Bu hikaye bayraðý için ölümü göze alan çocuklarýn hikayesi

Bir hayal dünyasýnda yaþýyoruz. AB’ye girmek, onun standartlarýna uymak için kokoreçi yasaklýyoruz ama tarih boyunca verdiðimiz ve hâlâ vermekte olduðumuz þehitlerin amaç ve duyarlýlýklarýný önemsemiyoruz, bakmýyoruz. Sanki geçmiþte olanlar veya þu an olmakta olan trajediler bize çok uzak. Bu milletin duygusal kopukluðunun sebebi nedir? Ben burada Türk sinemasýný da suçlu buluyorum. Sinema günümüzde artýk sadece eðlence aracý veya sanat deðil. Millet olma unsurlarýný vatandaþa hatýrlatan, öðreten bir enstrüman. Hatta öyle önemli bir enstrüman ki bütün süper güçler sinemayý kullanýp hem kendi tarihlerini hem de bizlerinkini tekrar yazýyor. Bizim sinemamýzýn pasifliði yüzünden kendimizi anlatamadýðýmýz gibi bir de onlarýn propagandasýnýn kurbaný olup kendi kimliðimizden uzaklaþýyoruz. Bu hafta vizyona giren ‘Sarýkamýþ Çocuklarý’, konusu itibarýyla çöldeki vaha gibi. Sarýkamýþ felaketinden yola çýkan film yaþanan büyük trajedinin bambaþka yönlerine bakýyor. Bu beni hep düþündürmüþtür; 1914’te Sarýkamýþ’ta 90 bin þehit vermiþiz hemen ardýndan 1915-1916 yýllarýnda Çanakkale zaferini kazanmýþýz. Millet olarak bu iki olaya nasýl da farklý tepkiler veriyoruz. Tabii Çanakkale bir zafer ve onu anmak doðal olarak coþku veriyor insana ama 90 bin evladýmýzýn bayrak uðruna can verdiði Sarýkamýþ bu kadar unutulur mu? Bu hafýza kaybý o 90 bin evladýn vatan sevgisine saygýsýzlýk deðil mi? Ýþte bu hafta vizyona giren Sarýkamýþ Çocuklarý sizleri bu tür düþüncelere itecek. Konusunu kýsaca anlatalým. 1915’teki Sarýkamýþ Harekatý’nýn üzerinden yýllar geçmiþtir, o savaþta yer almýþ Rus askeri Sergey, donarak ölmüþ bir Türk çocuðun üzerindeki özel eþyalarýný herkesten gizli alýp yýllar boyunca saklamýþtýr. Torunu Alina’ya, ölmeden önce bu eþyalarý hatýra olarak verir. Tarih bölümünde okuyan Alina, Türkiye’ye deðiþim öðrencisi olarak geldiðinde hocasý Vahdet’in Sarýkamýþ’la ilgili araþtýrma yapacaðýný öðrenir ve kendisinde bulunan eþyalardan bahseder. Tesadüf eseri o sýrada bir açýk artýrmada Sarýkamýþ’ta yaþamýþ çocuklardan kalan baþka bazý eþyalar satýþa çýkmýþtýr. Alina’daki eþyalarla, Esker adlý gencin ninesinden aldýðý eþyalarýn ayný kiþiye, Esker’in ninesi olan Seher’in o zamanlar sevdiði adam olan Mehmet’e ait olduðu anlaþýlacak, Alina ve Esker bütün bu anýlarý Seher’e ulaþtýrmak için birlikte yola düþecektir. Geri dönüþlerle þehit çocuklarýmýzýn nasýl þehit olduðunu izlemeye yürek dayanmýyor. Ama o al bayrak için beyaz kara düþen minik vücutlara bunu borçluyuz. Bu millet artýk kendini tanýmalý, hatýrlamalý. Bakýn Sarýkamýþ bize zorla kabul ettirilmeye çalýþýlan Ermeni soykýrýmý yalanýnýn þifresidir. Sarýkamýþ’ta Ruslar’ýn yanýnda iki tümen Ermeni birliði vardýr. O dönemde ve sonrasýnda yaþananlar Ermeni Tehciri’nin sebepleridir. Bu filmi seyretmek sadece þehit çocuklarýmýza saygý göstermek deðildir. Günümüzde yaþananlarýn daha iyi algýlanmasýný da saðlayabilir. Gazetelerden takip ediyorsunuz, ‘The Ottoman Lieutenant’ adlý bir film ABD Türk ortak yapýmý olarak çekildi. Ermeni diasporasý bu filmin gösteriminin engellenmesi için elinden geleni yapýyor. Ýlk önce boykot açýklamalarý yapýldý, yetmedi sinema salonlarýnýn önünde filme gitmek isteyenler engellendi. Üstelik Amerika Ermeni Ulusal Komitesi’nin boykot davetine Amerika Yunan Konseyi de destek verdi. Halbuki film bir aþk filmi ama o dönemde Van’da geçiyor. Haluk Bilginer ve Selçuk Yöntem, Türk oyuncular olarak yardýmcý rollerde yer alýyor. Böyle tamamýyla barýþçý bir bakýþ açýsýyla çekilen bir film bile güya demokrasinin beþiði ABD’de nelere maruz kalýyor. Peki biz ne yapýyoruz? Biz kendi hikayelerimizi çekmekten ve seyretmekten bile aciziz. Film iyidir, kötüdür hiçbir þey demedim dikkat ederseniz. Ne oyunculardan bahsettim ne yönetmenden. Çünkü bazý filmleri seyretmek sinemaya gitmekten daha fazlasýdýr. Bu böyle bir film.