Sporsever için nefis bir ilk yarý oldu. Karabükspor kaybederse umutlar azalacak, Trabzonspor kazanamazsa tek umut dördüncülük elden gidecek.
Ýþte bu sebepler maçýn kalýtesini çok yukarý çýkardý.
Top inanýlmaz hýzla yön deðiþtirdi.
Trabzonspor sahaya öyle bir savunma ile çýktý ki kalbimden “Ersun Yanal beni gönderin demek istiyor” diye geçti. Savunmanýn, Karabükspor’un ileri uç elemanlarýna yetiþme þanslarý asla yok. Nitekim öyle oldu. Karabükspor ne zaman gol atar dendiði anda Mehmet Ekici yine takýmýna hayat vermeye çalýþan golü attý. Ama bu gol bile Trabzonspor’u oyuna katamadý. Daha devre bitmeden Karabükspor attýðý gollerle öne geçti.
Ýkinci Karabük golünü de Trabzonspor’un beðenmeyip verdiði futbolcusu Onur attý.
Ne acý deðil mi?
Trabzonspor orta sahayý o kadar boþ býraktý ki; zaten savunamayan savunmaya Ersun Yanal hepten havlu attýrdý.
Ýkinci yarýya çift ön libero ile baþlayan Trabzonspor neticeyi deðiþtirmek adýna bayaðý bastýrmaya baþladý ama baþka bir tehlike ortaya çýktý. Bu sefer kaptýrýlan toplar Trabzonspor kalesÝnde pozisyon yarattý.
Orta saha ele geçirilince futbol daha dengeli oldu. Ama bu sefer de maç çok sert oynanmaya baþladý. Ve bu sertliðin çoðu da Trabzonsporlu futbolculardan geldi. Bu da gösteriyor ki fizik olarak da kafa olarak da sorumlular, futbolcularý bitirmiþler.
Her þeye raðmen oynayan futbolcular, onurlarýný korumak adýna mücadelesini býrakmadýlar ve Cardozo beraberliði saðladý. Ardýndan Mehmet Ekici galibiyet golünü attý.
Kýsaca Trabzonspor bu tür maçlarý daha çok yaþar.
Yaþamamasý için; çýkan çiviyi biri yerine sokmalý.