Bu kadar hayal gücü fazla

Yazýnýn baþlýðýný verdikten sonra biraz rahatsýz olmadým deðil. Çünkü ‘hayal gücünün fazlasý olur mu’ diye içimde hep bir soru var. Belki de fazla az meselesi deðildir beni rahatsýz eden filmde. Belki yönetmenlerin hayal güclerine bu kadar avam dýþavurumlarla ortaya koymalarýdýr. Dan Kwan ve Daniel Scheinert’in ilk uzun metraj filmi ‘Swiss Army Man.’ Ýkili daha önce kýsa filmler ve birkaç televizyon dizisinin bölümlerini çekmiþ. Ýlk kez Hollywood yýldýzlarýyla çalýþýyorlar. Ýlk filmlerde çoðunlukla eleþtirdiðimiz þey oyuncu yönetimi veya senaryo hatalarýdýr ama bu filmde eleþtirinin sebebi farklý. Filmde aslýnda muhteþem bir cast çalýþmasý ve ortaya konan iyi bir iþ var. Filmin baþrolünde oynayan Paul Dano genç yaþýna raðmen kendini kanýtlamýþ ve hatta baþarýlarýyla eskimiþ bir isim bile sayýlýr. Diðer Hollywood yýldýzlarýndan onu ayýran, filmlerinde çok keskin bir Amerikan baðýmsýz sinemasý etkisi olmasý. Hangi ünlüyle rol paylaþýrsa paylaþsýn o film Dano sayesinde baðýmsýz sinemanýn bir uzantýsý oluyor. Bu kadar güçlü bir karizmasý var. Daniel Radcliff ise ‘Harry Potter’ serisinden sonra ‘iyi oyuncuyum’ iddiasýný güçlendirmek istediði filmlerle karþýmýza çýktý. Bazýlarý ‘Kill Your Darlings’ ve ‘Horns’ gibi idare eden filmlerdi, bazýlarý ise kötüydü. Ýþin aslý Redcliff ne maskülen filmleri taþýyacak karizmaya sahip ne de jön olabilecek yakýþýklýlýða. Dano gibi baðýmsýz sinemanýn çapasý olabilecek bir entelektüel derinliði de yok. O ancak yan karakterlerde devam edebilir. Zaten bu filmde de durum böyle. Paul Dano filmin ana karakteri Radcliff ise tamamlayýcý bir karakter. Kýsacasý film þekil olarak yerine oturmuþ bir yapým ama mesajlarý ve bu mesajlarý vermek için kullandýðý isyankar dil çok avam. Bu aslýnda dönemimizin sorunu. Kreatif olmak için bir þeyleri yýkmak, yerleþik kurallara karþý çýkmak ve isyan etmek tamam. Ama bunu yaparken biraz da estetiðe dikkat etmek gerekmiyor mu? Ýnsanlýðýn sürekli çirkin yönünü bu kadar öne çýkarmak senaristlerin kompleksleri olduðunu göstermiyor mu? Niye bu kadar basitliði yücelten bir dil kullanýlmak zorunda? Film çok önemli duygularý, kavramlarý içinde barýndýrýyor ama onlarý dýþavurmak için o kadar çirkin örnekler ortaya koyuyor ki biz seyrederken sýkýlýyoruz. Filmin konusunu kýsaca anlatalým ve neye avam dediðimizi, yapýmýn basitliði nasýl yücelttiðini örnekleyelim. Küçük ýssýz bir adada tek baþýna olan Hank umutsuzluktan intihar etmek üzeredir. Tam boynuna ipi geçirdiði an kýyýda uzanmýþ bir insan görür. Dalgalarýn arasýnda kumsala sürüklenen bu erkek hareketsizdir. Hank son anda intihardan vazgeçip bu yabancýnýn yanýna koþar fakat genç adam ölmüþtür. Tekrar intihar için ipinin baþýna dönen Hank cesedin gaz çýkararak suda ilerlediðini görür. Ve aklýna bir fikir gelir. Cesedin üzerine binip onun gaz çýkarmasý sayesinde yolculuk yapacaktýr. Aslýnda konuyu burada kessem hiç fark etmez neyi eleþtirdiðimi anlamýþsýnýzdýr. Neyse biz konuyu baðlayalým. Bu þekilde ana karaya çýkarlar ve cesetle Hank’in arasýnda bir arkadaþlýk doðar. Ceset de garip bir þekilde konuþmaya ve hareketlenmeye baþlar. Bu arkadaþlýk içinde yalnýzlýk, kadýnlar, inanç, hayatta kalmanýn anlamý, yaþama cesaret gösterip baðlanma gibi evrensel sohbetler ve örneklemeler görürüz. Fakat bu örneklemeler o kadar avamdýr ki dönemimizin basitliði yüceltme tavrýnýn keskin bir ifadesidir neredeyse. Ýþte bu filmi bu yüzden sevmedim. Bana seçkinci diyebilirsiniz ama hayatýn hiç bir noktasýnda bu kadar çirkinliði kabul edemiyorum. Bir hikaye ve film hayatýn çirkinliðini içinde tabii ki barýndýrýr ama o çirkinliði yüceltmez. Sundance Film Festivali’nde yönetmen ödülünü alan ve çok beðenildiði söylenen bu filmi sevmedim.

VÝZYONDAKÝLER

Filmin orijinal adý: Fifty Shades Darker

Yönetmen: James Foley

Senarist: Niall Leonard

Oynayanlar: Dakota Johnson, 

Jamie Dornan, Bella Heathcote

Yapým: 2016, ABD, 115 Dk.