O vakitler kimsede araba yoktu ki…Annem yol boyunca ne kadar gariban varsa arabaya doldurur. Yol üstünde inecekleri yol üstünde indirir. Diðerlerini köylerine kadar götürürdü. Babam annemin yaptýðý iþlere karýþmazdý. Anneme güvendiði için deðil karýþmaya üþenirdi. “Elimden gelse oturduðum yerden mutfaða bile gidesim yok Sevim ” derdi. Annem ise sanki içinde kaynayan bir kazan var gibi hiç duramazdý yerinde. Dedim ya o vakit ilçede kimsede araba yoktu. Ama bizim vardý. Markasýný söylersem reklama girer ama Amerikan arabasýydý. Üstü bir çadýr ile kapanýr. Uzun kocaman bir þey. Bir keresinde ben kurcalamýþ frenini boþaltýp sað çamurluðunu duvara toslamýþtým. Annem çok kýzdýydý ama babam kýzmaya bile üþendiði için “Kýzým bizi korkuttun” demekle yetinmiþti. Babam ilçede fakülte okumuþ tek kiþiydi. Doktor Þakir Bey dedin mi adres bile yazmana gerek yok ilçenin adýný yaz o mektup bize gelirdi. Babam bu kadar üþenerek nasýl týp okumuþtu hep þaþarým. Annem; “Babanýz iþine geldiði zaman öyle bir hareketlenir ki aklýnýz þaþar. Ýþine gelmezse öyle uzatýr ayaklarýný yatar” derdi.
Kocaman evi, evin hemen yanýnda muayenehanesi ile babam bir elma kurdu gibiydi. Elma kurtlarý çok az hareket ederler. Bulunduklarý yerde saða döner yerler, sola döner yerler. Babam da iki adým atýp muayenehaneye geçer iki adým atar eve gelirdi. Ve benzetmek gibi olmasýn elma kurdu iþtahýyla yerdi. Ama o kadar az hareket etmesine raðmen ve iþtahýyla bir fili kýskandýracak kadar kapasiteye sahipken hiç kilo almazdý. “Yemekle kilo alýnmaz. Ýnsan hareket etmezse kilo alýr. Benim durumum farklý ben bedenen yorulmuyorum ama zihnen periþan oluyorum akþama kadar” derdi. Annem ise koþturmaktan yorgun düþerdi ama her geçen gün tombikleþiyordu.
Biz kardeþimle beraber doktor beyin iki kýzý olarak pek mesut idik. Ta ki annem bitlenene kadar. Evet yanlýþ duymadýnýz annem bitlenmiþti. Vardý o zaman öyle þeyler. Bitlenmek eðer dikkat edilmezse her an baþýnýza gelebilecek bir þeydi. Ama doktor eþi olarak ve titizlikte liste baþý haliyle annem nasýl bitlenmiþti? Annemin bitlendiðini babam keþfetti. Annemi sürekli kaþýnýyor görünce dikkatli bir gözle muayene sonrasý kahkahalarla anneme müjdeyi vermiþ. “Yahu haným gücenme ama sen bitlenmiþsin.” Annem önce inanmadý sonra bir iki tane bit yakalayýnca ikna oldu. Nereden geldiði ise meçhul. Annemin bir açýklamasý yoktu. Ama babamýn vardý. “Arabaya vatandaþý doldurursan olacaðý bu. Temiz olaný olduðu gibi köylük yerde olur yani böyle þeyler. Artýk arabaya kimseyi almazsýn olur biter.” Babam “olur biter” demiþti ama o kadar kolay olmadý. Benim titiz annem evin altýný üstüne getirdi. Yýkanmadýk bir köþe, arap sabunu deðmemiþ bir nokta kalmadý evde. Ev temizlendi, kýyafetler elden geçti ama kaþýntýmýz bitmedi. Hani derler ya esnemek bulaþýcýdýr diye. Bence kaþýnmak da bulaþýcý. Kardeþimle ben elimizde bir bað çubuðu sýrtýmýzý kaþýmaktan periþan olduk. Annem evi ve kýyafetleri elden geçirdi ama bizim saçlarýmýz için bir ilaç kullanmamýz gerekiyordu. Ýlaç kullanmak kolaydý ama o ilacý nasýl alacaktýk. Ýlçede bir tane eczane vardý. O