Son anketlere bakýyor musunuz? Türkiye genelinde giderek artan bir çözüm talebi görülüyor. Süreç ilerledikçe insanlarýn umudu artýyor. Yolun baþlarýnda 40’larýn altýnda olan destek iki ayda yüzde 60’ýn üzerine çýktý. Akil insanlar heyetleri, bazý itirazlara raðmen toplumda yüksek bir heyecan oluþturmayý baþardý... Ýnsanlar, “çözüm”ün gerçekliðini, sürecin taviz deðil barýþ getireceðini anlamaya baþladý.
Daha açýk deyimle “barýþ” diyenler, “ihanet” diyenlere karþý toplumsal desteði giderek artýrýyor.
Baþtan beri en dikkat çekici nokta ise en büyük desteðin Güneydoðu’dan gelmesidir. Diyarbakýr, Batman, Hakkari bir an önce silahlarýn ebediyen susmasýný arzuluyor.
Çözüm haberlerinin söylenti olduðu ilk günlerde bile Diyarbakýr rengini açýkladý. Ýçinde neler olduðuna, þartlarýn ne olduðuna bakmadan yüzde 80, yüzde 90 “evet” demekte beis görmedi...
Birileri tapu mu daðýttý?
Neden?
Diyarbakýr neden coþkuyla çözüm istiyor?
Bir taviz mi kopardýlar acaba? Bizim bilmediðimiz bir pazarlýk oldu da Diyarbakýrlýlar, “silaha hayýr” demek karþýlýðýnda bir imtiyaz mý aldý?
Birileri Diyarbakýr sokaklarýnda Baðýmsýz Kürdistan tapusu mu daðýttý?
Ya da daha Ýmralý ile Kandil arasýnda mektup trafiði baþlamadan posta kutularýna özel mektuplar mý býrakýldý?
Tabii ki bunlarýn hiçbiri olmadý. Çözüme direnen siyasetin diline pelesenk olan komplolarýn zerresi de vuku bulmadý.
Kemal Kýlýçdaroðlu’na, Devlet Bahçeli’ye ve sokaktaki çözüm ortaklarý Ýþçi Partisi’ne kulak veren, Diyarbakýr’ýn çözüme destek karþýlýðýnda taviz aldýðýný zanneder ama böyle bir þey de olmadý, olmayacak da...
Batý’dan Doðu’ya giderek yükselen çözüm arzusunun ve desteðin tek bir nedeni var artýk herkes silahtan, ölümden, þehit gelmesinden, kandan ve acýdan býktý.
Türkler de Kürtler de bu acý bitsin istiyor.
Kandan ve ölümden beslenenler yeterince semirdi. Toplum, onlarýn da devri bitsin istiyor.
Diyarbakýr, devletle pazarlýk yapmadý. Destek için bir taviz koparmadý. Sadece o insanlarýn burnuna barýþýn kokusu gelmeye baþladý, parmaklarý çözüme dokunmaya baþladý.
Mesele bundan ibaret...
Diyarbakýr taviz almadý; alabileceði en deðerli þeyi huzuru satýn aldý. Silahsýz, ölümsüz, baskýsýz, terörsüz yaþanabileceðini anladý. Güneydoðu’nun acýlý þehri iþte bu yüzden çözümü herkesten çok istiyor. Çünkü çözümsüzlüðün acýsýný herkesten çok biliyor.
Sokak barýþ kokusunu aldý
Þehitlerin acýsýný hissetmeyen, kanýn ne demek olduðunu anlamayan, ölümü politikasýna katýk yapanlar bunu anlayamaz ama sokak anlar. Sýradan vatandaþ silah varsa neyi kaybedeceðini, silah susarsa neyi kazanacaðýný bilir.
Bugün de öyle... Silahýn devri bitti; olup biten sadece bu.
Kürt vatandaþlarýnýn, bu ülke topraklarý üzerinde mutlu ve güler yüzlü yaþamasýný taviz kabul eden siyasetin de devri bitti.
Diyarbakýr’ýn, Batman’ýn, Van’ýn, Tunceli’nin, Þanlýurfa’nýn yüzde 80-90’lara ulaþan peþin ve hesapsýz desteði sadece silahlarý deðil, ayný zamanda Bahçeli-Kýlýçdaroðlu çizgisinin “ihanet... taviz... felaket” temalý politikalarýný da topraða gömüyor. Bu yüzden, komplo ve korku siyaseti o sokakta kendisini dinleyecek kimse bulamýyor.
