Eþler boþansa bile anne ve babalýk sorumluluklarý bitmiyor. Her ikisinin de çocuðun hayatýnda olmasý gerekiyor. Çocuklarýn hem anneye hem babaya ulaþabilmesi gerekiyor. Aksi durumda boþanmanýn çocuklar üzerine olan olumsuz etkisi katlanarak artabiliyor. Klinik pratikte anne ve babalarý boþanmýþ ve çocuklarla baðlantýlarý kopmuþ veya bariz azalmýþ kiþilerin çocuklarýnýn acý hikayelerini dinliyorum. Size biraz hikâye anlatayým.
“Ben çocukken annemle babam boþandý. Annemle ben baþka bir þehre taþýndýk. Babamla baðlantým koptu. Çocukluk boyunca babamý neredeyse hiç görmedim. Baþkalarýnýn babasý varken benim babamýn olmamasý çok zoruma giderdi. Parkta yanýnda babasý olan bir çocuk görsem babam aklýma gelirdi. Giderek yalnýz biri haline dönüþtüm. Neredeyse hiç konuþmazdým. Hayaller kurardým. Bir dönem sonra hayallerde yaþamaya baþladým. Ýnsan hayalinde her þeye sahip olabiliyor.”
“Ben çocukken annem evi terk etti. Giderken de beni götürmedi. Galiba babam annemi aldatmýþ. Ýki yýl hiç annemi görmedim. Ýki yýl sonra gördüðümde annem bambaþka bir kiþiye dönmüþtü. Sanki aramýzda bir mesafe oluþmuþtu.”
“Ben iki yaþýnda iken anne ve babam ayrýlmýþ. Çocukluðum boyunca annem sýkýntýlýydý. Acý çekiyordu. Korkularý vardý. Kimseye güvenmezdi. Beni de sýkardý. Gözünün önünden ayýrmazdý. Babamla nadiren görüþürdük. Aslýnda ben babamý görmek isterdim ama görüþmek hep sorun olurdu. Annem görmemem için her þeyi yapardý. Galiba babam da pek istekli deðildi veya zorlamazdý. Hep kendimi “eksik” hissederdim.”
“Ben 8 yaþýndayken annem ve babam ayrýldý. Annemin kýzgýnlýðý babamýn her zamanki ihmalkarlýðý nedeniyle babamla baðlarýmýz koptu. Annem çok maddi problem yaþadý. Annemin çektiði acýlara þahit oldum. Anneme aþýrý bir düþkünlük ve baðýmlýlýk geliþti. Annemden baþka kimse beni sevmiyor diye düþünürdüm. Eriþkin halimle halen günde 10 kere annemi ararým.”
“Ben 5 yaþýnda iken annem ve babam boþanmýþ. Tek çocuktum. Beni babaannem büyüttü. Baba annem aslýnda dünya tatlýsý bir kadýndý. Bana iyi bakardý. Ama yine de ben annemi özlerdim.” (Kiþinin içinde hala annesini isteyen ve bekleyen bir çocuk var)
Ýyi ayrýlmayan eþler, mücadelelerini çocuklar üzerinden de sürdürme eðiliminde olabilir. Çocuðu diðerine göstermeyerek cezalandýrmaya çalýþabilirler. Halbuki bu durumda çocukta cezalandýrýlmýþ olur.
Diðer bir yanlýþ ta çocuklarý paylaþmaktýr. Boþanma sýrasýnda bir kardeþin bir eþte diðer kardeþin diðer eþte kalmasý da hem çocuklarda hem eþlerde acý yaratýr. Çocuklar biri tarafýndan terk edilmiþ ve istenmemiþ duygusu yaþarken; kardeþler de birbirine yabancýlaþabilirler.
Anne ve baba boþansa bile, çocuklarýn hem ayrýlmamasý hem de ikisine de ulaþabilir olmasý gerekir. Boþanan eþler diðer tarafý cezalandýrmak için çocuklarý göstermemezlik yapmamalýdýr. Eþlerle boþanýlabilir ama çocuklarla boþanýlmaz. Bu sebeple, boþanma durumunda çocuk hem anneyi hem babayý düzenli görebilmeli, vakit geçirebilmelidir.
