Galip gelenin kupada rahatlayacağı bir maçtı. Oyuna Trabzonspor daha olumlu başladı. Adrian, öne çıkan futbolcuydu. İki pozisyonda yeteneğini konuşturdu. İkincisi zaten gol oldu.
Golden sonra topa sahip olan taraf Trabzonspor’du. 35. dakikaya kadar maç böyle sürdü. Bu dakikadan sora Antalyaspor oyunda dengeyi kurdu. Ve Trabzonspor’u sıkıştırmaya başladı. Acıdır... Trabzonspor telaş içerisine düştü. Sanki kondisyon birden bitti. Bunun en büyük sebebi, Olcan ve Halil’in takıma hiçbir katkıda bulunmaması idi. Dolayısıyla, Janko ileride yapayalnız kaldı. Ama buna rağmen biraz dikkatli olsa, Trabzonspor devreyi 3 farklı önde kapatacaktı.
İkinci yarıya Antalyaspor, “Artık kaybedecek bir şey yok” diye rizikolu oyun sistemiyle başladı. Bu, Trabzonspor açısından iyi bir gelişme idi. Nitekim kontra bir topta Olcan ile Trabzonspor penaltıyı kazandı. Ama Sapara bu vuruşu kullanamadı.
Enteresandır, penaltı Trabzonspor’u morallendireceğine, rakibi Antalyaspor’u hırslandırdı. Ve Isaac beraberliği sağlayan golü attı.
Sahanın en kötüsü hakem Hüseyin Göçek, ikinci defa penaltı noktasını gösterince, Adrian durumu 2-1 yaptı. Hüseyin Göçek, penaltı pozisyonunda bile kart konusunda yanlış yaptı. Ve yanlışa devam ederek Adrian’ı da dışarı attı.
“Allah onları ıslah etsin” demekten başka bir şey kalmıyor bize!..
Trabzonspor 10 kişi kaldıktan sonra tüm gücüyle yüklenen Antalyaspor karşısında, bir kontra topta, Vittek ile golü bularak rahatladı ve istediğini aldı.
Ama işin gerçeği, Trabzonspor’a bu futbol yakışmıyor. Maçın uzun bir süresinde “bitsin de gidelim” havasında bir görüntü çiziyorlar.
İkinci yarıda biraz Olcan toparlanmasına rağmen, o ve Halil, ayaklarında top tutmuyor, tek bir orta atmıyor. Böyle olunca da Janko’dan verim alma şansı kalmıyor. Emerson iyi mi kötü mü anlamak mümkün değil. Ayakta biraz orta saha duruyor.
Toparlanması için Trabzonspor’un; Colman’ın bir an önce geri dönüp, formda bir Adrian ile beraber, takımın yükünü çekmesi gerekir. O zaman takımın rengi değişebilir.
Son olarak şunu söyleyebilirim: Bu futbol yetmez.