eczanedekiler de bize akraba kadar yakýn insanlardý. Bit ilacý alacaðýmýzý duysalar meraklarýndan ölürler ve araþtýrmaya baþlarlar çok zaman geçmeden de anlarlardý. “Doktorun hanýmý bitlenmiþ” dedikleri an annem kahrýndan ölürdü herhalde. Eczaneye kim gitse hemen anlaþýlýrdý. Babam, “Hiiç bana bakmayýn hanýmlar benden paso” diyerek iþin içinden sýyrýldý. Sonra annem baþka bir tedbir düþündü kaþýnarak. Ama kaþýnmak deðil de ortadan ikiye de ayrýlsanýz düþünerek bu iþe çare bulamazdýnýz. Bir eczane vardý ve onlar hepimizi tanýrlardý. Sonunda maðaza vitrini gibi kocaman bir gözlük, fena halde sarý bir peruk marifetiyle annem güya kýlýk deðiþtirdi. Hatta belini kambur yapmak, aksayarak basmak gibi þeyler denedi ama daha çok þüphe uyandýrýyordu. Bize göre hâlâ tanýmak çok kolaydý ama babamýn yanýna bu haliyle gitmiþ babam tanýmamýþ. “Þöyle geçin þikayetiniz nedir haným” diye doktor sorusu sormuþ, annem peruðu açýp, “Þikayetim sendendir doktor bey” deyince babam basmýþ kahkahayý. “Sevim dikkat et peruk da bitlenecek” diye gülmüþ epey zaman.
Annemi o halinde operasyona yolladýk. Ama annemdeki telaþý görmeliydiniz. Evden çýktý az sonra tekrar döndü. Para almayý unutmuþtu. Parasýný aldý tanýnmamak için dualar ederek yola çýktý. Biz de arkasýndan bakýyoruz. Annem gözden kayboldu. Biz evde hem kaþýnarak hem düþünerek bekledik de bekledik. Sonunda annem geldi. Yorulmuþ, terlemiþti, caný da bayaðý sýkkýndý. “Alýn þu ilacý.” deyip bit ilacýný verip odasýna kapandý. Biz kapýsýnýn önünde kedi yavrusu gibi beklemeye baþladýk. “Anne ne olur anlat” diye yalvar yakar olduk. Sonunda annem kapýyý açtý bizi içeri aldý ve anlatmaya baþladý; “Eczaneye gidene kadar beni tanýyan olmadý. Ben de dikkat çekmemek için orta karar yürüdüm. Kalabalýktan uzak durdum. Sonra eczaneye vardým. Azýcýk bekledim. Sýra bana gelince eczacýdan ilacý istedim. Peki dedi verdi ilacý. Ben ilacý alýp çýkacakken, ‘Nasýl kullanacaðýnýzý biliyor musunuz Sevim Haným?’ demez mi? Þok oldum. Ne yapacaðýmý bilemedim. ‘Beni nasýl tanýdýnýz?’ deyiverdim. ‘Bu ilçede sizin parfümünüzü kullanan baþka kimse yok Sevim Haným rica ederim demez mi?’ Adýmý söyleyince eczanede kim varsa benim yeni imajýmý tebrik ettiler. Ben elimde bit ilacý tebrikleri kabul ettim. Ve kýzlar biliyor musunuz o ilaç kimin için diye sormadýlar bile hayret. Boþ yere kýlýk kýyafet deðiþtirdik.
Akþam yemeðini kardeþimle ben hazýrladým. Annem yemekte de pek konuþmadý. Babam bir yandan pilava kaþýk sallýyor bir yandan da yorum yapýyordu. “Sevim artýk olan olmuþ. Adýn bitli Sevim’e çýkmaz emin ol ama peruklu Sevim’e alýþsan iyi edersin.
Annem, ben ve kýz kardeþimin o kocaman otomobilimiz yanýnda çekilmiþ fotoðrafý þimdi masamýn üzerinde durur. Annemin peruðu o kadar iðreti duruyor ki hemen anlaþýlýyor. Bazen sorarlar, “Annenizin saçlarý hep böyle miydi?” “Yok sonradan peruk çýktý ortaya ama iyi oldu” derim. “Nasýl karar verdi?” diyenler olur bazen. “Biraz düþündü biraz kaþýndý sonra karar verdi” der hikayemizi anlatýrým. Hikayeyi anlatýnca bir kaþýntý tutar beni. Bitlendiðimiz günleri anar, Annemi rahmetle yad ederim.
