Beþiktaþ’ýn baþý (Gaziantep ataklarý yüzünden) tam derde girecekti ki; Aboubakar’ýn müthiþ golüyle kendine geldi. Yoksa durum kötüydü... Çünkü, tarihinin ligdeki en karanlýk dönemini yaþan konuk takýmýn; (Bu haline raðmen) Ghillas ve Ýlhan’la býçkýn gibi sokuluþlarý, yürekleri hep aðýza getirdi. Aslýnda siyah-beyazlýlar, daha baskýlý gibi görünseler de, rakip daha net pozisyonlar buluyordu.
Bu da Beþiktaþlý futbolcularý sinirlendirdi ve sert oynamaya yönlendirdi. Gökhan Gönül’ün rakibinin yüzüne basan pozisyonu, ucuz atlatýldý. Gökhan, baþka pozisyonda yine sert girdi ve hatta arkadan bastý. Hakem Serkan Çýnar; daha önce bu tür vukuatlarý olmayan Beþiktaþlý futbolcuya, geçmiþinin hatýrýna hoþgörülü davrandý.
Fakat iþin ilginç yaný; Ýbrahim Üzülmez ’in, yüzüne sert bir top geldiði için yerde acýyla kývranan futbolcusuna, Beþiktaþ seyircisiyle birlikte “Kalk ayaða” diye tepki göstermesiydi. Hocanýn, rakip taraftara bu yaranma çabasý; fena halde göze battý. Çünkü futbolcusu zaman çalmýyordu, acý içindeydi. Yüzüne boþuna mý buz koydular.
***
Aboubakar golünü atsa da, maçý içindeki þaþkýn, savruk ve beceriksiz halleriyle; gene saç-baþ yoldurdu. Bir futbolcu, bu kadar çok top ezmemeli... Attýðý gole ve sonrasýnda biraz toparlanmýþ haline raðmen; bunlar onunla ilgili yoðunlaþan þikayetleri azaltmaz.
Beþiktaþ ilk yarýda bir penaltý bekledi ama; þut hem çok yakýndan geldi hem de göðüsle kol arasýnda bir yere temas etti. Karar penaltý olsaydý, haksýzlýk olurdu. Aboubakar için verilene de ýsýnamadým.
Maç sýradandý... Beþiktaþ için söylenen “Dört büyükler arasýnda en iyi futbol oynayan ekip” sözüne, artýk katýlmýyorum. Bu futbol, sýkýntý getirir. Zaten Gaziantep’de neredeyse puan alýyordu.
