Kimse kahraman olmak için doğmaz anasının karnından. Yaşam bazılarını kahraman yapar bazılarını korkak, kötü ya da benzeri...
Oysa herkes aynı temel özellik, masum olarak ve kötülük bilmeden doğar.
Sonra kirlenir büyüdükçe... Kimi daha az kimi daha çok.
Günlerdir Aksaray’da esnafla kavga eden İrlandalı turistin videosu konuşuluyor. Sadece Türkiye’de değil İngiltere’de de mesele haline geldi konu.
Youtube’da benzerleri vardı, onlara bakarken İngilizce bir başka başlık çekti dikkatimi.
“İşte size insan olduğunuzu hatırlatacak videolar” deniliyordu başlıkta, büyük beklentilere girmeden tıkladım...
***
Hiç tanımadıkları bir dilencinin yanına oturup onun daha fazla para kazanması için müzik yapmaya başlayan ve birbirlerini tanımayan iki genç adam.
Sonra engelli bir çocukla güreş minderine çıkıp, kendini zorlukla tuş pozisyonuna getiren çocuk ve salonunun alkışları.
Futbol maçında aldığı darbe sonucu dili boğazına kaçan rakibini hayata döndürmek için çılgınca uğraşan futbolcular ve onların yüzündeki “ya bir şey olursa” ifadesi...
Sonra yaya geçidinde korkan yaşlı kadına yardım etmek için arabasından inip, tüm trafiği tıkayıp, teyzeye yardım eden adam.
Çöp kutusunda kalmış ayı yavrunun dışarı çıkabilmesi için ürkütmeden merdiven bırakan bir çift...
En muhteşem olan sahnelerden biri, bacağı metro vagonunu altına sıkışan yolcuyu kurtarmak için metrodan inip vagonu geriye doğru iten yüzlerce insan...
9 dakika sığmış daha bir sürü an ve sahne var aslında....
***
Son 4 gündür o sokak kavgasının videosunu televizyonda ya da internet ortamında defalarca seyreden insanlara bazen soluk aldırmak.
Keşke bir haber bülteni çıksa da bu videonun en can alıcı bölümlerini 30 saniye de olsa insanların izlemesini sağlasa...
İnsanın insanlığa olan ihtiyacını ya da inancını pekiştirmek gerekir bazen... Onca nefret ya da şiddetten sonra ruhlarımıza iyi gelebilir böyle bir değişiklik.
Reyting mi? Sizce şiddet iyilikten daha çok ilgi görüyorsa, konuşacak bir şey de yok demektir o zaman...
