Çocuklar kendileri için özel olan durumlarda anne babalarýnýn yanýnda olmasýný beklerler. Bu özel anlarda anne babalar yanlarýnda olursa olumlu anýlar oluþurken; anne baba yanlarýnda olmazsa psikolojik travma yaþayabilirler. Size bugün hem olumlu hem de travmatik aný örnekleri vereceðim. Önce olumlu örneklerden baþlayayým.
“6 yaþýndayken anaokulu mezuniyetinde bale gösterisi yapmýþtýk. Gösteri için tam üç ay hazýrlanmýþtýk. Bale gösterisinde tam en ortadaydým. Babam gösterinin olduðu gün menüsküs ameliyatý geçirmiþti ama yine de annemle birlikte gelmiþlerdi. Gösteri kusursuz tamamladým. Kendimi kanýtlamak beni çok iyi hissettirmiþti. Sanýrým bu hissi ilk hissettiðim zaman buydu. Hem de babamýn ameliyattan çýkýp koltuk deðnekleriyle beni izlemeye gelmesine çok sevinmiþtim.”
“Birinci sýnýftaki öðretmenim ablamýn da öðretmeniydi. Öðretmenim hem beni hem de ablamý çok seviyordu. Sýnýfýn duvarýnda asýlý bir elma aðacý resmi vardý. Öðretmenimiz okumayý öðrenenin elmasýný kýrmýzýya boyayacaktý. Ben sýnýfýn ilk öðreneni olmuþtum. Öðretmenimizin elmamý boyayacaðý gün ablam bana sürprizi yapýp okula gelmiþti ve bana elma þeklinde tebeþir tahtasý almýþtý. O günü hiç unutmadým.””
“Okulun futbol takýmýndaydým. Okullar arasý turnuva vardý. Final maçýydý. Babamýn gelip oynayýþýmý seyretmesini çok istiyordum. Babam da gelmeye çalýþacaðýný söylemiþti. Maça çýkana kadar sürekli “babam geldi mi?” diye bakýnýyordum. Gelemeyeceðini düþündüm. Üzülmüþtüm. Tam maç baþlayacaktý ki saha kenarýna bir bakýþ daha attým. Babam bana el sallýyordu. Annem ve kardeþim de oradaydý. Çok sevindim. Maçýn sonunda antrenörümüz beni tebrik etti. Bu maçta her zamankinden daha fazla mücadele ettin dedi. Ben sadece gülümsedim.”
“Ortaokul birinci sýnýftan beri orkestra üyesiyim. Þimdiye kadar 18 tane konserimiz oldu. Babam bunlardan sadece birine geldi. Babamýn baþarýmý takdir ettiðinden bile emin deðilim. Bu mesele benim içimde bir ukdedir. Babamla artýk aramda duvar var.”
“Ýlkokuldan beri basketbol oynarým. Hep okul takýmýnda oldum. Hatta kulüplerin seçmelerine dahi girdim. Hayatým boyunca babam bir maçýma dahi gelmedi. Beni basketbol oynarken dahi görmemiþtir. Sorsan “ne eksiðin var?” der. Baba olmanýn sadece para vermek olduðunu sanýyor! (Kiþinin içinde babaya öfkeli bir ergen var. Zaman zaman bedeni kontrol ederek babaya sataþýyor)
“Ýlkokulda küçük bir gösteri hazýrlamýþtýk. Benim de küçük de olsa bir rolüm vardý. Velilerinde olduðu bir ortamda gösteri yapmýþtýk. Annem ve ablam gelmiþti. Hep babamýn gelip gelmeyeceðini düþünüyordum. Gözüm bir taraftan salonda babamý arýyordum. Gelmedi. Halbuki bir gün önce geleceðine dair zorla söz almýþtým. Her zamanki mazeretlerinden birini söyledi. Çok iþi varmýþ. Halbuki babam þirketin sahibiydi, çalýþan deðildi. Çocuk aklýmla bunu biliyordum. Babamýn beni sevmediðine inandým. Sevseydi gelir diye düþünmüþtüm.”
Çocuk baþarý gösterdiði ve kendisi için özel durumlara anne ve babasýnýn eþlik etmesini ister. Bu duygu öylesine deðil, oldukça güçlü bir duygudur. Bu sebeple; çocuðunuzun özel etkinliklerine katýlmayý iþlerinizin öncelik sýrasýnda birinci sýraya koyun.
