Büyük usta Bertolucci, Ben ve Sen filminde iki sorunlu kardeþin birbirlerine sýðýnma öyküsünü anlatýrken gençleri hala iyi anladýðýný kanýtlýyor.
Zaman geçiyor ama ergenlik bunalýmý, büyüme sancýlarý ayný kalýyor... Ýtalyan sinemasýnýn cüretkar ustasý Bertolucci iki kardeþi bir bodrum katýna kapatarak sorunlarýnýn çözümüne hazýrlayan Niccolo Ammaniti romanýný sinemaya her zamanki ustalýðýyla aktarýyor.
SORUNLU GENÇLÝK YILLARI
Ben ve Sen, Bertolucci’yi günümüz izleyicisine ve genç kitlesine yaklaþtýrýyor. Terapiste gönderilen ama terapi görmektense onu atlatmayý tercih eden, annesine ve dünyanýn sonuna takýntýlý Lorenzo, okulla kayak kampýna gitmek yerine apartmanýn bodrum katýnda eski eþyalarýn arasýnda saklanýr. Babasýnýn önceki iliþkisinden olduðu için Lorenzo’nun annesinin ötelediði, uyuþturucu baðýmlýsý ablasý da ayný yere sýðýnýr. Önce tartýþan, kavga eden, birbirlerini tehdit eden iki kardeþ ayný çatý altýnda kalýnca yavaþ yavaþ kaynaþýr. Babasýnýn yeni ailesinin simgesi olan, pabucunu dama atan küçük kardeþi “kullanmaya” niyetli Olivia eroini býrakmak için ona muhtaçtýr. Ailenin kara koyununa tepkili yaklaþan Lorenzo ise onun çaresizliðini görünce önyargýsý deðiþir. Olivia acý içinde yatarken sorumluluðunu almak ona güven verir. Kendisiyle bu denli meþgulken Olivia’nýn nasýl bir hayatla boðuþtuðunu görmek ve belki de ilk kez empati kurmak Lorenzo’yu etkiler. Filmin adýnda vurgulandýðý gibi...
Üst orta sýnýfýn sorunlu çocuklarý kliþesinin duyarlý bir versiyonuna imza atan Bertolucci yaþýna raðmen gençleri anlayýp anlatmadaki baþarýsýyla izleyiciyi þaþýrtýyor. Sinema tarihinin en büyük ustalarýndan biri olan ve politik sinemanýn birden fazla baþyapýtýna imza atmýþ Bertolucci’nin kariyeriyle özdeþleþen bir film de Paris’te Son Tango. Ýki insan arasýndaki iliþkinin boyutlarýný her filminde irdeleyen büyük usta, filmografisinin son çeyreðinde gençlere odaklandý. Hayranlarý Ben ve Sen’i fazla domestik bulabilir ama duyarlý senaryo ve iyi sinematografi kameranýn ardýnda eskisi kadar cüretkar olmayan ustanýn varlýðýný ve kiþiliðini hala gösteriyor. Domestik diyorum çünkü Bertolucci, Çalýnan Güzellik ile Düþler, Tutkular ve Suçlar’da cinselliði, La Luna’da psikanalitik açýdan ensesti ön plana çýkaran sansasyonel yaklaþýmýný bir yana býrakmýþ. Aile olma duygusuna, birbirlerini ebeveynlerinden daha iyi anlayýp sahiplenebilen kardeþlere odaklanýyor, bu kez. Bazen çok þýmartýlan bazen kolayca gözden çýkarýlan çocuklarýn ihtiyaç duyduðu þefkat ve anlayýþý, münasip bir dille empoze eden pedagojik bir yaný var filmin.
Bertolucci kapalý tek mekanda film yapmanýn inceliklerini de sergiliyor. Öte yandan depoyu, gençlerin içine sýkýþtýklarý hayatýn bir metaforu haline getiriyor. Atsan atýlmaz satsan satýlmaz eþyalar gibi kaderlerini kabullenmeyince kendi yuvalarýný, yani birbirlerini buluyorlar.
FÝLMÝN KÜNYESÝ
Orjinal adý: Io e Te Yönetmen: Bernardo Bertolucci Müzik: Franco Piersanti
Oyuncular: Jacopo Olmo Antinori, Tea Falco, Sonia Bergamasco
