CHP’li belediyeler eþcinsellerin "onur" (!) gösterisine bu yýl her zamankinden daha büyük bir coþkuyla destek verdi. Sanki birileri bir düðmeye basmýþ gibi CHP’li belediyelerin kurumsal hesaplarýndan art arda içerikler paylaþýldý. Ýzmir Belediye Baþkanýnýn “birlikte yürüme vaadi” dikkat çekici; Çanakkale Belediyesi’nin paylaþýmý sarsýcýydý, “Çanakkale çoktan geçilmiþ” yorumlarý yapýldý.
CHP bu konuda daha önce sahip olmadýðý bir özgüven içinden konuþuyor. 23 Haziran’da Ýstanbul’da aldýðý oyun yanýlsamasýyla kendini ilk kez Türkiye partisi sanýyor.
Ýyi Partili ülkücülerin, HDP’li Kürtlerin, Saadet Partili hacýlarýn, küskün yahut hesapçý AKePe’lilerin oyuyla seçim kazanmýþ olmanýn meþruiyetiyle eþcinsellere destek çýkýyor CHP.
Benzer bir ikiyüzlülük 2015’te yaþandý. 7 Haziran’a giderken Türkiye partisi olduðunu iddia eden HDP, seçim beyannamesinde “LGBT’lilerin eþit, özgür ve onurlu yaþam hakký” baþlýðýyla ele aldýðý vaatlerini dindar Kürtlere hiç anlatmadý. Neden diye sorulduðunda hep agresifleþti.
HDP’nin yarým kalan siyasi hedeflerini tamamlamakta CHP’nin dikkate deðer bir gayreti var bugün.
***
Eþcinsellik insanlýk tarihi kadar eski ve biyolojik, psikolojik, sosyal, siyasi, dini pek çok boyutu var. Siyasi partiler mevzuya girdiðinde kimlikler, hak ve özgürlükler giriyor devreye ve CHP’nin son propagandasýna baktýðýmýzda “Farklýlýðý kabul” vurgusu hemen fark ediliyor.
Ama ayný CHP’nin “baþörtülü hakim mi, asla” görüþüne de “Suriyeliler defolsun” nefretine de eþ zamanlý olarak þahit oluyoruz. Yeni CHP’nin farklýlýða tahammül sýnýrýný da, sosyal hedefini de anlayabiliyoruz böylece.
***
Avrupa ülkelerinde de konu eþcinsellerin hak ve özgürlüklerine kilitlenmiþ vaziyette. Talep net; eþcinsel evlilik ve evlat edinme yasal olsun. Türkiye’deki eþcinsellerin “anayasal güvence” talebi de bu.
Dünyada 17 ülke izin vermiþ eþcinsel evliliðe. 11’i Avrupa ülkesi ve sað radikalizmin, ýrkçýlýðýn yükselmesinde bunun da payý var. Zira LGBT haklarýnýn özgürce ifade edildiði ama itiraz edenlerin susturulduðu bir durum var Avrupa’da.
***
Türkiye’de de resim yavaþ yavaþ buna dönecek belli. Siyasi karþýtlýklardan beslenip “sevgi kazansýn” diyerek ve 23 Haziran sonuçlarýný manivela olarak kullanarak eþcinsellere bir alan açýlmak isteniyor.
Sanki insanlarýn cinsel tercihleri ya da yatak odasý deneyimleri konu ediliyormuþ, eþcinsellere þiddet isteniyormuþ gibi bir ezberle ön almayý deniyorlar. Bu böyle giderse çoluk çocuðunu korunmak isteyen herkes “homofobik” olmakla suçlanacak.
Oysa Türkiye’de toplum bu konuyu aileye saldýrý olarak görüyor. Kimsenin cinsel tercihini ya da yatak odasý kimliðini bilmek, görmek, onaylamak istemiyor. “Biz baþörtüsüne evet dedik, siz de eþcinsel haklarýna evet deyin” türünden çarpýk dayatmalara maruz kalmak hiç istemiyor.
Ýnsanlar çocuklarýnýn saðlýklý þekilde yetiþmesini istiyor, ister. Ortalarda gezdirilen ve sanki meþruymuþ, makulmüþ, herkes için mümkünmüþ gibi sunulan sapmalardan oðlunu kýzýný sakýnmak ister. Devletten ve toplumdan önce insanlar istemez neslin bozulmasýný.
***
Üç semavi din için de günahtýr eþcinsellik, hastalýk deðil. Dinlerin günah dediðinin hastalýk olarak görülmesi modernleþmeyle baþlýyor ve 40-50 yýldýr da siyaset alanýna dönüþüyor.
Aslýnda bir dayatmadýr gidiyor. Eþcinseller ýsrarla yatak odalarýný topluma açmak, kamusal alana taþýmak istiyorlar. Ýstiyorlar ki yatak odasý kimliklerini herkes bilsin ve onaylasýn.
Üstelik baþýmýzý öte tarafa çevirmek de yetmiyor artýk. Seçim beyannamelerine çoktan girdi, CHP belediyeleri bu iþi yerelde sahiplendi neticede. Üstelik 90’lardan bu yana hemen her dönem en az bir TV kanalýnda en az bir eþcinsel yayýnda.
TV’lerdekiler anneleri buna hazýrlarken, gençlerin raðbet ettiði yeni mecralar ya cinsiyetsizliði ya kendi cinsine yönelimi özendirerek yayýyor. Gidiþata el koymak içinse daha fazla geç kalmamak gerekiyor.
