerin de karþýsýnda yer alma, sonra buna alýþma, sonra da buna antitezler üretmek durumunda kalma ile olmadý mý?
Aslýnda tam da þimdi, þu sýra, tam da bu noktada bir Cins’lik gerekliydi. Hani öyle “biz de biliriz” demek için deðil, “aha da budur” diyebilmek için.
Kýyassýz… Komplekssiz… Özgüvenle…
Üstüne bir de kadim bir medeniyetin zengin mirasýyla.
Adý da Cins Dergi oldu. www.cins.com.tr
***
Cins Dergi’nin tanýtýmý 2 Kasým akþamý Üsküdar’da Baðlarbaþý Kültür ve Kongre Merkezi’nin kapý komþusu olan NEVMEKAN’da yapýldý.
Nevmekan, Baþbakan Davutoðlu’nun gençlerle buluþtuðu mekan olarak ünlendi. Müthiþ yüksek bir tavan, çok zengin bir kütüphane, rahat koltuklar, toplantý masalarý, huzurlu bir ortam.
Üsküdar Belediye Baþkaný Hilmi Türkmen de açýlýþta konuþtu. Fýrsat bulup da konuþamadým ama bu vesileyle teþekkür edeyim, sadece Üsküdar’a deðil, Ýstanbul’un kalbine hediye gibi bir mekan kondurmuþlar.Gidin, görün derim.
***
Son olarak;
Öyle güzel insanlar vardý ki o akþam Nevmekan’da, mekanýn kapýlarýný kilitleyeyim, kimseyi dýþarýya býrakmayayým istedim. Hüsrev Hatemi’nin sahneye bir çýkýþý vardý ki, çocukluðuma gittim, radyodan þiirlerini kendi sesinden dinlediðim zamanlara gittim.
Ýsmail Kýlýçarslan’a, Furkan Çalýþkan’a, Yusuf Genç’e, aðýz tadýyla çýkacak keyifli dergiler diliyorum.
