Cem Yýlmaz’ýn son filmi Ali Baba ve 7 Cüceler ’de sahne skeçleriyle beyazperdeyi çok iyi buluþturmuþ. Eðer Cem Yýlmaz’ýn sahne performansýný seviyorsanýz, onun toplumdaki kimliklerle çok uzatmadan alttan alta dalga geçmesinden hoþlanýyorsanýz film tam size göre.
Cem Yýlmaz’ýn sahne performansýný beðenmeyen yoktur herhalde. Nasýl olsun ki? Üniversitelerde yaptýðý þovlarda gençlerin attýðý kahkahalar, tiyatrolarda yediden yetmiþe izleyici kitlesinin salonlarý doldurmasýyla bu kanýtlandý zaten. Sinemadaki baþarýsý da bilinen bir gerçek. Ama beyazperdede sahnede saðladýðý tutarlýlýðý yakaladýðýný söylemek biraz zor. Bunun en büyük sebebi Yýlmaz’ýn beyazperde sýnavýnda sahnedeki gibi genel bir dil tutturmamasý kuþkusuz.
G.O.R.A., A.R.O.G, Yahþi Batý bildiðimiz Cem Yýlmaz performansýyla tanýmlanabilirken Hokkabaz ve Pek Yakýnda daha dramatik, daha katmanlý yapýmlar. Bir eleþtirmen gözüyle baktýðýmda tabii Hokkabaz ile Pek Yakýnda deðerli yapýmlar ama iþ komediye geldiðinde iþler öyle gitmiyor. Ýzleyiciye “Hokkabaz’da mý daha çok güldünüz yoksa G.O.R.A., A.R.O.G da mý?” diye sorsak cevap herhalde G.O.R.A., A.R.O.G olur. Çünkü bu filmler absürd komedinin daha saf ürünleridir. Þimdi burada bir duralým. Yeþilçam geleneðinde komedi çok önemli yer tutar ama bu komedi ayný zamanda içinde çok derin dram da barýndýrýr. Münir Özkul, Þener Þen, Adile Naþit gibi isimlerin filmlerini düþünürsek gülmekten çok aðladýðýmýz sahneleri de hatýrlarýz. Bu Yeþilçam komedisinin yapýsýdýr. Fakat 2000 sonrasý komedimiz böyle deðil. Yurtdýþýnda Monty Python, Mel Brooks, Steve Martin gibi isimlerin baþýný çektiði eskiden Amerikan komedisi dediðimiz ama aslýnda absürd dememiz gereken komedi bizim de sinemamýzda 2000 yýlý sonrasýnda yer aldý. Ýþte Cem Yýlmaz bu iki türün örneklerini vermektedir sinemada. Bu sanatçýnýn tercihidir. Ama bu tercihin bir de dezavantajý var tabii. Ýzleyici sinemaya gitmeden hangi Cem Yýlmaz ile karþýlaþacaðýný bilemiyor. Onun için Hokkabaz’a biz eleþtirmenler bitiyoruz, genel izleyici ise beklentisini karþýlamadýðý için filmi çok da sevmiyor. Yahþi Batý’ya eleþtirmen tayfasý burun kývýrýrken genel izleyici “Tam bir Cem Yýlmaz filmi seyrettim” diye salondan mutlu ayrýlýyor.
Yosi Mizrahi beni çok güldürdü
Bir Cem Yýlmaz filmi kritiði yapýyorsak filmin hangi alt türe ait olduðuyla baþlamamýz gerekir. Eðer Cem Yýlmaz’ýn sahne performansýný seviyorsanýz, onun toplumdaki kimliklerle çok uzatmadan alttan alta dalga geçmesinden hoþlanýyorsanýz Ali Baba ve 7 Cüceler tam size göre. Film, katýksýz bir absürd komedi. Konusuna gelince... Bahçelere koyulan yedi cüce heykelciklerini pazarlamaya çalýþan Þenay ile eniþtesi Ýlber istedikleri baþarýyý yakalayamaz. Bulgaristan’da yapýlan bir bahçe ürünleri fuarý onlarýn son þansýdýr. Aslýnda burada da iþleri rast gitmezken polis ile mafyanýn hesaplaþmasýnýn ortasýna düþerler. Polisten kaçmak için uðraþan mafya üyelerine yedi tane heykelcik satarlar. Mafya üyeleriyle bizim iþ adamlarýnýn arasýndaki pazarlýðý polis yanlýþ anlar ve bizim iki kafadarý içeri atarlar. Bulgar mafyasýnýn ünlü patronu Boriz Mancov ile iliþkilerinin ne olduðuna dair sorguya çekilirler. Ama o kadar saftýrlar ki polis bile bu iki safýn mafyayla bir iliþkisi olmadýðýný anlar. Sonra aldýklarý bir karar iþleri iyice içinden çýkýlmaz hale getirir.
Filmdeki birçok karakterden biri var ki beni çok güldürdü. Beyaz Türk’ü canlandýran ve her fýrsatta bizim kafadarlarý aþaðýlayan seçkinci Tayanç Pakça rolünde Yosi Mizrahi, Cem Yýlmaz’dan sonra bana en çok kahkaha attýran isimdi. Filmin Barýþ Manço’ya göndermeleri ve onun unutulmaz parçalarýný bize tekrar dinletmesi de ayrý bir güzellikti. Gülmek için bu filme gidilir.
FÝLMÝN KÜNYESÝ
Yönetmen ve senarist: Cem Yýlmaz
Oyuncular: Cem Yýlmaz, IrIna IvkIna, Zafer Algöz, Çetin Altay
Yapým: 2015, Türkiye
