Kulüplerimiz Avrupa kupalarýnda döküldü... Milli takýmýmýz iyi ama, neden? Çünkü (Yedekleriyle beraber) kadrosundaki gençlerin neredeyse hepsi senin liginde deðil, Avrupa liglerinde oynuyor.
Topluca hatýrlayalým: Zeki Çelik (Lille), Enes Ünal (Real Valladolid), Umut Meraþ (La Havre), Ozan Kabak (Schalke), Berke Özer (Vesterlo), Recep Gül (Vesterlo), Çaðlar Söyüncü (Leicester City), Merih Demiral (Juventus), Cenk Tosun (Everton), Semih Kaya (Sparta Prag), Cengiz Ünder (Roma), Mert Çetin (Roma), Yusuf Yazýcý (Lille)
Bunlardan kurduðun ve çok büyük bir bölümünün kökü gurbetçi olan isimler, milli takýmýný ayakta tutuyor. Bunlardan yoksun olan Türk kulüpleri de, kupalarda nal topluyor. Mesele bu kadar basit...
***
Enes Ünal, henüz 22 yaþýnda olmasýna raðmen; bugüne kadar Menchester City, Villa Real, Genk, NAC Breda, Twente gibi tam 6 kulüp dolaþýrken; bizim kulüplerin aklý neredeydi?
Melih Demiral, F.Bahçe’nin futbolcusuyken “Ýþe yaramaz” diye gönderildikten, sadece 2 sezon sonra Juventus’a gidiyorsa; bizim bu iþlerden ne kadar anladýðýmýzýn ipuçlarý ortaya çýkmýyor mu?
Baþkalarý bulacak, biz faydalanacaðýz tamam da; senin elinde yetenek çýkarmak gibi bir becerin yok mu? Onlar buluyor, biz niye farkedemiyoruz.
Üstelik “Hepsi birden” sayýlacak çok büyük çoðunluðu; Almanya, Hollanda, Fransa, Belçika gibi ülkelerin altyapýsýndan... “Armut piþ aðzýma düþ” türü hazýrcýlýk politikasýndan vazgeçip; meyvalarýmýzý artýk kendi bahçemizde üretelim. Ayýp oluyor.
Onlarýn yetiþtirdiklerinden oluþan milli takýmla, UEFA 2020 finallerine gidiyorsun; ama onlarsýz oynadýðýn kulüplerinle, kupalarda rezil oluyorsun.
Utanmalýyýz.
***
Galatasaray, Þampiyonlar Ligi’nde tek gol attý diye seviniyor. Beþiktaþ ilk galibiyetini aldý. Trabzonspor onu bile yapamadý. Medipol Baþakþehir utanç sýnýrýndan döndü. 70’li yýllar sendromu yine hortladý... Korkuyorum anne!
